11 ร่างกายไม่เคยโกหก Nc
965 Words
คำกระซิบที่แหบพร่าและหยาบโลนของเขาไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอับอาย ตรงกันข้าม...มันกลับเหมือนให้เธอปลดล็อกบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนอยู่ลึกที่สุดออกมา สัญชาตญาณที่เธอไม่เคยรู้ว่าตัวเองมี...และความความปรารถนาที่ถูกกดเก็บไว้มาตลอด
“อื้อ...คุณหมอ...” เพียงขวัญครางออกมาอย่างเลื่อนลอย สติของเธอพร่าเลือนไปหมด รับรู้ได้เพียงความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วทุกอณูของร่างกาย
สติสัมปชัญญะที่เคยมีหลุดลอยหายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงร่างกายที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองอย่างที่สุด เธอแอ่นก้นรับแรงกระแทกของเขาอย่างลืมตัว ทุกครั้งที่เขาถอนกายออก เธอจะขยับสะโพกตามไปโดยสัญชาตญาณ และเมื่อเขาดันกายกลับเข้ามา เธอก็จะแอ่นรับมันอย่างเต็มใจ เป็นการเรียกร้องที่ไร้เสียงแต่ชัดเจนที่สุด
“อื้อ...เสียว...ค่ะ...” คำพูดนั้นหลุดออกมาจากริมฝีปากของเธออย่างง่ายดาย มันคือความความสึกที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้ ตอนนี้ขนทั่วร่างกายของเธอลุกซู่ตั้งชัน รับสัมผัสที่เขาเป็นคนมอบให้ไม่หยุด
“ไหนบอกว่าไม่เต็มใจไง...แต่ตอนนี้ตัวเธอกำลังสั่นแทบขาดใจอยู่ใต้ฉัน” ภาคย์กระซิบแนบข้างแก้ม เธอสะดุ้งน้อย ๆ กับลมหายใจร้อนที่เป่ารดใบหู
“มัน...มันห้ามไม่ได้...อื้อ”
“งั้นก็อย่าห้าม...ปล่อยให้ร่างกายเธอพูดแทนก็พอ”
ภาคย์มองภาพนั้นด้วยสายตาที่ลุกวาวด้วยความพึงพอใจและปรารถนาที่รุนแรง เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองได้เท่านี้มาก่อน ร่างกายของเธอบอกเล่าทุกอย่างที่เธอต้องการ โดยที่เธอไม่ต้องเอ่ยปากเลยด้วยซ้ำ
แต่เขาก็ยังอยากได้ยินมัน...
เขาชะลอจังหวะลงเล็กน้อย เปลี่ยนจากการกระแทกกระทั้นเป็นการบดคลึงแก่นกายเข้ากับผนังโพรงนุ่มของเธออย่างเชื่องช้า แต่ทุกการเคลื่อนไหวกลับสร้างความเสียวซ่านให้เธอมากกว่าเดิมหลายเท่า
“อ๊า...คุณหมอ...อย่าแกล้ง...” เธอครางประท้วงอย่างทรมาน บิดเร้าสะโพกไปมาอย่างต้องการมากกว่านี้
“แกล้งอะไร” เขาถามเสียงพร่า แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “แบบนี้ไม่ดีเหรอ”
“อือ..ดีค่ะ...แต่มัน...มันไม่พอ..ซี๊ด..."เธอตอบเสียงสั่นเครือ “ขอ...แรงอีกนิด...ได้มั้ยคะ”
“แรงแค่ไหน...พูดสิ อย่าให้ฉันเดา”
เพียงขวัญเม้มปากแน่น ก่อนจะหลุดเสียงสั่นเครือ
“กระแทกแรง ๆ...ค่ะ ขอแรง ๆ ได้ไหมคะ...”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของภาคย์ทันที
“แบบนี้ใช่ไหม...ที่เธออยากได้”
สิ้นคำร้องขอที่น่ารักน่าชังนั่น...รอยยิ้มของผู้ชนะก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของภาคย์
“จัดให้...เมียรัก”
พั่บ พั่บ พั่บ
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
เขากระหน่ำกระแทกกระทั้นกายเข้าใส่เธออย่างรุนแรงและดิบเถื่อนตามที่เธอร้องขอทันที เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้องนอน ผสานกับเสียงครางหวานและเสียงหอบหายใจหนักๆ ของคนทั้งสองคน
“อ๊ายยยย!” เพียงขวัญกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างกายของเธอกระเด้งขึ้นลงไปตามแรงกระแทกที่หนักหน่วงราวกับพายุ เตียงนอนสั่นไหวโยกคลอนไปตามจังหวะรักอันดุเดือด
“อ่า...ซี้ด...ดี...ดีเหลือเกินค่ะ...อื้อ!” เธอหลุดคำพูดออกมาไม่หยุด เธอไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ในหัวของเธอมีเพียงความสุขสมที่ใกล้จะเอื้อมถึงเท่านั้น
ภาคย์เองก็ใกล้จะหมดความอดทนเต็มที โพรงเนื้อนุ่มของเธอที่ตอดรัดเขาทุกจังหวะอย่างรุนแรงนั้นมันช่างสุดยอดเหลือเกิน เขาชอบความรู้สึกนี้เหลือเกิน
“อ่า...ขวัญ...เรียกชื่อฉัน” เขาสั่งเสียงคำราม ลมอุ่นร้อนเป่ารดอยู่ที่ข้างแก้มของเธอ
“คะ...คุณ...ภาคย์...อร๊ายยย...คุณภาคย์ขา...”
“ดีมาก...ดีมากคนดี”
เขาเร่งจังหวะให้เร็วและรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก สะโพกสอบขยับเข้าออกรัวเร็ว ร่างกายของเพียงขวัญเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงเมื่อคลื่นแห่งความสุขสมลูกใหญ่กำลังซัดถาโถมเข้ามา
“จะ...จะเสร็จแล้ว...ไม่ไหวแล้วค่ะ...อ๊าาาา”
“พร้อมกันนะ!”
ภาคย์คำรามลั่นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกระแทกกายเข้าใส่เธออย่างสุดแรงเกิดเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมๆ กับที่ร่างกายของเพียงขวัญกระตุกเกร็งอย่างรุนแรง ผนังช่องคลอดบีบรัดตัวตนของเขาจนแทบแหลกสลาย ปลดปล่อยสายธารแห่งความสุขออกมาจนหมดสิ้น
ในวินาทีเดียวกันนั้นเอง ภาคย์ก็ปลดปล่อยน้ำหวานอุ่นร้อนของเขาเข้าไปในถุงยางอนามัยจนเต็มเปี่ยม
“อื้อ....”
เสียงครางอย่างสุขสมดังประสานกันอีกครั้ง ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆ สงบลง เหลือเพียงเสียงหอบหายใจหนักๆ ของคนทั้งสองที่ยังคงกอดเกี่ยวกันแน่น ร่างกายชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อแห่งความปรารถนา
ภาคย์ทิ้งตัวลงนอนทาบทับร่างบางที่อ่อนระทวยอยู่ข้างใต้เขาอย่างหมดแรง เขายังไม่ถอนกายออก แต่ซบใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่นของเธอ สูดดมกลิ่นกายที่ผสมปนเปกันจนเป็นกลิ่นเฉพาะของพวกเขาเพียงสองคน
เพียงขวัญนอนนิ่งอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ของเขา สติของเธอยังคงล่องลอยอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน ร่างกายยังคงสั่นสะท้านจากแรงระเบิดของความสุขสมเมื่อครู่ มันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต...
เธอยังคงหลับตาพริ้ม ซึมซับความรู้สึกแปลกใหม่นี้เอาไว้...โดยที่ไม่รู้เลยว่า ผู้ชายที่นอนทาบทับเธออยู่นั้นกำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ซับซ้อนและคาดเดายากยิ่งกว่าครั้งไหนๆ...
- Writer
