7 ตกกระได (เต็มใจ) พลอยโจน
เกือบห้าทุ่มครึ่งที่เฟื่องฟ้าเผลอหลับไปหลังจากตัดสินใจไม่ออกไปตามหลานสาวเพราะเห็นว่าอยู่กับอัคคีคงไม่มีอะไร แต่เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้งในเวลาเกือบเที่ยงคืนจึงออกจากห้องเพื่อไปดูหลานสาว แต่เมื่อเปิดเข้าไปภายในห้องส่วนตัวของมธุรสก็พบเพียงความว่างเปล่า…
“เอ… ยังไม่กลับมาอีกหรือไงนะ?” คิ้วเรียวขมวดมุ่น เริ่มไม่พอใจหลานสาวตัวดีของตนขึ้นมาตงิดๆ “หรือจะลงไปข้างล่าง”
เมื่อคิดได้เช่นนั้นเฟื่องฟ้าก็ตามลงไปดั่งใจคิด แต่ก็ไม่พบอย่างที่คิดไว้แต่แรก เดินหาจนทั่วบ้านก็ไม่พบ ร้องเรียกก็ไม่มีเสียงขานรับ จึงชะโงกหน้ามองไปยังบ้านของอัคคีก็เห็นแสงไฟริบหรี่บนห้องชั้นบนของตัวบ้าน ส่วนห้องรับแขกยังสว่างจ้าเช่นเดิม
“คุยอะไรกันนักกันหนา ดึกดื่นไม่ยอมกลับบ้าน หรือมีอะไรหรือเปล่า?” คิดไปแล้วก็เริ่มไม่สบายใจ ไม่อยากจะคิดอะไรให้เป็นอกุศล จึงตัดสินใจออกไปตาม ไปให้เห็นกับตา ดีกว่ามานั่งฟุ้งซ่
