Aradan bir hafta geçmişti... Bana toparlanmam için verilen süre buydu. Her gece çığlıklarla uyanmaya bu gece son vermiştim. Daha iyi hissediyordum belkide daha güçlü... Bu şekilde devam edemezdim hayatıma. Sürekli kötü rüyalar görüyordum ve etkisinden çıkmam zor oluyordu. Öyle rüyalar görüyordum ki sanki... Sanki gerçekten Aras bana sahip olmuştu... Hafızamı yokluyordum ama hiç bir şey hatırlamıyordum. Yapmamıştır diyordum kendi kendime... Aras bana bunu yapmamıştır!
Üzerime geçirdiğim hırkayla birlikte indim aşağı. Rüzgar her zamanki gibi kahvaltı masasında beni bekliyordu. Geldiğimi duyunca yönünü bana döndü.
" Günaydın... " diye fısıldadı tebessümle. Hiç seslenmeden geçtim yerime. Canım bir şey istemese de ayakta durabilmek için bir şeyler atıştıracaktım.
" Ilgaz..." diye mırıldandı
