เพียงขวัญหน้าแดงก่ำ ไปจนถึงใบหู เธอรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตากับแววตาของผู้ชนะที่มองมา ความอับอายที่ถูกจับได้ว่าร่างกายมันซื่อสัตย์ต่อความปรารถนาของตัวเองทำให้เธออยากจะมุดแผ่นดินหนี
ภาคย์หัวเราะในลำคอเบาๆ เขารู้ดีว่าเขากำลังทำอะไรกับเธอ...เขากำลังรื้อสร้างทุกความรู้สึกที่เธอเคยมี และแทนที่มันด้วยตราประทับของเขาแต่เพียงผู้เดียว
เขาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นไปหยิบถุงยางอนามัยซองนั้นที่เขาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ท่วงท่าของเขาดูสบายๆ ไม่รีบร้อน ราวกับมันเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่สำหรับเพียงขวัญแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวของเขาคือการนับถอยหลัง
เธอได้ยินเสียงฉีกซองฟอยล์ดังขึ้นเบาๆ ในความเงียบ ก่อนที่เขาจะหันกลับมาจัดการกับตัวเองอย่างชำนาญ
ภาพที่เห็นตรงหน้าอีกครั้งทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัว... แท่งเนื้อดุ้นใหญ่นั้นที่บัดนี้ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นยางบางใส มันดูตึงแน่นและพร้อมรบยิ่งกว่าเดิม และในวินาทีต่อมา...มันกำลังจะเข้ามาในตัวเธอ
ภาคย์กลับขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง เขาจัดท่าทางของเธอเล็กน้อย จับเรียวขาทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกันอย่างนุ่มนวล ก่อนจะแทรกกายเข้ามาอยู่ระหว่างกลาง
เขาจ้องลึกลงไปในดวงตาที่สั่นระริกของเธอ ราวกับจะอ่านทุกความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ข้างใน “มองฉันสิ เพียงขวัญ”
เธอไม่อยากทำตาม แต่ก็ไม่อาจขัดขืนสายตาคมกริบคู่นั้นได้ เธอทำได้เพียงสบตากับเขาตรงๆ ในขณะที่เขากำลังจะทำลายเธอ
แล้วเขาก็เริ่ม...
เขาค่อยๆ สอดใส่แก่นกายเข้ามาในร่องกลีบที่ชุ่มฉ่ำของเธออย่างเชื่องช้า
“อ๊ะ!”
“มันแน่นไป...คุณ...อย่า...” เสียงเธอสะดุด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหอบหายใจพร่า
ความคับแน่นที่ต้อนรับการรุกล้ำนั้นมันมากกว่าที่เธอเคยรู้สึกมาทั้งชีวิต มันแน่นเสียจนเหมือนร่างกายของเธอกำลังจะฉีกขาด ต้องทำให้เขาหยุดชะงักไปกลางคัน
หยาดน้ำตาเม็ดเล็กๆ ซึมออกมาจากหางตาของเธอด้วยความเจ็บปวดและสับสน เธอเองก็รู้สึกเจ็บๆ แม้จะเคยผ่านมาแล้วก็ตาม... ทำไมยังเจ็บ... ความรู้สึกกับภาคินมันไม่เคยเป็นแบบนี้ ความเจ็บปวดระคนกับความรู้สึกถูกเติมเต็มจนแน่นขนัดไปหมดมันคืออะไรกันแน่
ภาคย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงต้านและความเจ็บปวดของเธอ เขาก้มลงมองจุดที่เชื่อมต่อกัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธออีกครั้ง แววตาของเขาอ่อนลงเล็กน้อยอย่างไม่น่าเชื่อ
เขาไม่ได้ถอนกายออก แต่กลับก้มลงมาจูบเธออย่างอ้อยอิ่ง...
“ผ่อนคลายหน่อย... เดี๋ยวมันจะดีเอง”
เขาตั้งใจจะเบี่ยงเบนความสนใจของเธอจากความเจ็บปวดจากตรงนั้น ลิ้นร้อนๆของเขาเกี่ยวกระหวัดและปลุกเร้าจนสติของเธอเริ่มพร่าเลือน ความเจ็บปวดทางกายค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยความวาบหวามจากรสจูบของเขา... จนเธอเริ่มคุ้นชิน
และผ่อนคลายลงโดยไม่รู้ตัว
และในจังหวะที่เธอเผลอไผลไปกับรสจูบนั้นเอง...
สวบ!
ภาคย์ก็ใช้จังหวะนั้นดันกายเข้าไปจนสุดลำในคราวเดียว!
“อร๊ายยยย” เพียงขวัญร้องเสียงหลงเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนที่สอดแทรกเข้ามาจนเต็มแน่นทุกอณูในร่างกายของเธอ มันคือความรู้สึกจุกเสียดที่มาพร้อมกับความรู้สึกถูกเติมเต็มเป็นครั้งแรกในชีวิต
ภาคย์เองก็สูดปากด้วยความเสียวซ่าน ความคับแน่นที่โอบรัดรอบกายเขาอย่างรุนแรงนั้นมันช่างสุดยอดเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้
"อ่า... แน่นชิบ..." เขาคิดในใจ รู้สึกพึงพอใจอย่างที่สุดกับของเล่นชิ้นใหม่ที่เขาเพิ่งได้มา
เขาแช่แก่นกายนิ่งๆ อยู่ครู่หนึ่ง เพื่อให้ร่างกายของเธอได้ปรับตัวและคุ้นชินกับการมีอยู่ของเขา ก่อนที่เขาจะเริ่มขยับ...
เขาเริ่มเข้า-ออกอย่างช้าๆ... นุ่มนวล... ทุกจังหวะเนิบนาบและหนักแน่น ไม่ได้ทำให้เธอตกใจเหมือนที่ภาคินเคยทำ แต่กลับเป็นการค่อยๆ ปลุกเร้าอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ภายในให้ตื่นขึ้นมาทีละน้อย
ความเจ็บปวดในตอนแรกค่อยๆ เลือนหายไป ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั่วทุกอณูขุมขน
“อื้อ.... ซี้ด...”เสียงครางหวานหลุดออกมาจากริมฝีปากของเธออย่างไม่อาจควบคุม ร่างกายของเธอตอบสนองต่อหมอภาคย์เป็นอย่างดี
ยิ่งเขาขยับอย่างเป็นจังหวะที่หนักหน่วงและลึกล้ำขึ้นเรื่อยๆ น้ำเสียวยิ่งไหลทะลักออกมาหล่อลื่นช่องทางรักให้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้สะดวกยิ่งขึ้น ผนังอ่อนนุ่มด้านในตอดรัดลำกายของเขาเป็นจังหวะตอดระริก ตอบสนองต่อทุกการเสียดสี ราวกับมันมีชีวิตและกำลังเรียกร้องสัมผัสจากเขาให้มากขึ้น...มากขึ้น... แทบจะกลืนกินเขาทั้งหมด
ภาคย์รู้สึกได้ถึงแรงตอดรัดที่รุนแรงนั้น เขาหยุดชะงักไปเล็กน้อยแล้วก้มลงมองใบหน้าหวานที่บัดนี้แดงก่ำและบิดเบี้ยวด้วยแรงอารมณ์ ดวงตาของเธอปรือฉ่ำและเหม่อลอย ริมฝีปากเผยอหอบหายใจอย่างหนัก
เขาโน้มตัวลงไปกระซิบข้างใบหูที่แดงก่ำของเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า...
“เก่งมาก... ที่รัก” เขาลากเสียงยาว “ตอดรัดเก่งขนาดนี้... อยากให้ฉันกระแทกแรงกว่านี้ใช่ไหม...”