Askerin Kuması

Yazar'dan Yine sabahın köründe uyanmış evden ayrılmıştı. Gece yine yük olduğunu hissettirmişti ona üvey annesi. Öz babasına bu kızın evlenme yaşı geldi, buralarda kızın yaşı geçerse onu kimse almaz dedi yüzünde ki şeytani ifadesiyle. Hem bu kız çok yiyor, gittiği yerde ona kocası baksın biz ancak kendi aç karnımızı doyuruyoruz demişti. Babası her zaman ki gibi sadece dinlemiş, ağzını açıp tek kelime etmemişti. Orta okulu zor bitirmişti. Ağlayıp sızlasa da lise ve üniversite yüzü görmemişti. Şimdi ise evlilik yaşının geldiğini düşünüyorlardı. Henüz 19 yaşındaydı. Hemde daha 19'un başında. Atının arkasına sert şekilde vurup hızlanmasını sağladı. Gece uyuyamamıştı pek. Şimdi sürekli gittiği mağaraya gidecek ve orada biraz kafa dinleyecekti. Tek çocuktu Şimal. Annesi öldüğünde 7 yaşındaydı. Çok ağlamıştı annesinin ölümüne ama giden geri gelmiyordu. Babası çok beklemeden ikinci kadını almış gelmişti. Üvey annenin ne olduğunu işte o zaman anlamıştı. İyi üvey anne var mıydı bilmiyordu ama ona en kötüsü düşmüştü. Dağın yamacına gelince atından indi. Zavallı at 75 kiloluk bir kızı burdan yukarı taşıyamazdı ya. Hem ona da günahtı. "Gel bakalım kara kız. Bu yolları çok arşınladık, yine devam ediyoruz" diyerek sitem etti neye olduğunu bilmeden. Atı simsiyahtı. Sadece gözünün içinde beyaz vardı o kadar diyeyim. Atını yevmiye yaparak almıştı. Henüz bebekti onu aldığı zaman. Sahibi yaşamaz dediği atı sevgiyle büyüttü o. Hastalıklı olduğu için ucuza almıştı onu. Şimdi ise en yakın dostu olmuştu onun. O olmasa hepten kafayı yerdi. Üvey annesinin 3 tane çocuğu vardı. 2'si üvey, 1'i öz kardeşiydi. İki abisi bir 17 yaşında cadaloz kız kardeşi vardı. 1 üvey abisi çalışmak için gurbete çıkmıştı. Gizli mağarasına ulaşmak için yürümeye başladı. Biraz engebeli yolu yürüyerek güvenli mağarasına ulaştı. Atını içereye çekti. Atı onu bırakıp gitmezdi. Hatta o yanında iken daha güvende hissediyordu kendini. Şimal kenarda rulo yaptığı yorganı açıp üzerine uzandı. Hem yorgun hissediyordu, hemde uykusuz. Biraz dinlenme zamanı gelmişti. Uzanınca içinde ki çarşafı üzerine aldı. Annesine dair fazla anı yoktu aklında. Yılların verdiği zorlu mücadele beynini de yormuştu. Hatırladığı şeyler de kesik kesikti aklında. Yüzlerce dönüm arazileri vardı. Küçük baş ve büyük baş olmak üzere düzinelerce hayvanları vardı. Üvey annesi evden kaçtığı için ona yine kızacaktı ama şu an umurunda değildi. Akşam o giderdi hayvanların hizmetine. Pislik kadın da az totosunu kaldırsın. Yorgun olduğu için dalmıştı kısa süre sonra. Yine rüyaları karışık, uykusunda da rahat yoktu ona. İnsan huzursuz olunca böyle oluyordu işte, huzursuzluk her anına yansıyordu. Uykunda da rahat edemiyordun. Ne kadar daldı bilmiyordu ama atının huzursuz olmasıyla irkilerek uyandı. O daha ne olduğunu anlamadan mağaraya 3 adam girdi. Ellerinde ki tüfekleri görünce korkuyla duvarın dibine sindi. Mağaraya giren adamların terörist olduğu belliydi. Şimdi ne halt yiyecekti? "Bakın bakalım burda ne varmış?" "Şişman bir kara balinası" Şimal sinirle doğruldu "Ben şişman değilim" diye bağırdı. Üç adam aynı anda kahkaha atarken "Birde alıngan çıktı balinamız" Şimal korkuyla onlara baktı. Şimdi onlara kafa tutması en kısa yoldan ölümüne sebep olacağı için sessiz kaldı. "Kurtuluş biletimizi bulduk." diyerek güldü adam. Yüzleri maskeyle kapalı olduğu için sadece esmer olduklarını anlıyordu. Şimal'in atı kara kız huylanınca adamların üzerine gideceğini anlayan Şimal hızla doğrulup atına koştu. Tüm tüfekler onlara doğrultulmuş olduğu için panikle kara kızı okşamaya başladı. "Sakin ol kızım." diyerek yularını tuttu. "Sakın kaçmaya çalışma ikinizi de vururum" "Benden ne istiyorsunuz?" "Askerler peşimizde. Senin sayende onları atlatacağız" "Beni bu işe karıştırmayın" "Sana fikrini sormadık. Atı bırak buraya gel" Şimal ne yapacağını düşündü. Kısa süre sonra sesler duyulmaya başladı. Şimal rahat bir nefes alsa da terörist başı onu yakalayıp önüne alınca erkenden sevindiğini anladı. Adamın elinden kurtulmaya çalıştı ama boğazına dayanan bıçakla hareketleri durdu. "Hareket etmeye kalkma şişko kız. Yoksa gözünün yaşına bakmam" ya sabır çekti içinden. Alt tarafı biraz tombuldu yani ne olmuş? 169 boyunda 75 kilo çok muydu? Bulunduğu durumda ona düşündürdükleri şeye bak. "Kara yılan teslim ol. Ama olmasan da alınmam, seni gebertmek için bir bahanem olur" diyen gür sesle bakışlar mağara girişine çevrildi. "Beni öldürmek zannettiğin kadar kolay değildir komutan. Şu an elimde rehine var" dedi keyifle. Günlerdir kaçıyorlardı ama bu mağaraya sıkışmışlardı. Neyse ki bu şişko kız onların kaçmasını sağlayacaktı. "Yalan söyleme. Bu dağın başında kimi bulacaksın? Orospu çocuğu" "İnanmazsın ama buldum. Bende şaşkınım Komutan" dedi. Dışarıda ki askerler güvenliği sağlayarak içeriye girdi. Önde ki uzun yapılı komutan Şimal'e baktı ve sert bakışları daha da sertleşti. Yüzünde siyah bir maske vardı. Sadece gözlerine bakan bile ölüm fermanını imzalamış sayılırdı. "Yalan demiyormuşum değil mi?" "Neler oluyor bu koyduğumun yerinde lan? Bu kız kim?" "Tanrı misafiri komutan" diyerek dalga geçti ele başı. "Bırak kızı teslim ol. Seni elimden kimse kurtaramaz kara yılan. Bugün başını ezmeden bir yere gitmeyeceğim burdan." "Ben kurtuluş yolu mu buldum. Şimdi çekilin kenara yoksa kızın boğazını keserim" "Kaçamazsın Şervan, sen en iyisi teslim ol" Şervan bıçağı korkmuş şekilde komutana bakan kızın boğazına bastırdı. Şimal acıyla inledi. Bıçak daha derine işlerken Şimal'in boğazından kan akmaya başladı. "Durr" diye bağırdı Komutan. Askerlerine işaret ederek "Çekilin" diye emir verdi. Sivil birinin hayatını riske atamazdı. Gitmelerine şimdilik izin verecekti. Şervan memnuniyetle izledi askerlerin yavaş yavaş gerilemesini ve onlar adım attıkça çıkışa doğru yürümeye başladı rehin aldığı kızla. Şimal ne yapması gerektiğini bilmeden yürüyordu mecbur ama başının büyük bir belada olduğunun farkındaydı. Komutanın ona olan sinirli bakışları iyice korkmasını sağladı. Onu bu adamla mı yollayacaktı? Eğer giderse onlarla yaşamak için hiç bir şansı yoktu. Önce askerler çıktı mağaradan, daha sonra teröristler. Şimal'in korkudan kalbi atmayı bırakmıştı sanki. İki teröristin silahı onlara doğrultulmuştu. Orada olan herkes gözünü kırpmadan karşı taraftakine bakıyordu. "Kurtulamazsın elimden Şervan bırak kızı" "Artık birbirimizi tanıyoruz komutan. Yakalanmayacağımı biliyorsun. Şimdi çekil kenara" Komutan sinirden gerilmişti. İşin sonuna gelmişken bu kız nerden çıkmıştı şimdi? Kıza ayrı sinir olmuş, aylardır peşinde olduğu adamı kaçırmak üzere olduğu için ayrı sinirlenmişti. Sis görüş mesafesini metrelere düşürürken Şervan Şimal'i bırakmadan sisin yoğun olduğu yere doğru yürüdü. İki terörist başlarını korurken Şimal korkunun ecele faydası olmayacağına karar verip bildiği tüm süreleri okudu ve boğazına sarılan eli en hızlı nasıl dişleyeceğini düşündü. İçinden bismillah diyerek dişlerini dikkati askerlerde olan adamın eline geçirdi. Şervan acıyla küfür ederken bir anda silahlar patlamaya başladı. İki terörist öldürülürken, Şimal Şervan'a bir tekme atarak yana kaçtı. Şervan kısa bir süre sendeleyip kendini toparlarken komutan onu kolundan vurdu. Şervan üzerinde ki tüfeği düşürdüğü için çareyi kaçmakta buldu. Tim askerleri Şervan'ın peşine düşerken komutan sislerin arasında ki kızı bulup kolundan kavradı. Şimal acıyla kolunu kurtarmaya çalışırken "Bu dağ başında ne işin var lan senin? Senin yüzünden aylardır kovaladığımız ele başını kaçırdık" diye bağırdı. Şimal komutan olduğunu anlayınca kurtulmak için çabalamadı. Komutan onu kolundan çekip mağaranın önüne getirdi. "Kimsin lan sen?" Şimal'in gözleri korku ve sinirden dolmuştu. "Be-ben" dedi devamı gelmedi. Sadece huzur bulmak için buraya geldim diyemedi. Ne olursa olsun bir terörist onun yüzünden kaçmıştı. "Ne sen? Nasıl bir açıklaman var? Yoksa sende onlardan mısın?" "Değilim" diye karşılık verdi Şimal ama önünde ki komutanın siniri onu yakmaya başlamıştı sanki. "O zaman burda ne işin var?" "Geziyordum" "Dağ başında mı geziyorsun?" "Şey" komutan sinirle onu mağara girişine itti. "Ben çık demeden oradan çıkma" diye tısladı. Şimal burnunu yukarı çekip mağaraya girdi. Başına gelmeyen kalmamıştı zaten şimdi birde teröristin kaçmasına vesile olmuştu. Bundan daha kötü ne gelebilirdi başına diye düşünürken mağaraya girdi. Artık kimseye ayak bağı olmak istemiyordu...