Kurtuluş'un anlatımıyla
Yolda giderken kendime olduğunca sayıp sövmüştüm. Kızı öptükten sonra toz olmuştum resmen. Şimdi Şule kim bilir neler düşünüyordu ! Haklıydı kız. Ben bile kendime bu kadar kızmışken, o ne yapsa haklıydı.
Bir çiçekçinin önünde durup, güzel bir buket çiçek yaptırdım. Gönlünü almalı, yaptığım eşekliği telafi etmeliydim...
Arabayı park edip, hızlı adımlarla odasına yöneldim. Kapıyı çalmadan içeri girince bir an olduğum yerde kalakaldım.
Halide Hanım tekli koltuğa oturmuş bilmem kaç inç ekranlı tabletine bakıyordu. Bu doktor olan gevşek adamın da, bir eli Şule'nin diz kapağında, diğeri ise ayak bileğindeydi. Şule ise uzandığı yerden bana çevirebilmişti kafasını.
Şu an bana bakan gözlerden biri küçümseyici, biri sorgulayıcı en önemlisi ise parıltılı bakışlar ata
