เกิดใหม่เป็นผู้ชายยากจน

ระบบเริ่มทำงาน

ตลอดเส้นทางที่จางเสี่ยวหนิงเดินผ่านมา ชาวบ้านที่นี่ดูอดอยากแร้นแค้น ดินที่นี่ปลูกอะไรก็ตายหมด ชาวบ้านแทบจะไม่มีจะกิน ลมหนาวพัดมาเบาๆ เอื่อยๆ ขณะที่จางเสี่ยวหนิงเดินกลับไปที่บ้าน เขาก็ได้เห็นระบบคอมพิวเตอร์บางอย่างเด้งลอยมาในอากาศ

"สวัสดีค่ะ เจ้านาย ฉันคือระบบที่จะช่วยเจ้านายให้รอดพ้นวิกฤตความอดอยาก" เสียงดังขึ้นพร้อมกับตัวอักษรและภารกิจต่างๆ ที่ต้องทำ

จางเสี่ยวหนิงที่เห็นก็ตกใจ เขาจึงได้ยืนศึกษาระบบอยู่ครู่หนึ่ง "ระบบ ฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง?" จางเสี่ยวหนิงถาม

"เจ้านายสามารถนำสิ่งของมาแลกเปลี่ยนเป็นเงิน และสามารถซื้อสินค้าในระบบได้ดังนี้ ข้าวของที่แลกเป็นเหรียญ โดย

-หนึ่งเหรียญ แลกไก่ได้หนึ่งตัว

-ห้าเหรียญแลกหมูได้หนึ่งตัว

-สิบเหรียญแลกวัวได้หนึ่งตัว

และเจ้านายสามารถแลกเมล็ดพันธุ์ข้าวสมุนไพรต่างๆ เจ้านายมีพื้นที่จำนวนสิบไร่ และจะขยายออกเมื่อเลเวลเพิ่มขึ้น" ระบบที่ลอยอยู่ในอากาศอธิบายให้จางเสี่ยวหนิงเข้าใจ

"ฉันเข้าใจแล้ว ขอบใจมากระบบ"

จางเสี่ยวหนิงที่เห็นผู้คนอดอยาก แย่งเนื้อกัน อย่าว่าแต่เนื้อ แม้แต่ผักในป่าก็แทบจะเกลี้ยงไปหมดแล้ว "ฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงนี้ คงเป็นช่วงทดสอบว่าใครจะรอดหรือใครจะตายสินะ"

จางเสี่ยวหนิงเดินมาถึงที่บ้านซอมซ่อของเขา เขาเห็นพ่อวัยชรากำลังนำฟืนเข้าไปในเตาเผาถ่านอย่างขะมักเขม้น

ลูกทั้งสองที่เห็นจางเสี่ยวหนิงกลับมาก็วิ่งไปหลบคนละมุมราวกับเห็นปีศาจ "ส่วนภรรยาก็ยังไม่กลับจากตลาดสินะ" จางเสี่ยวหนิงพยายามมองดูทุกอย่างภายในบ้าน

"นี่เจ้าของร่างเดิมเอาข้าวของในบ้านไปขายจนหมดเลยหรือ? ไม่เหลือแม้กระทั่งหมอนผ้าห่มที่จะให้ความอบอุ่นกับครอบครัว ส่วนนั่นคงเป็นพ่อเฒ่าจาง พ่อของเจ้าของร่างเดิมสินะ อายุป่านนี้ยังต้องขึ้นไปตัดฟืนมาเผาถ่าน เจ้าของร่างนี้ช่างชั่วช้าจริงๆ แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อฟ้าประทานโอกาสให้ข้ามาเกิดใหม่ในร่างนี้ ข้าก็จะทำทุกอย่างออกมาให้ดี"

"ท่านพ่อ ข้ากลับมาแล้ว" จางเสี่ยวหนิงเดินไปหาพ่อของเจ้าของร่าง ทักทายด้วยความนอบน้อม

"เสี่ยวหนิงกลับมาแล้วเหรอลูก พ่อยังไม่มีเงินให้เจ้าหรอก เจ้าอย่าคิดจะตบตีลูกกับเมียเจ้านะ อย่าทำร้ายเด็กทั้งสองเลย" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นทั้งๆ ที่ยังไม่เห็นปฏิกิริยาของลูกชายแต่ก็เอ่ยปากห้ามก่อนแล้ว

"ไม่หรอกท่านพ่อ ท่านไปพักเถอะ เดี๋ยวข้าจะทำตรงนี้เอง" จางเสี่ยวหนิงบอกผู้เฒ่าจางผู้เป็นพ่อให้ไปพักผ่อน ซึ่งเขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

"ไม่เป็นไร พ่อทำเอง เจ้าไปเถอะ ไปพักผ่อนเถอะ" ผู้เฒ่าจางไม่กล้าแม้แต่จะขยับให้ลูกชายมาทำหน้าที่แทนตน เพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

"ท่านพ่อ ท่านเหนื่อยมากแล้ว ไปพักเถอะเดี๋ยวข้าจัดการตรงนี้เอง" จางเสี่ยวหนิงยืนยันและพยุงผู้เป็นพ่อวัยชราขึ้นและพาไปพักในห้อง

‘นี่เกิดอะไรขึ้นกับลูกข้า’ ผู้เฒ่าจางคิดในใจ

ขณะที่พยุงพ่อเฒ่าจางเข้าไปในห้องเพื่อพักผ่อน ลูกชายและลูกสาวของจางเสี่ยวหนิงเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อก็ตกใจ รีบวิ่งไปหลบซ้ายหลบขวาเพื่อไม่อยากให้ผู้เป็นพ่อเห็นตนและตบตีตนอีก

"อ้าวเด็กๆ พวกเจ้าไปหลบหลังเสากันทำไม วันนี้กินข้าวกันหรือยัง?" จางเสี่ยวหนิงถามขณะที่เดินเข้าไปหาลูกทั้งสอง

"ท่านพ่ออย่าเข้ามานะ! อย่าคิดจะตีน้องรองเด็ดขาด น้องยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย" พี่ชายคนโตปกป้องน้องรองของตัวเองด้วยชีวิต เมื่อเห็นผู้เป็นบิดาเดินตรงมาหาน้องสาวของตน

"อะไรของพวกเจ้า ข้าถามเจ้าทั้งสองคนว่ากินอะไรกันหรือยัง?" จางเสี่ยวหนิงยื่นมือจะไปอุ้มลูกสาวขึ้น แต่พี่ชายคนโตก็รีบวิ่งมาขวางทางเอาไว้

"ท่านพ่อข้าขอร้อง น้องรองยังเล็กนัก อย่าตบตีน้องเลย ท่านมีอะไรโกรธอะไรก็มาลงที่ข้า" พี่ชายคนโตหันไปปลอบน้องสาวว่า "น้องรองเจ้าไม่ต้องกลัว พี่จะปกป้องเจ้าเอง"

"ฮือ... ท่านพี่.. ท่านพ่อจะตีข้า" เสียงเด็กผู้หญิงร้องไห้ หลบอยู่หลังพี่ชายด้วยความสั่นเทา

"ข้าจะตีเจ้าเรื่องอะไร เจ้าเป็นลูกสาวข้านะ" จางเสี่ยวหนิงเมื่อเห็นภาพในหัวของเจ้าของร่างเดิม เขาก็รู้แล้วว่าจางเสี่ยวหนิงคนเก่า เลวร้ายมากแค่ไหน

ทั้งตบตีลูกและภรรยาไม่เว้นแต่ละวัน บางวันก็จับไปขังไว้ในห้องเก็บฟืน ที่หนาวเหน็บให้อดข้าวอดน้ำก็เคยทำมาแล้ว

'(โถ เจ้าของร่างนี้ทำไมชั่วช้าจริงๆ) จางเสี่ยวหนิงคนใหม่ค่อยๆ ย่อตัวลงไปกอดลูกสาวและลูกชายเอาไว้ในอ้อมอก เด็กทั้งสองตกใจ และพยายามดิ้นรนจากร่างใหญ่ของพ่อ

"ปล่อยข้านะท่านพ่อ! ปล่อยน้องรองด้วย!" พี่ชายคนโตพยายามปัดป้องอ้อมกอดนี้ออก เพราะเข้าใจผิดว่าผู้เป็นพ่อจะตบตีน้องคนเล็กอีก

เสียงดังโวยวายออกไปนอกบ้าน ทำให้หนิงเอ๋อที่เพิ่งกลับจากตลาดรีบวิ่งเข้ามาหาลูกทั้งสอง ทันทีที่ได้เห็น เธอก็เข้าใจผิดว่าผู้เป็นสามีกำลังจะทำร้ายลูกของตนอีกครั้ง

"ท่านพี่ ปล่อยลูกนะเจ้าคะ! อย่าทำร้ายลูกเลยเจ้าค่ะ หนิงเอ๋อขอร้อง" ภรรยาตัวเล็กที่มีรอยตบตีและบาดแผลเต็มตัวไปหมด วิ่งเข้ามาทั้งน้ำตาแย่งลูกออกไปจากอ้อมอกของจางเสี่ยวหนิง

"ข้าไม่ได้จะทำอะไร ข้าแค่..." (พูดอะไรไปตอนนี้ทั้งเด็กๆ และภรรยาของเจ้าของร่างเดิมคงไม่ฟังแน่ เพราะเขามีอดีตที่เลวร้ายกับเจ้าของร่าง คงต้องค่อยๆ พิสูจน์ความจริงใจสินะ) เขาคิดในใจ

หนิงเอ๋อที่ผวาเมื่อจางเสี่ยวหนิงยื่นมือจะไปจับที่ใบหน้าของเธอ เธอรีบขยับหนีและโอบกอดลูกเอาไว้แน่น

"ท่านพี่อย่าตีข้ากับลูกเลยเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะรีบไปหาเงินมาให้ แต่ตอนนี้ข้ายังหาไม่ได้ ข้าวสารกรอกหม้อก็กำลังจะหมด ท่านพี่อย่าเพิ่งตบตีพวกข้ากับลูกเลยนะเจ้าคะ หนิงเอ๋อจะรีบไปเดี๋ยวนี้"

ภรรยาตัวน้อยกลัวด้วยความสั่นเทา แต่ก็ยังกลางปีกปกป้องลูกทั้งสอง

"ต่อไปนี้เจ้าไม่ต้องไปหาเงิน หน้าที่หาเงินเป็นหน้าที่ของข้า เจ้าไปพักผ่อนเถอะ" หนิงเอ๋อตกใจกับคำพูดของสามีของเธอ

"ท่านพี่หมายความว่ายังไง?" หนิงเอ๋อไม่เข้าใจ เธอทำหน้าสงสัย คราบน้ำตาเลอะเปรอะเปื้อนเต็มใบหน้าไปหมด

"อย่างที่เจ้าได้ยินนั่นแหละ เจ้าพาเด็กๆ ไปอาบน้ำพักผ่อน ข้าจะขอเดินไปดูรอบ ๆ บ้านหน่อยว่ามีอะไรที่พอจะทำเป็นเงินได้บ้าง"

จางเสี่ยวหนิงพูดจบก็เดินทิ้งแม่ลูกทั้งสองออกมาบริเวณรอบบ้าน เพื่อดูว่าจะแลกอะไรเป็นเหรียญ เพื่อซื้อไก่ซื้อเนื้อมาให้ลูกและพ่อเฒ่าของเจ้าของร่างเดิมได้ต่อลมหายใจ

หนิงเอ๋อมองสำรวจสามีของตนเองทั้งตัวมีแต่เลือดท่วมและมีรอยพกช้ำจากการโดนทุบตีเต็มไปหมดแต่ก็ไม่กล้าปริปากถามสามีของนางเองว่าเกิดอะไรขึ้นนางจึงเลือกที่จะเงียบและเฝ้ามองสามีห่างๆ

เมื่อเขาพ้นสายตาคนทุกคนแล้วจึงได้สำรวจ เห็นว่าบ้านหลังนี้แทบไม่มีของมีค่าอะไรเลยนอกจากกองฟืนที่ถูกเผาเป็นถ่าน "ระบบ ถ่านนี้สามารถแลกเป็นเหรียญได้หรือไม่?" จางเสี่ยวหนิงถามระบบทันที

"ระบบกำลังทำงาน กรุณารอสักครู่ ประมวลผล ถ่านหนึ่งกระสอบสามารถแลกได้สองเหรียญ" จางเสี่ยวหนิงจึงยืนนับกระสอบถ่านทั้งหมดมี ห้าสิบกระสอบ ที่ถูกเผาเสร็จเรียบร้อย

"ระบบ ข้าต้องการแลกห้าสิบกระสอบทั้งหมดนี้เป็นเงินกี่เหรียญ?" จางเสี่ยวหนิงถามระบบ

"ห้าสิบกระสอบ ประมวลออกมาได้เป็นเงินหนึ่งร้อยเหรียญ จะแลกเปลี่ยนเลยหรือไม่?" ระบบถามจางเสี่ยวหนิง

"แลกทั้งหมดเป็นเหรียญ" จางเสี่ยวหนิงพูดจบ ระบบก็ดูดเอาถ่านห้าสิบกระสอบหายวับไปในพริบตา และระบบอัพเดทว่าจางเสี่ยวหนิงมี หนึ่งร้อยเหรียญในระบบ "ท่านจะแลกอะไรในระบบกลับคืนออกไปบ้างไหม?"

"แน่นอนอยู่แล้ว เบื้องต้นข้าขอแลกไก่สองตัว" พูดจบไก่เป็น ๆ สองตัวก็กระโดดออกมาจากระบบ จางเสี่ยวหนิงดีใจมาก ที่เขาจะไม่ต้องอดตายในยุคที่ไร้ซึ่งอาหารเช่นนี้

แต่เขาก็ไม่อาจชะล่าใจได้ เพราะถ้าไม่มีอะไรแลกหรือไม่มีอะไรที่งอกเงยขึ้นมา เขาก็จะค่อยๆ หมดเงินและเหรียญไปเรื่อยๆ

"ระบบ มีอะไรอัพเดทใหม่บ้าง ช่วยอธิบายให้ฉันฟังที" จางเสี่ยวหนิงถามระบบ

"ระบบได้ทำการอัพเดทฟังก์ชันใหม่ ท่านสามารถเลี้ยงสัตว์และปลูกพืชในระบบได้ เพียงใช้เหรียญแลกซื้อพื้นที่ในระบบเท่านั้น"

"ดี งั้นฉันยังเหลือเหรียญอีกเก้าสิบแปดเหรียญ ฉันขอซื้อที่ดินหนึ่งไร่ต้องใช้กี่เหรียญ?" จางเสี่ยวหนิงถามระบบ

"กรุณารอสักครู่ ระบบกำลังประมวลผล" เสียงดังติ๊ดๆ ถูกประมวลออกมาและแจ้งออกมาดังนี้ "หากท่านต้องการซื้อที่จำนวนหนึ่งไร่ ต้องใช้เงิน สามสิบเหรียญในการซื้อ ท่านตกลงจะซื้อพื้นที่ในระบบหรือไม่?"

"ได้ ข้าซื้อ" จางเสี่ยวหนิงบอกกับระบบ

"กรุณารอสักครู่ ระบบกำลังทำการซื้อพื้นที่ หนึ่งไร่ให้กับท่าน" เสียงดังติ๊ดๆ "ระบบได้ทำการซื้อพื้นที่ของท่านเรียบร้อยแล้ว ท่านสามารถเลี้ยงสัตว์ปลูกพืชได้ในพื้นที่หนึ่งไร่"

"ดี ฉันขอซื้อไก่ยี่สิบตัว ที่สามารถผลิตไข่ได้ด้วยตัวเอง หมูตัวผู้สามตัว ตัวเมียสามตัว" จางเสี่ยวหนิง สั่งซื้อของทั้งหมดตามเหรียญที่มี

"ระบบกำลังประมวลผล ซื้อไก่ยี่สิบเหรียญ

-ไก่หนึ่งตัวใช้เงินหนึ่งเหรียญ

-หมูตัวผู้สามตัว และตัวเมียสามตัว รวมกัน หกตัว ตัวละห้าเหรียญ เป็นจำนวนเงินสามสิบเหรียญ รวมเป็นเงินห้าสิบเหรียญ ตอนนี้เหรียญในระบบของท่านคงเหลือยี่สิบเหรียญ ท่านสามารถแลกหรือขายสินค้าภายในระบบหมุนเวียนได้"

"แปลว่าถ้ามีลูกไก่หรือลูกหมูเจริญเติบโต ฉันก็สามารถขายในระบบได้เลยใช่ไหม?"จางเสี่ยวหนิง ถามระบบอีกครั้ง

"ใช่ค่ะ ท่านสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญ และสามารถนำมาเปลี่ยนเป็นสินค้าตัวอื่นๆ ในระบบได้"

"วันนี้ฉันพอแค่นี้ระบบขอบใจมาก"จางเสี่ยวหนิงปิดระบบทันที เมื่อได้ไก่สองตัวจึงรีบเดินออกจากที่ซ่อนและรีบก่อไฟเพื่อนำไก่ทั้งสองตัวไปตุ๋นและทอดให้กับทุกคนในครอบครัวได้กิน....