อากาศคืนนี้เย็นกว่าทุกคืน แต่ก็พอดีกับผ้าห่มหนาๆ และไออุ่นจากบางคน หากนิทราอันแสนสุขของธามก็ถูกทำลายลงเมื่อคนในอ้อมกอดขยับตัว เขาปรือตาขึ้นจากความง่วงงุน ขืนตัวออกเล็กน้อยเพื่อให้มองเห็นเธอชัดๆ
“ขอโทษนะคะที่ทำให้ตื่น แต่คุณธามนอนต่อเลยนะคะ” เธอพูดเบาๆ แต่ก็ฟังได้ชัดเจน พอนึกตามคำพูดของเธอก็พอเดาได้ว่านี่ไม่ใช่เวลาตื่นของเขา แต่เป็นเวลาตื่นของเธอ ปกติเขาไม่เคยรู้สึกตัวเลย แต่เพราะวันนี้เขานอนกอดเธอก็เลยรู้สึกตัวตามเมื่อคนในอ้อมกอดขยับ
“ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ”
“สักตีสี่ครึ่งค่ะ” เธอตื่นเวลานี้จริงๆ ด้วยสิ ธามนึกในใจ
“ยังเช้าอยู่เลย นอนต่ออีกสักหน่อยเถอะครับ”
“เอ่อ แต่ปกติกลางตื่นเวลานี้” เธออึกอักเล็กน้อยขณะเอ่ยค้าน ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มจางๆ เมื่อคิดว่าเธอคงลังเลที่จะปฏิเสธเขา ใจหนึ่งก็คงอยากตื่นไปทำกับข้าวเหมือนทุกวัน แต่อีกใจก็ไม่อยากปฏิเสธคำขอของเขา
“คุณกลางจะเข้าครัวเหรอครับ”
“
