โรมรันกระดกไปหมดแก้วคราวเดียว ได้เสียงเฮลั่น...
พุดแก้วได้กลิ่นฉุนขึ้นจมูกแล้ว รู้ว่าเป็นอะไร จะไม่ดื่มก็ไม่ได้ จึงกลั้นใจกรอกปากทีเดียวหมด ผลคือ สำลักหน้าดำหน้าแดง
“เก่งมากครับน้องพุด ดื่มจบแล้วต้องหอมด้วยนะใช่มั้ยพวกเรา”
พุดแก้วตาโต เพิ่งหายจากสำลัก ต้องสะดุดลมหายใจต่อ
ลูกคู่ทั้งหลาย ร้องรับเป็นเสียงเดียวกัน
“หอมแก้มๆ”
โรมรันปรายตามองแก้มแดงก่ำ ปล่อยมือบาง โอบแขนไปรอบเอวเล็กแทน
“จูบเลยๆ” พยับหมอกตะโกนแย้ง
เสียงที่ตามมาจึงเปลี่ยนเป็นการเรียกร้องที่มากกว่าแก้ม
สาวน้อยหน้าร้อนวูบวาบ ร้อนจากเหล้า และร้อนเพราะความกระดากอาย เข้าใจแล้วว่าเวลาที่บ่าวสาวถูกคนเชียร์ให้กอดให้หอมแก้มกันนี่มันเขินขนาดไหน
หน้าแดงๆ เงยมองหน้าคม ซึ่งจับจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว
แก้มแดงก่ำก็ช่างน่าจูบ กลีบปากที่เคลือบลิปสติกสีสวยนั่นก็แสนเย้ายวนใจ โรมรันก้มหน้าลงมาใกล้
“หอมแก้มสิ จะได้ไปนั่ง”
เสียงเบาๆ สั่งมา
