Şimal'den
Sabah o gidince gözüme daha uyku girmemişti. Giderken birde öpüyordu pislik. Her şeyine razı gelmiştim. Kuma olmaya boyun eğmiştim. Bizde nikah önemliydi ama şu saatten sonra bebeğimden daha önemli hiç bir şey yoktu. Allah'ın bize yolladığı meleği reddetmek bizim ne haddimize? Testlerde yanılma payı oluyordu biliyorum ama her ihtimale karşı hazırlıklı olmalıydım.
(Arkadaşlar şu konuyu dile getirmek istiyorum Şimal'in bebeği Down sendromlu doğacak. Konuda değişikliğe gitmeyeceğim)
Sabah kahvaltısına inmemiştim. Kimsenin suratını görmeye, gereksiz sözlerini duymaya ihtiyacım yoktu. Onları görmesem en doğrusu bu olacaktı. Kapım çalındı ve Züleyha yemek tepsisiyle odaya girdi. Züleyha olmasa ne yapardım hiç bilmiyorum. Hem manevi desteği ile, hemde hizmetiyle bana en çok o yardımc
