เลิกเรียนหลังจากซ้อมละครเวทีที่จะต้องแสดงจริงอีกสองเดือนข้างหน้า เรรันต์เลือกที่จะไม่กลับบ้าน แต่ไปกับเบสแทน เธอโทรไปบอกคนที่บ้านก่อนหน้าครึ่งชั่วโมง โชคดีคนรับสายคือคุณนายอารีย์ เธอเลยไม่ต้องกังวลสักเท่าไหร่ โดยให้เหตุผลตามความจริงว่า เธอขอไปปาร์ตี้ผ่อนคลายสมองกับเพื่อนหน่อย
ซึ่งที่ไหนนี้..ก็ไม่รู้ ...แล้วแต่คนขับรถ ...
“ที่นี่รึเบส”
เธอเปิดประเด็นถาม หลังจากรถชะลอช้าลงเมื่อมาถึง เบสพยักหน้าให้
“รันต์โอเคไหม”
ถามเสียงทุ้มแสดงความเป็นห่วง ยิ้มกว้างให้ ก่อนเธอจะหันมา
“มันคืออะไร”
“ร้านพี่ชายเบสเอง”
“ผับเหรอ”
เธอหน้าเสีย หันไปมองทางเข้า ที่เห็นผู้คนเดินเข้าเดินออกนับไม่ถ้วน บรรยากาศกำลังสะกิดแผลช้ำของเธอให้ชาวาบขึ้นมากลางใจ
“เปล่าๆ ร้านนั่งดื่มเฉยๆนี่แหละ รันต์จะไม่ดื่มเหล้าก็ได้นะ ที่นี่มีน้ำผลไม้ธรรมดาด้วย”
“อ่อ...ดีจัง ^^”
เธอยิ้มกว้าง เป็นอันว่ารับรู้และพอใจกับแหล่งบัน
