The Billionaire's Triplets

Maelis Yalena Rouge’s point of view … “Saan ka mag c-college niyan, Elis?” naka ngiting tanong sa akin ng kaibigan kong si Sorin, ngumiti ako nang mapait sa nagging tanong niya. “Hindi na ako mag aaral eh, ikaw ba?” pilit kong pina sigla ang boses ko para hindi niya mahalatang malungkot ako sa nagging desisyon ni inay at itay. “Ha?! Bakit? Diba pangarap mo mag kolehiyo? Ito na oh, mag eenroll nalang tayo, tapos makakapag aral kana, tayo” gulat na bulalas ni Sorin habang naka tingin sa akin. “Ayaw ni itay at inay eh, pwede na raw na nag aral ako ng senior hghschool kasi hindi ko rin naman daw magagamit ang pinag aralan ko kapag nag asawa ako” naiiyak kong sagot kay Sorin, umingos naman ito at inakbayan ako. “Hindi na ba talaga mag babago ang isip nila tito at tita? Baka hindi mo sila pinilit ng matindi?” tanong niya sa akin, halata namang pinapagaan niya ang loob ko. “Ayaw talaga nila, muntik pa kaming mag away ni inay dahil sa pinipilit ko ang gusto ko, hayaan na. Mag iipon naman ako pang tustos sa pag aaral” naka ngiting sambit ko sakanya. “Ewan ko bas a parents mo, ganyan ang tingin porke babae ka, hindi naman porke nangyari kay tita, matutulad kana sakanya.” Nailing na sambit Sorin, ngumiti ako sa sinabi niya. “I realized, ang tagal na pala natin mag kaibigan ‘no? alam mo na ang lahat ng pinag dadaanan ko sa buhay, ganoon din ako sa’yo” bulong ko sakanya pagka tapos ay niyakap ko siya, niyakap niya ako pabalik kaya napa ngiti ako. “Oo, kaya hindi ko alam kung anong gagawin ko kung mawawala ka sa buhay ko, Elis.” Sambit niya kaya napa ngiti ako. Ako rin eh, hindi ko yata kakayanin kung walang Sorin na napaka kulit sa buhay ko” naka ngiting bulong ko sa babaeng palaging nasa tabi ko, noon pa man. “May gagawin ka ba ngayon?” tanong niya sa akin, tumango ako dahil balak ko mamulot ng mga seashells mamaya, at sumisid para kumuha ng mga pearls. “Anong gagawin mo?” nag tatakhang tanong niya sa akin. “Mamumulot ng seashells tapos sisisd para kumuha ng pearls, gagawa ako bracelet at necklaces, malapit na mag bakasyon, kaya paniguradong dadagsa ang mga turista” mahinhing sambit ko sakanya, tumango tango ito at sandaling nag isip. “Sama ako, wala namang gagawin sa bahay kasi tinapos ko na ang mga obligasyon ko” nakangiting sambit niya, tumango ako sa sinabi niya at patuloy kami sa pag upo sa harap ng dalampasigan, may gazebo sa gilid, ginawa ito ng ama ni Sorin para sa mga turistang gusting mag pahinga pero ayaw lumayo sa dagat, may bayad ito, depende sa oras ng pag tambay nila. “Baka mag reklamo ka ha, kailangan ko ng maraming pearls” natatawang sambit ko sakanya, sumimangot naman ito sa sinabi ko. “Hindi ako mag rereklamo no, kahit ilang libo pang perlas ang kunin natin, sagana ang lugar natin sa perlas diba? Minsan makikita nalang ang ibang shells na inaanod sa dalampasigan.” Sagot niya sa akin, tumango ako sa sinabi niya, sagana nga ang lugar naming sa mga perlas pero walang nag babalak gamitin ang mga ito para gawing kung ano para mag benta, dahil para sakanila, kaartehan lang ito at saying sa oras nila. At kaya ko rin sinubukan ay dahil nga walang nag bebenta ng ganito sa lugar naming, unang subok ko ay napa ubos ko naman kaya confident naman akong mapapa ubos ko ang ibebenta ko. “Grabe ‘no? parang noon lang ay ang ba-bata pa natin na nag lalaro tiyo sa may dalampasigan, kung noon ang problema lang natin ay kung ano bang lalaruin natin, anon goras tayo mag sisimula, kung sisisid ba tayo kung mag lalaro nalang muna, tapos ngayon iba na ang problema natin” naiiling na sambit ni Sorin, ngumiti ako ng mapait. I am feeling envious of her, dahil kahit hindi niya sabihin ay alam kong willing siyang suportahan ng parents niya sa kung saan siya mag aaral, kung gusto nga niya mag maynila ay ibibigay sakanya, samantalang ako na gsusto lamang makapag kolehiyo ay pinag kakaitan. “Tama ka, napaka simple ng buhay noon, o dahil bata pa tayo? Kaya mga laro lang ang mga problema natin? Matanda na kasi tayo, Sorin. Hindi na larong pambata ang kailangan nating laruin, ang kailangan nating laruin ay ang larong ginagawa ng buhay at tadhana, kailangan nating makipag patintero para manalo” naiiling na sambit ko sakanya, tumatango tango ito sa sinabi ko. “How I love your voice, your words that embaces my mind” naka ngiting sagot sa akin ni Soin, ngumiti ako sa sinabi niya at patuloy na pinag masdan ang dalampasigan kung saan nag lalaro ang mga taga baryo naming. “Ang saya nila” tahimik na pun ani Sorin, na naka titig din pala sa mga batang pinag mamasdan ko kanina pa. “Hmm, nakaka inggit. Sana ibalik nalang ako sa pagka bata” naiiling kong sambit, ngumisi si Sorin sa sinabi ko. “Ako, parang ayoko na bumalik sa pagka bata, masyadong masalimuot ang nangyari sa akin noon, ayoko nang balikan pa.” naka ngiting sambit ni Sorin, naka ngiti kong hinawakan ang kamay niya. What happened to Sorin, is so cruel. She was r/ped by her uncle, naka kulong na ang gumawa sakanya non, dahil may kamag anak na pulis ay nagawan ng paraan ang pagkaka kulong ng matagal, pero hindi pa rin sapat, nitong mga nakaraan palang ay nabalitaan naming namatay siya, dahil sa naging riot kung saan siya naka kulong, hindi man sinasabi ni Sorin ay alam kong guminhawa siya sa naging balita, ako rin. Masaya ako na nawala ang bigat na nararamdaman niya sa kaloob looban niya. “Tara na? malamig na ang araw” naka ngiting sambit sa akin ni Sorin, tumango ako at kinuha ang dalawang malaking basket sa gilid, binigay ko sakanya ang isa. “Punuin mo ‘yan ah? Marunong ka kumilatis ng magagandang shells, ikaw na bahala, ay kung may makita kang shell na may pearl, kunin mo na rin, kailangan natin maka rami” naka ngiting sambit ko kay Sorin, tumango ito sa akin at naka ngiting kumaway bago nag lakad palayo sa akin, sa maka bilaang gilid kami para mas malayo ang mararating namin. “Hi ate, Mae!” naka ngiting sigaw ni Bert habang palapit sa akin. “Hi Bert! Wala kang pasok ngayon?” naka ngiting tanong ko sa batang lalaki na ngayon ay tinutulungan na akong manguha ng mga shells, may sarili siyang lalagyan. “Wala po ate” naka ngiting sagot niya, tumango ako at pinag patuloy ang pag kuha ko ng mga shells. “Ikaw po ate? Wala po kayong pasok?” naka ngiting tanong niya sa akin. Bata, napaka inosente. “Hindi na ako nag aaral eh, alam mo naman, mahirap ang buhay, hindi kaya ni inay at itay” naka ngiting sagot ko sakanya, pilit tinatago ko ang lungkot na bumalot sa buong pagkatao ko. “Ganoon po ba? Sana Manalo ako sa lotto ate, tapos pag aralin kita” naka ngising sambit niya sa akin, natawa naman ako sa sinabi niya. “Bakit, nataya ka bas a lotto aber?” naka ngising tanong ko sakanya. “Hindi po ate hehe” naka ngiting sagot niya sa ako kaya natawa ako ng malakas. “Paano ka mananalo niyan kung hindi ka pala nataya ng lotto” natatawang sambit ko sakanya, nag kamot lang ito ng ulo at natawa rin. Nang mapuno ko ang basket na hawak ko ay kasama kong bumalik si Bert sa gazebo kung saan kami naka upo ni Sorin kanina. Sakto namang pag upo naming ay siya ring dating ni Sorin. “Sisid tayo mamaya, puro shells lang Nakita ko” bungad niya sa akin, tumango ako sa sinabi niya, inexpect ko na ‘yon. “Hm, inexpect ko na ‘yan kasi ako rin walang nahagilap” tumatangong sambit ko sakanya, tumango si Sorin at binuhos ang mga shells na nakuha niya, ganon din ang ginawa naming dalawa ni Bert. “Ang gaganda ng mga nakuha ni Bert ah” puna ni Sorin na tinanguan ko dahil magaganda nga ang nakuha ng bata.