Beyond the Mist

Chapter 1

Chapter 1

Hellione's POV

THE best part of being an only child is getting all the love your parents could give and all the things they could provide; the attention, money, and even the littlest of things that will make you happy—it's all yours. The worst part? It's if they're both left with nothing, got robbed of something; that even the love you deserve is too much for them.

This is possibly the reason why I hate being an only child. I hate shielding myself from their everyday war, I hate being the responsibility that they couldn't even take, I hate being invisible in front of them; or maybe, I just plainly hate them.

Pinunasan ko ang luhang kumawala sa mata ko. Kung meron lang sana akong kapatid, may mapagsasabihan ako ng mga sama ng loob ko. May mapagku-kwentuhan ako ng mga nangyayari sa araw araw na kaganapan sa buhay ko. Maybe it wouldn't be this lonely.

Napatingin ako sa pintuan ng kwarto ko nang makarinig ako ng malakas na kalabog. Mukhang nag-uumpisa na naman sila. I just couldn't take it anymore.

I looked at my bedside table and saw my anti-depressant bottle. For a few minutes, I was just looking at it. I'm still contemplating and trying to balance my emotions. Should I really do it?

Today, I've decided to stop living. I've decided to stop everything. I hate the pain and I don't want to die, but I want everything to stop. Hindi ko na kaya ang mga nangyayari sa paligid ko. Maybe, I really lost this battle—my own battle.

Nanginginig ang kamay kong kinuha ang bote ng gamot na nireseta sa 'kin ng psychiatrist na pinupuntahan ko. She said that it should make me feel better. This should be the end, right? Siguro, hindi ko na mararamdaman ang lungkot at sakit na dinaranas ko ngayon kung iinumin ko 'to.

Unti-unti kong binuksan ang bote at inilahad lahat ng laman nito sa kamay ko. I'm scared, but this is the only escape that I could think of. Napangiti ako ng marahan. I keep pretending that I'm strong, that I don't f*cking care about anything. That everything is under my control and that I'm at the top of everyone. But in the end, mas loser pa ako sa mga taong tinatapak-tapakan at binu-bully ko. I'm a nobody and I deserve this.

Kinuha ko ang baso ng tubig na katabi ng lamp sa bedside table kung saan ko kinuha ang gamot ko. I slowly closed my eyes. Unti-unti ko ring inilagay ang mga gamot sa bibig ko at uminom ng tubig. Humiga ako sa kama ko and let myself dive into sleep.

I shouldn't be scared; this will be a painless death.

***

ONE week ago,

"Bumaba ka na d'yan, Hellione!" I heard my Mom shouted habang nagbibihis ako. It's just seven in the morning and she's already nagging. She keeps on telling me what to do kahit na alam naman niyang hindi pa ako male-late. I rolled my eyes and grabbed my things nang mapansin kong nawawala ang wallet ko. Mabilis akong bumaba sa kusina kung nasa'n ang nanay ko.

"Where's my wallet?" I asked.

She looked at me habang nakakunot ang noo. "Wala ba sa kwarto mo?"

"I wouldn't be asking if it is." Inirapan niya ako at tinalikuran para bumalik sa kung anumang ginagawa niya. "Mom." I called.

"Hindi ko alam," she just said.

Napailing ako nang ma-realize kung saan na naman 'yon posibleng napunta. "I'll just check your room." Nag-umpisa na akong maglakad pabalik sa taas nang mapahinto ako dahil nasa harapan ko na ang nanay ko.

"Ako na ang mag-che-check para sa 'yo," she said, looking so paranoid. Naningkit ang mata ko and at that point, alam ko na ang nangyayari.

Napailing ako. "No." I said at saka siya nilagpasan. Napatigil na naman ako nang pigilan niya ako. She's now hugging my leg para lang pigilan akong umakyat. Now, I know kung bakit gising na siya agad at halatang wala siyang tulog. I just don't get how my mother thinks.

"Please, anak. Don't do this," pagmamakaawa niya. Tinanggal ko ang pagkakayakap niya sa binti ko at lumuhod para maging magkalebel ang mukha namin.

"No. Mom." May diin ang bawat salita ko at saka tumayo para umakyat sa kwarto nila ng magaling kong ama. Nang makarating ako do'n ay saka ko nakumpirma ang hinala ko. Napailing ako. "What a piece of sh*t."

Mabilis akong naglakad papunta sa kama kung saan nakahiga at natutulog ang tatay ko at ang babae niya. Sa dinami-dami ng pwede nilang puntahan, talagang sa pamamahay ko pa? I grabbed the girl's hair at marahas siyang hinila patayo sa kama. Halatang nagulat siya dahil maganda ang bati ko sa gising niya.

"What the?" Sigaw niya. Hawak-hawak ko pa rin ang buhok niya kaya napahawak siya sa kamay ko. I snapped nang makita kong nakahubad siya at walang kahit na anong saplot. Gross.

Iniharap ko ang mukha niya sa mukha ko para naman makita niya kung ano'ng hinahanap niya. "Good morning, Madame. It's time for breakfast." Nakangiti kong sabi at saka siya hinila palabas ng kwarto. Nakita ko pang napabangon ang tatay ko dahil sa sigaw ng babaeng 'to kaya tumingin ako sa kanya bago pa tuluyang makalabas ng kwarto. "Don't. You. Dare." Hindi naman siya kumibo kaya pinagpatuloy ko ang paghila sa babae niya.

A lot of people will think na sobrang bastos ko sa magulang ko but my cheating father and martyr mother deserves it. They never thought about me, puro sarili lang nilang dalawa ang iniisip nila.

Nagmamadali kong kinaladkad ang malanding babaeng 'to papunta sa kusina namin. Nakasalubong ko pa si Mom but I just ignored her. Alam kong siya na naman ang mapagdidiskitahan ng magaling kong ama mamaya pero kung paulit-ulit nila akong nanakawan just to satisfy my father's hunger to women, then I couldn't care less.

"Let go of me, b*tch!"

Natawa ako ng mahina nang dahil sa tawag niya. "Sure." I said at saka siya marahas na binitawan na naging dahilan ng pagkakaupo niya sa upuan na kaharap ng lamesa. Masama niya akong tinignan pagtapos no'n pero nginitian ko lang siya.

"How dare you—" Tatayo sana siya ng pigilan ko siya at paupuin ulit. Ipinaglagay ko siya ng pagkain sa plato na inihanda ng nanay ko at marahas 'yong sinampal sa mukha niya. Pasalamat siya at hindi babasagin ang plato na 'yon.

"I told you, it's time for breakfast. Baka kasi napagod kang paligayahin ang tatay ko kagabi habang sa labas natulog ang magaling kong ina." Ramdam ko ang presensiya ng tatay at nanay ko sa likod ko pero hinahayaan lang nila ako. They knew this would happen if I find out pero hindi pa rin sila nag-iingat kahit na ilang beses na 'tong nangyari. And I hate the fact that my Mom is doing nothing about it. Tinignan ko mula ulo hanggang paa ang babaeng 'to. Kumunot ang noo ko. "Cheap."

Napasinghap siya. "You b*tch!" She stood up and I wasn't shocked when she slapped me, hard. D*mn. Dahil sa ginawa niya, nagulo ang buhok ko. Napabuntong hininga ako dahil sa inis at napatingin ng masama sa kanya.

Ginantihan ko ang sampal niya kaya napahawak siya sa pisngi niya. "That's for my mom." Nang tumingin siya sa 'kin at ambang sasampalin ako ulit ay inunahan ko na siya. "And that's for me." Napabalik siya sa pagkakaupo nang dahil sa lakas ng huling sampal ko. I chuckled. "And I'm not a just b*tch... I'm Hell."