Nagising ako nasa ospital na ako at nasa harapan ko na sila Draeden, Andrea at Tanya. Marahil hilo pa ako sa nangyari pero malaki ang pasasalamat ko na buhay pa rin ako hangganh ngayon. May chance pa akong makabawi sa mag-ina ko. Natigil ang pag-iisip ko nang agawin ni buddy ang pansin ko.
"Buddy, mag rest ka muna," wika nito at kitang kita ko ang pag aalala niya saakin. Maging si Andrea na napaka tahimik nang sandalinh iyo, pero bakas sa mukha nito na umiyak siya dahil kitang kita ang pagmu mugto ng mga mata nito. Kaya hindi ko rin napigilang mapa ngiti bigla, sapagkat alam kong mahalaga rin pala ako sa'kaniya kahit hindi niya man ito sabihin. Kitang kita naman sa mga ikinikilos nito ang pagki care niya saakin lalo na ngayon na kaharap ko siya.
"Hoy ikaw lang ang nakita kong pasyente na
