ตอนที่ 2 คืนนี้ไม่เหงา

1444 Words

Puen Talk ผมนั่งมองผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังนั่งจ้องสบเข้ามายังนัยน์ตาของผมอย่างไม่ลดละอยู่ในตอนนี้ เธอชื่อกรีนเป็นรุ่นน้องที่คณะผมเอง แถมอยู่สาขาเดียวกับผมด้วย และได้ข่าวมาว่ามงพึ่งลงมาหมาดๆ เป็นถึงดาวคณะ และก็คาดว่าน่าจะเป็นตัวเต็งว่าที่ดาวมหา'ลัยเลยก็เป็นได้ เพราะเธอสวยมากจริงๆ ปกติไม่เคยมีใครกล้าสบตาผมเกินนาทีด้วยซ้ำ แต่นี่มันเกือบห้านาทีแล้วที่เราคุยกัน และเธอก็ยังไม่หลบสายตาผมแม้แต่เสี้ยววินาทีเลยด้วยซ้ำ ถามว่าทำไมผมถึงรู้จักเธอน่ะเหรอ ก็เพราะว่าผมมีเพื่อนเป็นถึงอดีตเดือนมหาลัยอย่างไอ้มาร์ตินไง พอการประกวดจบลง ประวัติของผู้ที่ชนะก็จะถูกส่งมาให้ในกรุปไลน์ดาวเดือนคณะ ซึ่งไอ้มาร์ตินมันก็รู้งาน ส่งประวัติดาวคณะคนล่าสุดมาให้ผมทันที ความจริงผมก็ไม่ได้เต๊าะไปซะทุกคนหรอก แต่คนนี้มันไม่ได้ว่ะ แบบ… ของมันต้องมีอ่ะ :) “จะจ้องหน้าพี่อีกนานมั้ยครับ” ผมเอ่ยถามก่อนจะระบายยิ้มออกมาให้ดูเป็นมิตร เหยื่อจะได้ไม่ตกใจกลัว “นายต้องการอะไรว่ามาเลยดีกว่า” นาย..!! สาบานดิว่าไม่รู้จักผมอ่ะ หรือรู้จัก แต่ทำเป็นไม่สนใจวะ “ตรงดีแฮะ..” ผมยิ้มเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด “อย่าอ้อมให้เสียเวลาดีกว่า” เธอพูดต่อสายตาแข็งๆ มองกลับมา “ไปนั่งรถเล่นกินลมกับพี่หน่อยมั้ย พอดีคืนนี้พี่ว่าง” “ขอโทษนะ แต่พอดีฉันไม่ว่าง” พูดจบเธอก็ควักเงินออกมาวางไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะลุกเดินออกไปทันที เห้ย...แบบนี้ก็ได้เหรอวะ! แต่ก็ดี...ยากๆ แบบนี้สิค่อยน่าสนุกหน่อย 31 ธันวาคม @มหาวิทยาลัย คณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาควิชาวิศวกรรมโยธา ผมมาถึงที่นี่ในตอนบ่ายแก่ๆ เพราะวันนี้มีงานเปิดสายรหัสและมีพิธีรับขวัญน้องที่ทำสืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น ซึ่งคือว่าเป็นงานใหญ่ของภาควิชาเลยก็ว่าได้ ผมเดินเข้าไปใต้ตึกพร้อมกับไอ้มาร์ตินเพื่อนสนิทของผม ความจริงผมมีเพื่อนสนิทอีกคนคือไอ้ปก แต่มันเป็นคนที่ค่อนข้างจะเก็บตัวเลยไม่ค่อย เห็นหน้ามันบ่อยนัก นอกจากเวลาเรียน “เหอะ…” “เป็นไรล่ะมึง หน้าอย่างกับแดกรังแตนมา” ผมเอ่ยถามไอ้มาร์ติน หลังจากที่สังเกตเห็นว่าหน้าแม่งบูดอย่างกับตูด ก็ก่อนหน้านี้แม่งยังยิ้มๆ อยู่เลย “กูอารมณ์ไม่ดีล่ะ กูฝากมึงเลี้ยงน้องกูด้วยแล้วกัน เดี๋ยวกูไปรอเลี้ยงที่ผับเลย” มันพูดจบ แม่งก็เดินออกไปเลย อ้าวเห้ย! “เอ้า เชี่ยนี่นิ..อะไรของแม่งวะ” ผมด่าไล่หลังมันไป แต่มันก็คงไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแล้วละ เพราะผมแอบสังเกตเห็นว่ามันมองไปที่น้องผู้หญิงที่ชื่อมีนที่บุกเข้าไปจูบมัน แล้วหลับคาอกมันเมื่อคืน ตอนนี้น้องมีนนั่งเกาะเอวไอ้ผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าของเธออยู่ เออ...ต้องใช้คำว่าเกาะจริงๆ อ่ะ เพราะน้องมันไม่ได้กอดหรืออะไรเลยนะเอาจริงๆ แต่แค่เอาหน้าซบลงกับแผ่นหลังไอ้หมอนั่นแค่นั้นเอง อะไรวะ มันหึงหรือมันยังไงของมันวะ พึ่งเลิกกับแฟนมาไม่ใช่หรือไง งง… แค่น้องมันมาสารภาพรักและจับมันจูบแค่นี้ ถึงกับหวั่นไหว? และที่บังเอิญโคตรๆ คือน้องเขาเป็นน้องรหัสผมเอง... เออ…แต่ช่างน้องมีนกับไอ้มาร์ตินไปก่อนเถอะ มิชชั่นของวันนี้คือผมต้องได้น้องดาวคณะมากินให้ได้ต่างหาก เมื่อคืนผมเห็นไอ้มาวินน้องรหัสของไอ้มาร์ตินคุยกับน้องกรีน ผมเลยทักไปหามัน แล้วถามเรื่องน้องกรีนว่ารู้จักมั้ย มีคอนแท็คบ้างหรือเปล่า แต่กลายเป็นว่าทั้งสามคนแม่งคือเพื่อนสนิทกันครับ ผมนี่ยิ้มอ่อนให้กับความบังเอิญนี้เลยจริงๆ @Night Club 23.00 น. ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับและนั่งอยู่ในห้องวีไอพีห้องประจำของพวกผมเอง ซึ่งตอนนี้ผมก็กำลังมอมเหล้าน้องมีนน้องรหัสผมอยู่และดูเหมือนว่าน้องมันจะเมา จนพูดอะไรไม่รู้เรื่องแล้วด้วย “ไอ้ปืน พอได้แล้ว” ไอ้มาร์ตินเอ่ยห้ามขณะที่ผมกำลังจะกรอกเหล้าเข้าปากให้กับน้องสายรหัสผู้อ่อนแอ ซึ่งสีหน้าไอ้มาร์ตินดูไม่พอใจเล็กน้อย และมันทำให้ผมคิดอะไรบางอย่างออก “เวรล่ะพี่” เสียงไอ้มาวินเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าเครียดๆ มึงเครียดอะไร เพื่อนมึงแค่เมาป่ะวะ “เพื่อนมึงเป็นเดอะฮักส์เหรอ แบบโกรธแล้วแปลงร่าง แต่อันนี้เมาแล้วแปลงร่างงี้” ผมถาม “มันก็ไม่ทำลายล้างขนาดนั้นหรอกพี่ เมื่อคืนพี่ก็น่าจะเห็นว่ามันเป็นไง” “อ่ะงั้นลอง..” ว่าจบผมก็ขยับตัวไปกระซิบข้างๆ น้องมีนเบาๆ เอาแค่ได้ยินแค่สองคน “พี่คือมาร์ติน กล้าจูบพี่เปล่า” เธอพยักหน้ารับก่อนจะรั้งลำคอของผมลงไป ขณะที่เธอกำลังจะประกบริมฝีปากมายังริมฝีปากของผมอย่างเก้ๆ กังๆ อยู่นั้น มือของใครบางคนก็จับที่ไหล่ผมเอาไว้เสียก่อน พรึบ! ตัวของผมถูกกระชากออกอย่างแรงด้วยฝีมือของไอ้มาร์ตินเพื่อนรักของผมเอง.. “กูนึกว่ามึงจะมากระชากช้ากว่านี้นะ” ผมพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ แต่ตาก็ยังคงมองไอ้มาร์ตินที่ดึงร่างบางๆ นั่นไปนั่งข้างๆ มัน “ยังจะเล่นอีกเหรอมึงอ่ะ พอเลยไอ้ห่า” ไอ้มาร์ตินถลึงตามองผมแต่ผมก็ยักไหล่ไม่แยแสแล้วพูดพลางยกแก้วเบียร์ของตัวเองขึ้นดื่ม “กูเป็นเพื่อนมึงมา 3 ปีแล้วนะ มึงคิดไรอยู่กูรู้หมด ตั้งแต่เมื่อตอนเย็น และที่มึงทำหน้าไม่รับบุญแบบนั้นแล้วเดินออกไป” “กูคิดอะไร” แหม..ยังมีหน้ามาถาม “มึงทนดูน้องเขากอดกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ ทนดูน้องเขาจูบกับกูไม่ได้ แค่นี้ไม่ชัดเหรอครับคุณเพื่อน?” “กอดกับผู้ชาย ไอ้ไบรท์น่ะเหรอพี่” ไอ้มาวินที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย “เออมั้ง ที่นั่งอยู่ข้างหลังมึงในแถวอ่ะ” ผมพูดต่อ “อ๋อ..ไอ้ไบรท์มันชอบไอ้มีน แต่ไอ้มีนมันชอบ…” “ไม่ต้องพูดล่ะ พอ” ไอ้มาร์ตินขัดขึ้นมา “ชอบไอ้มาร์ติน” แต่ผมก็ต่อให้มันจบ ผมเป็นเพื่อนที่น่ารักมั้ยล่ะ :) “เชี่ยนี่..” มันกำลังจะอ้าปากด่า แต่ก็ต้องชะงักเมื่อน้องมีนละเมอขึ้นมาซะก่อน “หนูชอบพี่นะ พี่มาร์ติน..” “.....” “ชอบมา 3 ปีแล้ว…” “....” “คนเมามักไม่โกหกนะเพื่อน” ผมย้ำเพื่อให้มันตัดสินจะไรบางอย่างได้ง่ายขึ้น ผมไม่อยากให้เพื่อนผมเจ็บนานๆ และเพราะวิธีการลืมรักเก่าที่ดีและเร็วที่สุดคือมีรักใหม่ไม่ใช่เหรอครับ? 1 ชั่วโมงผ่านไป 00.00 น. หลังจากที่ไอ้มาร์ตินกลับไปพร้อมกับน้องมีน ผมกับไอ้มาวินก็นั่งดื่มกันต่อสักพัก ก่อนที่ไอ้มาวินจะโดนเพื่อนโทรตามให้ไปเคาท์ดาวน์ที่คอนโดเพื่อนมัน ตอนนี้ผมเลยต้องมาอยู่คนเดียวในคืนข้ามปีแบบนี้ กูเหงานะว้อย! ผมเดินออกมาจากห้องประจำ ก่อนจะเดินออกมาตรวจดูความเรียบร้อยของงานเคาน์ดาวที่จัดขึ้นบนดาดฟ้าของผับ อ๋อ..ผมลืมบอกไปหรือเปล่าว่าผับนี้เป็นผับของผมเอง ผมลงทุนเปิดผับนี้ร่วมกับไอ้มาร์ตินและก็ไอ้ปกเพื่อนผม แต่พวกมันไม่ค่อยมาดูแลร้านหรอก ส่วนใหญ่ก็เป็นผมเองมากกว่าที่ทำงานนี้ ฟึบบ!! “อ๊ะ!! ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ” เป็นเพราะว่าคนเยอะมากเลยทำให้ผมเดินไปชนกับใครคนนึงเข้าอย่างจัง ก่อนจะเอ่ยขอโทษออกไปตามมารยาท แต่พอผมเห็นหน้าของคนที่ผมเดินชนเท่านั้นแหละ… ผมก็คิดได้ทันทีว่าคืนนี้ผมคงไม่เหงาแล้วแน่ๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more