เกิดใหม่ทั้งที.....ต้องมีสามีให้ได้สินะ

ตอนที่ 6 ฉัน.....ที่ไม่ใช่ฉัน

“ทะ ที่นี่...” เธอจำไม่ได้แม้แต่น้อยว่าห้องที่เธอกำลังเห็นคือที่ไหน เธอไม่เคยอยู่ในห้องเล็กมากขนาดนี้ แถมทุกอย่างก็ดู...โบราณไปเสียหมด หญิงสาวพยายามยันตัวขึ้นอย่างยากลำบาก แต่เธอรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เสียแล้ว เพราะที่นี่ ไม่ใช่ห้องนอนของเธอ

“เครื่องเรือนแบบนี้...” เธอจำได้ ตู้เสื้อผ้าไม้สลักเก่าแก่นี่ไม่ใช่ของที่จะมีตั้งได้ตามบ้านทั่วไปแน่ ๆ ไหนเลยจะพื้นที่ปูด้วยกระเบื้องโบราณนี่อีก..เตียงที่เธอนอนก็เป็นเตียงไม้สีดำที่ดูเหมือนตกทอดมาหลายมือแล้วด้วยซ้ำ ลี่ลู่เสียนรู้สึกไม่ชอบมาพากล

(เจ้าพวกตาแก่นั่นจับฉันมาเล่นตลกรึไงนะ) เธอคิดในใจพลางลุกขึ้นจากเตียงที่เธอนอนเมื่อครู่ แล้วตั้งใจจะเดินไปที่ประตูไม้เพื่อเปิดออกไป แต่เสียงประตูไม้ดังขึ้นเหมือนมีใครบางคนกำลังจะเข้ามา ลี่ลู่เสียนก้าวถอยหลังออกห่าง รอดูผู้มาเยือน “อ้าว....คุณหนูลี่ทำไมตื่นเช้าจังคะ” หญิงสาวอายุไม่ห่างกันมาก แต่หน้าตาเธอดูมอมแมมเล็กน้อย ดูท่าทางแล้วคงเป็นแม่บ้านเสียมากกว่า

“เอ่อ...อืม” ลี่ลูเสียนพยายามตั้งสติเพราะเธอไม่อยากบอกอีกฝ่ายว่าเธอจำไม่ได้ว่าคนที่ยืนตรงหน้านั้นเป็นใคร และไม่อยากให้แม่บ้านต้องตกใจไปด้วย

“มาค่ะเดี๋ยวฉันเอาชุดใหม่ให้คุณหนูเองนะคะ” หญิงสาวเอ่ยพร้อมยกห่อผ้าในมือไปวางไว้ในหีบไม้ ลี่ลู่เสียนจึงเดินตามไปอย่างเสียไม่ได้ เธอมองชุดที่วางตรงหน้าแล้วก็ได้แต่ทำหน้าสงสัย

“ชุดโบราณขนาดนี้จะให้ฉันใส่ไปไหน?” เธอถาม

“คะ? คุณหนูว่าอะไรโบราณนะคะ” แม่บ้านหันมามองหน้าเธอด้วยแววตาตื่นตระหนก

“ก็ชุดนี้นะสิ รุ่นอาม่าล่ะมั้งใส่ แล้วฉันก็ไม่เคยใส่ชุดพวกนี้ด้วย สีชมพูแบบนี้...ไม่ใช่สไตล์ฉันเลยนะ” ลี่ลู่เสียนจับไปที่ชุดด้วยสีหน้าบูดบึ้ง นี่ไม่ใช่สไตล์ของเธอเลยแม้แต่น้อย แต่ทำไมแม่บ้านคนนี้ถึงเอาชุดนี้มาให้เธอ

“คุณหนูลี่ทำไมพูดแบบนี้คะ นี่เป็นชุดที่ทันสมัยที่สุดที่นายท่านสั่งมาให้คุณหนูคนเดียวเลยนะคะ แถมคุณหนูชอบสีชมพูที่สุดด้วย ผ้าม่านนั่นก็สีชมพู” หญิงแม่บ้านขมวดคิ้วด้วยความตกใจไม่แพ้กัน

“นายท่าน?” ลี่ลู่เสียนไม่เข้าใจว่านายท่านหมายถึงใคร

“ก็...ท่านพ่อของคุณหนูยังไงล่ะคะ” ถึงหน้าตาจะมอมแมมไปสักหน่อย แต่ก็ฉลาดไม่น้อย

“พ่อฉันเหรอ”

“คุณหนู พูดอะไรแปลก ๆ อีกแล้ว มีไข้หรือคะ” หญิงสาวทำท่าร้อนรนพลางยกมือแตะที่หน้าผากของลี่ลู่เสียนแต่เธอก็ทำหน้าตกใจอีกรอบ

“ไม่มีไข้ งั้นเดี๋ยวคุณหนูนั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ” สาวใช้เอ่ยพร้อมรีบวิ่งออกนอกห้องของลี่ลู่เสียนไปอย่างรวดเร็ว