สาวน้อยหน้าแดง เขินที่ถูกเรียกแบบนั้น อีกทั้งไม่มั่นใจนักหรอกว่า เธอจะมีตำแหน่งคุ้มกะลาหัวกี่วัน คิดแล้วชักหนักใจ
พรพิศเห็นเพื่อนถอนใจก็ตบไหล่เบาๆ
“สตรองไว้เพื่อน อย่าคิดมาก แกมาครึ่งทางแล้วพุด ต่อไปมัดใจคุณเข้มให้อยู่หมัดไปเลย”
“พี่ว่า คงมัดไว้ทั้งใจแล้วล่ะ ไม่เชื่อคอยดู”
สามสาวคุยกันเบาๆ ระหว่างแต่งตัวไปด้วย ซึ่งชุดตอนเย็นเป็นเสื้อลูกไม้สีขาว แต่แบบน่ารักและไม่เป็นทางการจนเกินไป กระโปรงผ้าไหมเนื้อนิ่มสีพื้นปักลวดลายยาวไล่เลี่ยอยู่กับเข่า ตัวกระโปรงเป็นลอนเพราะผ้าบานออก ช่วยให้สวมใส่ง่ายและสบาย
กระนั้นเสื้อผ้าและการแต่งตัวง่ายๆ เรือนผมปล่อยสยายอวดเกลียวตรงปลาย ด้านหน้าเก็บปอยไปเหน็บไว้ด้านข้างด้วยกิ๊บสวยๆ เปิดดวงหน้าผุดผาดที่มีเครื่องสำอางเข้มกว่าเมื่อช่วงกลางวัน เพียงเท่านั้นก็ทำให้สี่หนุ่มตะลึงมองไปหลายอึดใจ
โรมรันรู้สึกตัวก่อน กระทุ้งศอกใส่ท้องเพื่อนที่อยู่ใกล้ไปทันที
“โอ้...
