Puno ng pag-aalala nitong hinawakan ang ulo niya. "Anata ga kizutsuite imasu? You hurt? Clinic? Doctor?"
Putol-putol ang intindi niya sa sinasabi nito dahil nakakatitig siya dito. Ang ganda ng mata. Kahit na titigan ko siya maghapon okay lang sa akin. Malambing pa ang boses kapag nagja-Japanese. Sarap pakinggan.
"Kisama!" usal nito.
Bigla siyang natauhan. "Hoy! Alam ko iyon. Mura iyon. Minumura mo ako?"
Halatang nagulat ang lalaki. "Iie. No."
"Kung nabangga kita, pwede naman akong mag-sorry. Wala lang maruhan. Diyan ka na." At saka lumangoy siya palayo dito. Sa inis niya dito ay di na niya ito kinausap ng Japanese kahit na marunong siya. Bahala ito kung di nito naintindihan. "Huwag siyang aasta-astang akala mo kung sino. Nasa Pilipinas siya. Ako ang batas dito," usal niya at umahon ng
