02 เป็นรอย
859 Words
Ep 2 เป็นรอย
อ๊อดดดดดด~
เสียงนาฬิกาดังขึ้นปลุกให้ใครบางคนที่นั่งฟุบหลับคาโต๊ะเรียนสะลึมสะลือตื่นขึ้น นั่งเรียนยังไงให้หลับ?
“อื้ออออ~” ไอด้ายกมือขยี้ตาพบว่าตอนนี้เพื่อนๆเริ่มทยอยกลับบ้านหมดแล้ว หน้างามรีบหันขวับไปทางหน้าต่างพบว่าชายหนุ่มที่เธออยากเข้าไปทักทายก็หายตัวไปแล้วเหมือนกัน “ไม่น่าเผลอหลับเลย”
หญิงสาวคว้ากระเป๋าสะพายขึ้นพาดบ่าแล้วเดินออกจากห้องเรียนทันที เนื่องจากตระกูลของไอ้ด้าเป็นนักธุรกิจชื่อดังแถวหน้าของญี่ปุ่นแถมไอด้ายังเป็นหลานสาวของมาเฟียที่ทรงอิทธิพล เพื่อนๆในห้องจึงรู้ดีว่าไอ้ด้ารวยระดับมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของประเทศญี่ปุ่น ในระหว่างกำลังเดินไปโรงจอดรถหลังคณะดวงตากลมโตเหลือบไปเห็นรถของใครบางคนจอดในที่ห้ามจอดนั่นทำให้ไอด้าถึงกับปรี้ดแตก ใครกันนะไม่มีมารยาทเอาซะเลยก็เห็นๆอยู่ว่าตรงนี้ไม่ใช่ที่จอดรถ หญิงสาวรีบเดินตรงไปยังรถหรูทันที!
ปึ้ง!!!
ฝ่ามือบางฟาดลงบนฝากระโปรงรถอย่างแรงจนดังปึ้ง รถซุปเปอร์คาร์สีแดงเพลิงฟิล์มทึบที่มองไม่เห็นคนขับ มีเงินซื้อรถหรูแต่ไม่มีมารยาท!
“คุณไม่ควรจอดในที่ห้ามจอดนะ ป้ายก็มีแหกตาดูบ้าง!!! ”
“....” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากคนในรถเลยนั่นทำให้ไอด้าถึงกับปรี้ดหนักกว่าเดิม ขาเรียวตรงไปยังฝั่งคนขับทันที
ปึก! ปึก!
“ไม่ได้ยินรึไง ตรงนี้ไม่ใช่ที่จอดรถ! ” ไอด้าพยายามเคาะกระจกรถเพื่อให้คนขับเปิดประตูออกมาเคลียร์กับเธอ เห็นว่ารถหรูหน่อยจะจอดตรงไหนก็ได้งั้นหรอ “มารยาททางสังคมมีบ้างไหม ขับรถหรูแต่ไม่มีมารยาท!! ”
“...” เงียบ
“ลงมาคุยกันเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องอธิการ!! ”
“...” คนในรถยังคงเงียบเช่นเดิมนั่นทำให้ไอด้าหมดความอดทน พวกไม่มีมารยาททางสังคมแบบนี้ต้องจัดการให้เข็ด!
“ไม่ลงมาใช่ไหม ได้! ” หญิงสาวค่อยๆถอยห่างจากซุปเปอร์คาร์แล้วก้มหยิบเศษก้อนหินขึ้นมาขว้างใส่ฝากระโปรงรถสีแดงเพลิงอย่างแรงจนสัญญาเตือนดังขึ้น
อี๊ดดดดดดด!!!!
“เหอะ! สีถลอกแค่นี้คนอย่างไอด้ามีปัญญาจ่าย” หญิงสาวยืนกอดอกรอเจ้าของรถอย่างใจเย็น โดนขนาดนี้ไม่ออกมาก็ให้มันรู้ไป! และไม่นานเสียงสัญญาเตือนค่อยๆสงบลง ประตูรถหรูค่อยๆเปิดออก ไอด้ายืนรออย่างใจเย็นคงไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอเพราะทุกคนรู้ว่าเธอเป็นหลานใคร
กึก!
รองเท้าผ้าใบสีดำค่อยๆโผล่ลงมาจากรถ รองเท้าราคาแพงซะด้วย ทำไมพวกคนรวยถึงชอบไม่มีสมองกันนะ คนในรถทิ้งบุหรี่ลงบนพื้นแล้วยกเท้าเหยียบอย่างใจเย็น เหมือนเขานั่งดูดบุหรี่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรส่งผลให้ไอด้าควันออกหูปรี้ด หญิงสาวจึงตรงไปยังรถหรูอีกรอบ รู้จักคนอย่างไอ้ด้าน้อยไป ไอ้ผู้ชายไม่มีมารยาททางสังคม!
ปึก!
“นี่นาย!! ไอ้คนไม่มีมาระ...นิค!!! ” นิคนั่งเคาะนิ้วบนพวงมาลัยรถอย่างใจเย็น นั่นทำให้ดวงตากลมโตถึงกับเบิกโพลง เพราะรถหรูคันนี้คือรถของนิค!!
O.O!!
กึก!!
“...” ดวงตาคมตวัดมองด้วยความไม่พอใจ ชายหนุ่มยกมือผลักประตูรถออกอย่างแรงจนกระแทกเข้ากับหน้าอกของไอด้า
ปึก!
“อ้ะ!! ”
“...” นิคเดินไปดูฝากระโปรงรถ กรามหนาขมแน่นเมื่อเห็นรถสุดที่รักเป็นรอย เขารักรถยิ่งกว่าสิ่งใด! “บังอาจมาทำให้รถของฉันเป็นรอย! ”
“กะ...ก็นายอยากมาจอดในที่ห้ามจอดทำไมล่ะ”
“เสือก!! ”
“ถะ...ถ้านายมีมารยาทฉันคงไม่ทำ อ้ะ!! ” นิคตรงเข้าไปคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนเล็กพร้อมออกแรงบีบแล้วดันคนตัวเล็กติดกับประตูรถ สายตาแข็งกร้าวจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตที่กำลังสั่นไหวระริก แวบแรกมันทำให้ไอด้าหวนกลับไปคิดถึงวันที่เจอเขาครั้งแรกเมื่อสองปีก่อน สายตาคู่นี้ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม
“รู้ใช่ไหมว่าคนที่ให้รถของฉันเป็นรอยต้องเจออะไร!! ”
หมับ!!
“อะ...โอ้ยเจ็บ!!! ” มือหนาตวัดบีบกระพุ้งแก้มของไอด้าอย่างแรงจนหน้างามเห่ยเก หญิงสาวหน้าซีดลงทันใดเพราะตอนนี้นิคน่ากลัวเหลือเกิน “ปะ...ปล่อยฉันนะ! ”
“ให้เลือกว่าจะเอาเลือดส่วนไหนไปล้างรอยบนรถฉัน! ”
“ไม่เอาส่วนไหน โอ้ยเจ็บบบ!!! ”
“ไม่เลือกใช่ไหม”
“ปล่อยนะ! ไม่งั้นฉันจะร้องเรียกให้คนช่วย!! ”
“เหอะ! ” นิคหัวเราะในลำคอก่อนเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอันแสนเยือกเย็น “ร้องให้คนมาดูศพของเธองั้นหรอ ร้องเลย!! ”
“ชะ!! ”
ปึก!!!
ตุ๊บบบบ!!!
“โอ้ยยยยย!!! ”
- Writer
