Zor Ajanlar

Bölüm 9

Elim kanayan yerime gitti. Eğer Çelik Yelek giyseydim Egehan dan şüpheleneceklerdi. Oğlum için yapmadım. Yanıma gelip tam kafama sıkacaklarken. Kurşun sesi duyuldu adam yenıma yığıldı. Başımı biraz kaldırıp gelene baktım” Baba” koşarak yanıma geldi. Ona demeliydim kardeşinin hain olmadığını “Baba kim yaptı”

“Dinle” dedim gücüm tükeniyordu.

“Baba iyi değilsin, nerde kaldı sağlıkçılar “diye bağırdı. Ona söyleyemeden aldılar beni. “Egehan” diye bağırdığını duydum en son.

Egehan Kızıldeniz…

Nefes alamıyordum duramıyordum yerimde. Yapmamalıydım. Telefonuma mesaj gelince Ya Tunahan gidecekti ya da Nesli bulut. Kalbime gitti elim ne haldeydi Babam.

Telefonuma gitti elim tunahan’ı arasam evet evet onu aramalıyım. Telefonumu kulağıma tuttum. “Kimsin” sesi berbat geliyordu.

“Tunahan”

“Sen babamı vurdun”

“Ben vurmadım, yemin ederim ben vurmadım nasıl şimdi”

“Çok iyi canıyla cebelleşiyor Eğer ona bir şey olursa seni ben öldüreceğim” arkadan annemin bağırış sesi geldi telefon yüzüme kapandı. Yerimde duramıyordum.

Nesli Bulutu aradım bu seferde çaldoı çalıd açmadı. Emirhan en son çaremdi onu aradım. “Emirhan babam”

“Takipteyim baban ameliyattaymış Egehan” dişlerimi bastırdım birbirine.

“durumu”

“Bilmiyoruz teşkilat hastanesinde. ”Yutkundum.

“annem “Annem nasıldı ki şimdi. Benim yaptığımı zannediyorlardı. Babam iyi olsunda varsın zannetsinler.

“Destan teyze” dedi sustu biliyordum bir şey olduğunu. Kalkıp hemen teşkilat hastanesine gitmem gerekiyordu. Okuldan gizlice çıktım. Koşarak yolda tek başıma gitmeye başladım. Ağlayarak koşuyordum babam olsa kızardı erkek adam sevdiği için ağlamalı sadece diye.

Ben annemi de seni de çok seviyorum baba. Önüme geçtiği her an gözümün önünden gitmiyordu. Bilseydim böyle olacağını gider miydim. Yolda sadece benim adım sesleirtm yankılanıyordum yanıma araba durunca ona baktım Emirhan.

“Gel hadi” dedi

Arabaya bindim elim ayağım titriyordu. “İyi misin” dedi uzanıp arka taraftan su aldı.

“Önüme geçti “dedim lanet olsun o kurşunun hedefi bendim ne diye önüme geçiyordu ki. “Korkak gibi kaçtım”

“Baban söyledi” dedi Emirhan arabayı sürerken.

“Onlara o okulu dar edeceğim Emirhan”

“Bende kardeşim bende” dedi hızla teşkilat hastanesine geldi.

Arkadan bana doktor önlüğü ve maske verince ona baktım “Hala görevdesin baban bunun için vuruldu” dediğinde aldım onları. Giyinip arabadan aşağıya indim. Elimi cebime attım doktor kimliğimi gördüm. İşini şansa bırakmamıştı Emirhan.

Bahçede tek başına oturan Nesli bulutu gördüm. Üşümüştü kollarının yanlarını ovalıyordu. Şimdi gidip sarılmak vardı. Eli yüzüne gitti. Ağlıyordu galiba. Tunahan neredeydi gelse sarılsa ya kardeşime. İleriden Tunahan’ı gördüm gelip oturdu Nesli bulutun yanına. Uzaktan izlemek ne kadar zormuş böyle. Yabancı gibi. Onlardan değilmişim gibi. Sanki uzaktan başkasına bakıyor muşum gibi.

İçeriye onlara son kez bakıp da girebildim en sonunda. Ameliyathanenin önü güvenlik kaynıyordu. Doktor olduğuma güvenip girecekken kimlik sordular. Kimliğimi gösterdim yüzüme baktılar. “ameliyata yetişmem lazım” dediğimde bıraktılar.

Ameliyathaneye doğru uzaktan baktım. Başımı çevirdim açık kapıdan annemi gördüm doktor çıkıyordu içeriden. Doktor çıktıktan sonra ben girdim içeriye. Yatakta öylecene yatıyordu. Gözlerinin altı morarmıştı ağlamaktan. Yanına gidip elini tuttum. Ağzımdaki maskeyi çıkarıp elini öptüm. “anne”

İnledi. Duyuyor muydu bilmiyordum. Ağlamamak için sıktım kendimi. “Anne ben yapmadım, Babam önüme atladı” Ağlamama savaşını göz yaşım kazandı sertçe sildim onu. “Görevdi hepsi vallahi hain değilim”

Annemin yanağından öptüm. Kapıya doğru ilerledim son kez baktım ona. Yavaşça dikkatle çıktım odadan. Sakinleştirici vermişlerdi dayanamazdı babamı öyle görmeye annemle babam gibi aşk istiyordum.

Ameliyathanenin önüne geldim. Babam sedye ile çıkarılıp önümden geçince olduğum yerde kaldım. Duvardan destek aldım. “Baba” peşinden ağır adımlarla ilerledim. Odaya alıyorlardı. Doktorla bizimkiler konuşuyorlardı. Nesli bulut ve Tunahan gülünce kolana sırtımı yasladım. Demekki iyiydi.

Ama işimi şansa bırakmayayım diye gene doktorun odasını buldum. Önlüğü çıkardım Tunahan gibi davransam iyi olacaktı. “doktor bey girebilir miyim” dediğimde bana baktı.

“Tabi gel oğlum”

“Babamın durumu hakkında ayrıntılı bilgi istesem Kardeşim varken yanımda soramadım” diye yalanı attım.

“Dediğim gibi oğlum durumu iyi kurşunu çıkardık. Ama gene de tedbir olsun diye yoğun bakıma aldık” dediğinde gülümsedim.

“Teşekkür ederim” diye çıktım dışarıya.

Ohh durumu iyiydi. Nesli bulutu görmem lazımdı şimdi.

Teşkilat hastanesi büyük olunca aramaya koyuldum annemin yanında yoktu. Tunahan annemin yanına oturmuş elini öpüyordu. Aslında gerçeği açıklasam daha iyi olacaktı.

Kapıyı açıp içeriye girdiğimde kafası kaldırdı gözleri beni buldu. Bana şaşkınca bakmaya başladı.

“Sen ne işin var burada”

“annemle babamı görmeye geldim Tunahan bilmediğin şeyler var” dediğimde bana silahını doğrulttu.

“Kardeş katili yapma beni”

“Dinlemen lazım beni” dedim silahın namlusundan tutup kalbime koydum. “Sonra öldüreceksen öldür”

Silahı çekmeye çalıştı. Ben de tuttum yanlışlıkla ateş edince obana ben ona şaşkınca baktık. Babamda böyle mi acı hissetti ki…