“จะเอาทำเมีย”
“คุณเข้ม! เลิกพูดเล่นบ้าๆ สักที พุดไม่ขำนะ”
“บ้าตรงไหน ใครว่าพูดเล่น เธอโตแล้วแถมสวยขนาดนี้ ใครไม่อยากได้สิที่บ้า เอาล่ะ ฉันไม่อยากพูดพร่ำมากความ เธอเตรียมตัวกลับไร่กับฉันพรุ่งนี้ คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่ ไปหยิบผ้าเช็ดตัวมา ฉันอยากอาบน้ำแล้ว” โรมรันตัดใจผละออกจากร่างนุ่มหอม เอาเสียงดุๆ เข้าข่ม สั่งให้สาวน้อยทำตาม
พุดแก้วทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าเขียวหน้าแดง ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง อารมณ์อ่อนหวานปลิวหายไปหมดสิ้น คนบ้าอะไรพูดมาได้ไม่อายปาก เวลาเสนอให้ทำไล่ ทำตัวเงียบหายเหมือนตายจาก กลับมาเจอหน้ากันไม่ทันถึงชั่วโมง ประกาศจะเอาทำเมีย เขาต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ
“บังคับกันเกินไปแล้วนะคะ พุดไม่กลับ คุณเข้มไม่มีสิทธิ์ จะทำตัวเป็นตาแก่ตัณหากลับ เลี้ยงเด็กสาวเอาไว้บำเรอกามหรือไง”
“ปากเธอนี่มัน... เธออยากให้ฉันหาสิทธิ์ให้ตัวเองไหมพุด รู้ไว้ซะด้วย คราวนั้นเพราะเธอเด็กไปฉันถึงยั้งมือให้ ตอนนี้เธอโต
