EP.1 จูบแรกที่ถูกขโมย

1680 Words

เลานจ์หรู ย่านใจกลางเมือง เสียงดนตรีเบสหนักๆ กระแทกเข้าหู ปนกับแสงไฟสีสันฉูดฉาดที่กะพริบวาบตัดกับความมืดในห้องโถงกว้าง กลุ่มวัยรุ่นชายหญิงหลายคนกำลังโยกย้ายส่ายสะโพกอย่างสนุกสนานตามจังหวะเพลง “เฮ้ย มึงแม่งตัวท็อปเลยว่ะเทม สาวนั่งเต็มโต๊ะอีกแล้ว” เสียงกาย เพื่อนสนิทในแก๊งวิศวะตะโกนลั่น ท่ามกลางแก้วเหล้าเรียงราย เทม หนุ่มวิศวะปี 4 ลูกชายคนเดียวของตระกูลวัฒนารัตน์ ผู้นำเข้าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตดำปลดกระดุมสองเม็ด เผยแผงอกเล็กน้อยตามสไตล์หนุ่มเจ้าพ่อปาร์ตี้ หนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวัน ไม่มีวันไหนที่เขาหยุด นอกซะจากหม่าม๊าเรียกกลับบ้าน เทมนั่งหลังพิงโซฟาอย่างสบาย ๆ ก็ดึงดูดสายตาผู้หญิงทั้งร้านได้ไม่ยาก เพียงเขายกยิ้มมุมปาก รัศมีความหล่ออันตรายที่ฉาบอยู่บนใบหน้าคมคาย ก็ทำเอาสาว ๆ ที่เดินผ่านมองเหลียวหลังแทบทุกคน และแล้ว…สายตาคมเข้มก็กวาดไปสะดุดกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน เธอใส่เดรสสั้นสีขาวเรียบง่าย แต่กลับขับผิวขาวเนียนจนสะดุดตา ใบหน้าหวาน ผมยาวปล่อยสยาย ร่างบอบบางแต่ดูมีเสน่ห์บางอย่างที่ต่างออกไปจากผู้หญิงที่เขาเคยเล่นด้วย “ใครวะ น่ารักฉิบหาย” ฟรอยด์เพื่อนซี้ของเทมพูดแซวขึ้น แต่เทมกลับจ้องไม่วางตา ก่อนที่ หญิงสาวในชุดรัดรูปที่นั่งอยู่ข้างเทม ยื่นหน้าเข้ามากระซิบเบา ๆ “น้องคนนั้นเหรอคะ ชื่อน้องพาย เด็กใหม่ พึ่งมาทำงานวันแรกเองค่ะ” “พาย” เด็กบริหารปี 1 ที่เพิ่งเข้ามหา’ลัยได้ไม่กี่เดือน เธอเป็นเด็กทุนที่สอบเข้ามหา’ลัยชื่อดังแห่งหนึ่งได้ พ่อแม่ของพายเสียตั้งแต่เธอยังเด็กด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ยายเป็นคนเลี้ยงพายมาตั้งแต่เด็ก ด้วยความรัก ความเอาใจใส่ พายจึงโตมาอย่างมีคุณภาพ และไม่เคยทำให้ยายต้องลำบากใจเลยสักครั้ง ความสดใสและความน่ารักของพายกำลังเป็นที่ดึงดูดสายตาของใครบางคนที่กำลังมองอยู่ พายเดินตามสาว ๆ เข้ามาในร้านด้วยท่าทีประหม่า เพราะไม่คุ้นเคยกับสถานที่แบบนี้ เธอแค่อยากมาทำงานพิเศษที่นี่สักพักเพื่อเก็บเงินไว้ใช้จ่ายในการเรียน แต่ไม่คิดเลยว่าจะต้องเจอกับสายตาคมกริบของผู้ชายที่ดูอันตรายที่สุดในห้องนี้ และเธอไม่รู้เลยว่าการก้าวเข้ามาในคืนนี้ จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล… เทมเหลือบมองอยู่พักใหญ่จนความคิดบางอย่างแวบเข้ามา “เด็กใหม่? หรือเด็กเอ็นฯ ที่ถูกส่งมาเอาใจลูกค้า?” เทมเลิกคิ้วขึ้นทันที ริมฝีปากหยักยกยิ้มเหยียดอย่างนึกสนุก ความเจ้าชู้และความห่ามในตัวกระตุ้นให้เขาลุกขึ้นยืน “กูจะเอาเด็กคนนั้น” เขาพูดเสียงเรียบ ก่อนจะก้าวออกไปท่ามกลางสายตาเพื่อนๆ เขาเดินตรงไปที่พายทันที “ขอโทษนะ นั่งกับฉันหน่อยสิ” เสียงทุ้มพร่าดังขึ้นข้างหู พายสะดุ้งหันไปมอง ดวงตาสีนิลคมกริบจ้องเธออย่างไม่ให้หนีไปไหน “เอ่อ…คุณต้องการสั่งอะไรเพิ่มเติ่มมั๊ยคะ” พายพยายามอธิบาย แต่ถูกแขนแกร่งโอบเอวเข้าไปใกล้อย่าเอาแต่ใจ “ต้องการเธอ อย่างอื่นไม่ต้องแล้ว” เสียงนั้นติดเจ้าเล่ห์ ร่างสูงฉุดเธอไปที่โซฟามุมมืดโดยไม่ฟังคำปฏิเสธ หัวใจดวงน้อยเต้นรัว กลิ่นแอลกอฮอล์ปนกับน้ำหอมผู้ชายชวนให้หน้าพายร้อนผ่าว โต๊ะมุมส่วนตัวเต็มไปด้วยบรรยากาศกดดัน แววตาคมของเทมมองพายเหมือนของเล่นที่เขาอยากครอบครอง “ดื่มกับฉันหน่อย คืนนี้ฉันเหมาทั้งคืน” คำพูดนั้นพร้อมกับแรงกดบนต้นขา ทำให้พายตัวสั่น เธอไม่รู้เลยว่า การถูกผู้ชายที่เพิ่งเจอครั้งแรกดึงเข้ามาแบบนี้ จะทำให้ชีวิตเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง “เอ่อ...ไม่ใช่นะคะ คุณกำลังเข้าใจผิด” พายพยายามอธิบายอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ผ่านเข้าหูเทมเลยสักคำ เทมหยิบแก้วช็อตบนโต๊ะขึ้นมา เทเหล้าลงสองแก้วอย่างคล่องมือ ก่อนจะเลื่อนอีกแก้วไปตรงหน้าพาย “กินสิ” เสียงทุ้มเข้มสั่งเรียบ ๆ แววตาคมกริบจ้องไม่กะพริบ “ถ้ากล้ามาทำงานที่นี่ ก็แสดงว่าต้องกินเหล้าเก่ง” พายเบิกตากว้างเล็กน้อย มองแก้วเล็กใสที่วางตรงหน้า กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนขึ้นจมูกจนใจสั่น เธอส่ายหน้าเบาๆ “ฉันไม่ดื่มค่ะ” เทมหัวเราะหึในลำคอ ริมฝีปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “อย่ามาทำเป็นเล่นตัวเลยน่า เด็กที่นี่ไม่มีใครปฏิเสธหรอก” “ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้มาทำงานแบบนั้น!” พายเริ่มทนไม่ไหว เธอเถียงเสียงแข็งทันควัน แต่เทมกลับยกแก้วเหล้าขึ้นให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม จนแทบชนริมฝีปากเล็ก “หึ…ปากเก่งดีนี่” เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหู “งั้นพิสูจน์สิ ว่าเธอไม่ได้แค่ปากเก่งอย่างเดียว…ดื่มให้ฉันดู” พายจ้องแก้วเหล้าใสในมือที่ถูกดันเข้ามาแทบแตะริมฝีปาก หัวใจเต้นระรัว แต่ความดื้อในสายเลือดมันพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างบ้าบิ่น “ก็ได้!! ถ้าฉันดื่ม…คุณจะปล่อยฉันไปใช่มั๊ย” เธอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยวาววับอย่างท้าทาย ก่อนจะคว้าแก้วจากมือเขามาถือไว้เอง “เทมเพียงหยักไหล่ เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาไม่ตอบ!” ไม่รอช้า พายยกแก้วเหล้าขึ้นซดรวดเดียวหมด ความขมเฝื่อนแล่นปราดลงคอจนเธอเผลอขมวดคิ้วแน่น น้ำตาคลอจากความแสบร้อนในคอ แต่กลับเชิดหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ เธอวางแก้วกระแทกลงโต๊ะดัง กึก! ก่อนจะหันมาสบตาคมกริบของเทม “ฉันไปได้หรือยังคะ” พายเอ่ยด้วยน้ำเสียงขึงขัง บรรยากาศบนโต๊ะเงียบกริบไปชั่วขณะ เพื่อนๆ ของเทมที่นั่งอยู่รอบๆ ถึงกับอึ้งไปกับความกล้าของเด็กสาวตัวเล็กที่เพิ่งมาวันแรก เทมยกยิ้มกว้างกว่าเดิม ริมฝีปากหยักเอื้อนเอ่ยเสียงต่ำ “หึ…เด็กนี่น่าสนใจฉิบหาย” เทมเลิกคิ้วขึ้น ยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ เขาก้มลงกระซิบใกล้หูจนลมหายใจร้อนวูบไล้ไปตามแก้มใสๆ “มันทำให้ฉันอยากรู้แล้วสิ ว่าเวลาเธอสั่นเพราะฉัน ไม่ใช่เพราะเหล้า มันจะเป็นยังไง” พายหันขวับมามองตาเขม็งทันที ดวงตากลมโตฉายแววดื้อรั้น ค้อนใส่เขาเต็มแรงเหมือนจะบอกว่า อย่ามาดูถูกกันนะ! “ฝันไปเถอะ!” เธอสวนเสียงแข็ง ทั้งที่แก้มใสขึ้นสีแดงจัดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เทมหัวเราะหึ ยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ “หึ…ปากเก่งแบบนี้สิ ถึงจะมันส์” เทมมองพายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนริมฝีปากหยักจะยกยิ้มขึ้นอีกครั้ง รอบยิ้มนั้นทั้งเจ้าเล่ห์และอันตราย เขาเอื้อมมือไปคว้าแก้วช็อตขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเทเหล้าลงช้า ๆ จนของเหลวใสขยับระริก “กล้าดื่มแก้วแรกไปแล้ว จะถอยตอนนี้ก็เสียฟอร์มใช่มั้ยสาวน้อย” เสียงทุ้มพร่ากวนๆ ดังขึ้นพร้อมกับดันแก้วอีกใบไปตรงหน้าพาย คราวนี้เทมไม่เพียงแค่ยื่นแก้ว แต่ยกแก้วของตัวเองขึ้นมาแตะริมแก้วของพายเบา ๆ “กริ๊ง” เสียงแก้วกระทบกันดังท่ามกลางบรรยากาศกดดัน “ช็อตนี้..ขอชนกันหน่อย” เทมก้มลงกระซิบข้างหู แววตาคมวาวด้วยแรงท้าทาย “แล้วฉันจะเชื่อว่าเธอไม่ได้มีดีแค่ปากเก่ง” พายสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ในอก มือเล็กสั่นน้อยๆ แต่ดวงตากลมโตยังฉายแววไม่ยอมแพ้ “ไม่ถอยแน่นอนค่ะ!!” เหล้าทั้งสองแก้วถูกยกขึ้นพร้อมกัน ริมฝีปากทั้งคู่แนบแก้วในเวลาเดียวกัน แล้วซัดลงคอรวดเดียวจนหมด! ความแสบร้อนพุ่งวาบไปถึงสมอง พายเผลอหลับตาแน่น น้ำตาซึมอีกครั้ง แต่ก็ยังเชิดหน้า ทว่าภาพตรงหน้ากลับเริ่มพร่าเลือนเล็กน้อย เทมยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางนั้น เขาโน้มหน้าลงใกล้ กระซิบเสียงต่ำติดพร่า “น่ารักว่ะ..เวลาเมาแล้วเธอแม่งยิ่งน่ากินเข้าไปใหญ่” มือใหญ่คว้าเอวบางเข้ามาแนบจนร่างเล็กแทบจมหายไปกับอกกว้าง กลิ่นแอลกอฮอล์ปนความหอมเฉพาะตัวของเขาอบอวลจนสติอันน้อยนิดของพายสั่นไหว ปากเล็กเผยอขึ้นเล็กน้อย จากทั้งความเมาและความประหม่า เทมมองริมฝีปากนั้นไม่กะพริบ แววตาคมเข้มฉายชัดด้วยความกระหายจนเขาทนไม่ไหว โน้มตัวลงกดจูบลงไปทันที “อื้ออ…!” เสียงหวานครางอู้อี้เมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่ความร้อนแรงจากริมฝีปากหยักกลับทำให้พายเผลอเปิดปากรับโดยไม่รู้ตัว ปลายลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไป กวาดต้อนความหวานภายในโพรงปากเล็กที่ยังไม่เคยถูกใครสัมผัสมาก่อน ทุกการไล่ต้อนนั้นทั้งดิบ ทั้งเอาแต่ใจ แต่กลับเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ทำให้พายแขนขาอ่อนแทบไม่มีแรง จูบแรกที่ไม่เป็นประสาของพาย ไม่ได้ทำให้เทมขัดใจเลย กลับยิ่งทำให้เทมชอบใจ ริมฝีปากหยักกดย้ำหนักขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนอยากขโมยลมหายใจทุกส่วนไปจากเธอ “ฮึ่มมม...หวานกว่าที่คิดอีก” เทมผละออกเพียงเสี้ยววินาที เขาเอ่ยเสียงพร่าข้างหู ก่อนจะกดจูบซ้ำลงมาอีกครั้งอย่างร้อนแรงยิ่งกว่าเดิม พายหอบถี่ราวกับจะขาดอากาศ แต่สติอันน้อยนิดยังพยายามร้องทักตัวเองว่า “ไม่ได้นะพาย! หยุดก่อน!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more