หลังออกมาจากห้องน้ำพวกเขาก็ต่างคนต่างแต่งตัว ซึ่งแน่นอนว่าธามจัดการกับตัวเองได้เร็วกว่าเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ติดกระดุมไม่ถึงเม็ดสุดท้าย แม้ก่อนหน้านี้จะแต่งตัวเองได้ แต่พอมีคนมาช่วยดูให้ทุกวันมันก็เริ่มจะเคยตัว ร่างสูงทิ้งตัวนั่งบนเตียง มองคนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่เขาเสียสละให้เธอ มองเพลินทีเดียว ตอนนี้สุพรรณิการ์ยังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ธามคิดว่าเธอน่าจะทาครีมบำรุงเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้เจ้าตัวกำลังใช้ดรายร์เป่าผมจัดการผมที่เปียกหมาดๆ ของตัวเองอยู่ ธามเดินเข้าไปหาเธอเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
“ผมช่วยไหมครับ” เดินเข้าไปซ้อนด้านหลัง มองเธอผ่านกระจกบานใหญ่ ซึ่งสุพรรณิการ์ก็มองเขาผ่านทางนั้นเช่นเดียวกัน
“ขอบคุณค่ะ” หลังจากที่เงียบไปเล็กน้อยคล้ายกำลังตัดสินใจสุพรรณิการ์ก็ตอบตกลง ธามยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะรับดรายร์เป่าผมมาจากเธอ
“ถ้าอย่างนั้นกลางขอแต่งหน้าไปด้วยเลยได้ไหมคะ จะได้เสร็จเร็ว
