Written in the stars

She looked so well in her nude satin dress. She roamed around her eyes in the room with lots of people in it. She smiled and got a glass of champagne on her right hand. She looked at the groom and bride dancing on the mini pavilion. She smiled. She's so very happy right now while looking at them. Umupo naman siya sa tabi na halos wala na masyadong makakapansin sa kanya. Yun ang gusto niya ang hindi umagaw pansin sa mga tao roon. Kilala niya halos ang nasa pag diriwang. She saw familiar faces everywhere on the corner of that room. "I missed you.."  Napatingin naman agad si Tin sa nag salita sa kanyang tabi. She smiled after she saw the man standing beside her. Umupo naman ito bigla at ininom ang baso ng champagne na hawak nito. "You look so well," Sabi pa nito sa kanya na parang bang sinusuri buong pagkatao niya. The man chuckled. "I am well," She answered and chuckled. Nakatuon lang ang mga paningin nila sa gitna ng mga nag sasayaw na tao sa ingrandeng okasyon na dinaluhan nila. "Nagpakasal lang ako, Tin. And, yet you're not talking to me already," Brent laughed at her. She just shrugged her shoulders off. "Baka may umaway sa'kin if I'd still talk to you, B. Alam mo naman," She chuckled. Bigla namang inabot ng lalaki ang kamay nito sa kanya at tinignan niya ito at napailing, wala na siyang nagawa kung hindi tanggapin ito at sumama sa lalaki.  Nakita niya pa ang napangasawa nito na tinignan sila at ngumiti sa kanila. She smiled back. Nag dadalawang isip pa nga siya kung saan niya hahawakan ang lalaki. Hindi rin siya makatingin sa paligid niya, pakiramdam niya marami na ngayon sa kanyang nakatingin. Of course, mag-aagaw atensyon silang dalawa ng lalaking kasayaw niya.  Ilang taon din ang nakalipas noong umalis siya sa bansa at bumalik lamang siya last week dahil tinawagan siya ni Brent upang makaattend sa kasal nito. She couldn't say no to this man. He's like a brother to her. She loves the man like her own brother.  "Ano regalo mo sa'kin?" biglang tanong ni Brent sakanya. Tumawa naman ito at hinampas siya sa braso.  "Myself," Brent groaned at nagmake face pa ito na parang nandidiri. Sinapak niya ito ulit dahil sa reaksyon na natanggap niya. "Gago ka talaga. Mga iniisip mo!" They both laughed at their remarks. "I really missed you, Tin," Brent kissed her left cheek and smiled genuinely at her. Habang nagsasayaw lang sila ay inilibot niya ang tingin sa mga tao, nakita niya ang iba ay napapatingin sakanila. Ang iba ay ngumingiti sa kanya pag napapatama ang tingin nito sa kanila ng sayaw. "Baka magselos na sa'kin asawa mo ha!" Sabi niya at napatawa. Brent laughed about that.  "Nah, she won't. You gave us a free airfare to our honeymoon," they both laughed at that. "Magtatagal ka ba?" tanong pa sa kanya ng lalaki. "I still have 2 weeks here and you know I can't be here for too long," Brent sighed. "Don't worry about me, I'm good, alright?" She smiled pero kilalang-kilala siya ng lalaki. Hindi siya rito makakapagsinungaling. Ilang taon na silang magkasama at mag kakilala. "He's here by the way," Hindi na siya nagulat sa sinabi nito, sa totoo nga lang ay hinanap ng mga mata niya ang tinutukoy nito sa kanya ngunit bigo siyang mahanap ito.  She smiled at him. "Of course, he's your cousin that's why I'm asking myself why would you invite me to your wedding, do you remember your 22nd birthday?" She laughed when she remembered those memories. "Kinabukasan, he sent me a message not to go to your place anymore." She formed a grin while remembering all the memories of their past. There was a long pause. Tila hindi na nagustuhan ni Brent ang nabanggit ng babae. Tumigil na rin sila sa pag sayaw at papunta na sana siya sa inuupuan niya kanina ay bigla naman siyang hinila ni Brent papunta sa gawi ng pamilya nito. Sino bang hindi maka kakilala rito, panay lagi ang punta niya roon pag may mga events. "Mommy, Tin is here." napatingin naman ang ina nito sa gawi nila at gulat na nakatingin sa kanila. "Oh my god! Hija, you're so mature and you look stunning now. I'm glad you made it!" biglang sabi naman ng ina ni Brent sakanya. "Hon, Tin is here.." tawag naman ni Tita Ida sa asawa. "Hija, glad you made it!" tawag pansin naman na sabi ng asawa kay Tin. Ngumiti si Tin dito at nilapitan ang ama ni Brent, bumeso naman ito sa nakakatandang lalaki. "Enjoy the party, anak. Maglilibot-libot lang kami ng uncle mo sa bisita. Let's have coffee sometime okay? I've missed you, dear.." Ngumiti ang nanay ni Brent sa kanya at humalik sa pisngi. Bago pa ito umalis ay hinaplos ang kanya mukha.  Sobrang close niya sa mommy at daddy ni Brent, ang pamilya nilang dalawa ay magkaibigan na dahil sa mga lolo't lolo nila. Hindi na iba si Tin sa pamilya ni Brent kahit sa ibang pamilya nito. "Iwan muna kita rito, Ian will be here. Chill, okay? Puntahan ko na asawa ko," Brent said and tussled her hair. She nodded and smiled.  Naiwan siyang mag-isa sa table ng mga Andrada ngunit wala ang ibang kamag-anak doon kaya napagdesisyonan niyang umalis at mag pa hangin sa labas. Pumunta siya sa isang garden kung saan malayo sa mga taong nagdidiwang sa loob. Umupo sa isang bench doon at nag pasyang mag pahinga. Tinanggal niya ang kanyang stilettos. She sighed. Isang oras palang siyang nandoon pero pakiramdam niya limang oras na ang tinagal niya sa loob. Napatingala siya sa kalangitan. Maliwanag ang mga bituin napangiti siya sa kanyang nasaksihan para bang narerelax sandali ang kanyang isip at katawan pag nakikita niya ang mga ito. Maliwanag rin ang buwan na nag sisilbing ilaw para mas kuminang ang mga bituin. She smiled while remembering something. Pinikit niya ang kanyang mga mata at pinakiramdaman ang sariwang hangin sa parang humahaplos sa kanyang mga braso, the air makes her calm.  Minulat ang kanyang mga mata para titigan ang mga bituin napangiti siya habang inaaninag din ang buwan, the moon looks so bright right now, napailing siya habang nakatingin sa buwan. She smiled sadly naisip niya na kailanman ay hindi magiging isang buwan, hindi kikinang katulad nito, isa lamang siya sa mga bituin sa kalangitan na hindi na mapapansin pag mag simula na ang pag kinang ng buwan. Tumayo na siya at nagpasya ng umalis sa garden, masyado niya lang pinapalungkot ang kanyang sarili sa iniisip. Masyado na siyang nadadala sa mga alaala ng nakaraan at nararamdaman niya.  Sa pagtalikod niya ay nagulat siya sa may nakatayo sa malapit sa entrance ng garden, hindi niya masyadong maaninag ang mukhang ng lalaki. Kita niya ang ulo nito na nakatingin lang, pinagmamasdan ang kalawakan. Huminga siya ng malalim hindi alam kung paano lalabas sa hardin, kahit 'di naman niya maaninag ang mukha ng lalaki, kilalang-kilala niya ito. Bago pa man siya makapaglakad patungo sa entrance ay napatingin sa kanya ang lalaki.  That eyes, she knows that piercing eyes, those eyes that can see through her soul. Those almond shaped eyes. Napakapit siya sa kanyang bistida ng mahigpit. Hindi mainit pero pinagpapawisan siya ng malamig. Hindi na natanggal ang tingin ng lalaki sa kanya. Ramdam na ramdam niya lakas ng t***k ng puso niya habang papalapit sa lalaki. "Christine.." sambit ng lalaki pagkarating sa entrance ng hardin "Kai.." pigil hininga niyang sabi sa lalaki.