..เกือบจะเที่ยงคืน...
หลังจากเรรันต์หลับไปแล้ว เธอกลับต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาใหม่ เพราะเสียงเห่าหอนของลัคกี้หมาพันธุ์ไซบิเรียนจอมขี้บ่น ที่มันเอาแต่ร้องฮิ่งๆในตอนนี้ ทำเรรันต์เริ่มรำคาญ เธอผุดลุกจากท่านอนเป็นท่านั่ง ขยี้หน้าขยี้ผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด นั่งนิ่งหวังตั้งสติ ก่อนจะผงะออกจากเตียงไปหาสาเหตุเรื่องที่มันเห่า เผลอมองตามเสียงก็เห็นว่าข้างล่างช่องลมหลังบานประตูเธอมีแสงไฟ
“ชู่ว ลัคกี้ หยุด”
ชี้หน้าหมาพลางกระซิบ ย่อตัวไปจับมันขึ้นมาอุ้ม ก่อนค่อยๆย่องไปที่ประตู
“เที่ยงคืนแล้ว ใครมาเปิดไฟทางเดิน”
พึมพำกับตัวเองคนเดียว ยื่นมือไปหมุนลูกบิดแง้มมันออก โผล่ไปเพียงลูกกะตาเบ้าเดียว พลางกระพริบมันปริบๆ เมื่อเห็นภาพตรงข้าม เป็นคิมหันต์ในท่ายืนหันหลัง
“ว้าว ที่นี่หรือคะ”
ซึ่งไม่ต้องเดาให้เหนื่อย ฟังดูก็รู้ว่าเป็นผู้หญิง และที่สำคัญไปมากกว่านั้น ..
“ใช่ คุณไปอาบน้ำเถอะ จะได้สบายตัวขึ้น”
หล
