พายุออกมานั่งที่บาร์นอกโรงแรม โดยไม่ลืมเรียกเพื่อนรักที่น่าจะว่างอยู่ตอนนี้ให้มานั่งเป็นเพื่อนด้วย ส่วนอีกคนที่นั่งอยู่กับเขาเป็นเพื่อน ก็ไม่พ้นลูกน้องคนสนิท ที่เป็นได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ
“อะไรของมึงวะ กูกำลังนอนกอดกับเมียอยู่ดีๆ” กวินโมโหที่อยู่ๆก็ถูกโทรตามให้มานั่งดื่มเป็นเพื่อน
“มึงอยู่กับเมียตลอดเวลา ไว้กอดวันหลังก็ได้”
“แต่ผมไม่ค่อยได้มีเวลานอน ผมขอไปนอนได้ไหมครับนาย” วอสก้าออกตัว เตรียมจะลุกขึ้นหลังพูดจบ
“กูไล่มึงออก”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเป็นคนไม่ชอบนอนอยู่แล้ว อยู่ได้ยาวๆทั้งคืน” เปลี่ยนทันที ไม่ได้หรอก พ่อกับแม่เขายังต้องกินต้องใช้ ขืนเจอไล่ออกก็คงไม่มีทางหางานที่เงินดีขนาดนี้ได้แน่นอน
“เป็นเหี้ยอะไร?” นั่งเศร้ากินเหล้าอย่างกับคนอกหัก
“เบื่อ”
“ใคร?”
“จะมีใคร” ถ้าไม่ใช่คนที่เพิ่งจะพาไปเจอมัน
“ทำไม คืนนี้อด?” ไม่น่าพ้นเรื่องนี้ เห็นมันอยากตั้งแต่ร้านอาหารแล้ว นั่งคลอเคลียนั
