แสงเดือนยิ้มเย้ยสะใจ ก่อนจะหันมามองไอ้หนุ่มที่เอาแต่กินเหล้าพร่ำเพ้อผิดหวัง
“สมน้ำหน้า ต่อไปแกจะมองหน้าใครได้นังพุด”
“ไม่น่าเชื่อเลยเนอะเดือน เสียดาย ไอ้คนที่ไปเห็นน่าจะถ่ายรูปมาด้วย อิอิ” เพื่อนของแสงเดือนพูดขำๆ สมัยนี้ใครๆ ก็ฮิตถ่ายรูปกัน ถ้ามีรูปมีคลิปประกอบสงสัยฮือฮากันทั้งไร่กว่านี้
“เออ นั่นดิ สงสัยมันลืมมั้ง ไม่ก็ลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วย น่าเสียดายจริงด้วย” แสงเดือนแค่นพูดอย่างเจ็บใจ ถ้ามีรูป จะยิ่งทำให้นังเด็กนั่นมันอยู่ในไร่นี้ไม่ได้
ทางด้านประนอมมาถึงบ้านแล้ว มองหน้าพันแสงอย่างหนักใจและสงสัย
“คุณเข้มรู้เรื่องหรือยังพี่”
“ยัง” หัวหน้าคนงานหนุ่มตอบ ทำท่าจะบิดรถไปต่อ แต่เปลี่ยนใจหันมาคุยกับหญิงสาวแทน “แล้วถ้ามันจริงตามที่เขาพูดกันล่ะ”
“ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยพี่ ฉันสงสารนังพุด นี่ก็ว่าจะไปหามันที่เรือนคุณเข้ม”
“อย่าไปเลยนังน้อม เรายังไม่รู้จริงไม่จริง”
“ถ้าจริงฉันก็ไม่ได้เกลียดช
