ประทับใจยัยขี้เมา

ตอนที่ 2 หนูอยากเกิด

ตอนที่ 2 หนูอยากเกิด (รุ่นลูก)

@หน้ามหาวิทยาลัย

"พี่ชายฉันมารับแล้ว คนขับรถบ้านแกยังไม่มาเลย ให้ฉันนั่งเป็นเพื่อนก่อนเอามั้ย"

"ไม่เป็นไรแกกลับเถอะ เกรงใจพี่ขุนน่ะ"

"ฟ้า...คนขับรถที่บ้านยังไม่มารับอีกเหรอ" เสียงพี่ขุนเอ่ยถามฉันดังออกมาจากด้านในรถ

"สวัสดีค่ะพี่ขุน...อีกสักพักก็คงจะมามั้ง"

"ขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง" เขาชวน

"ฟ้าเกรงใจ..."

"ขึ้นมาเถอะ เพลง...ลงไปพาเพื่อนขึ้นมาป่ะ"

"ค่ะ"

"ไปแก...ให้พี่ฉันไปส่ง" บ้านไปคนละทางฉันรู้สึกเกรงใจ แต่พี่ขุนนิสัยน่ารักจัง มีแฟนหรือยังนะ...

ในขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น อยู่ๆเสียงมือถือของพี่ขุนก็ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสายทันที

"ครับ...ที่รัก"

"ครับ...ไม่ลืมครับ สองทุ่มเจอกันนะ" พี่ขุนพูดไม่กี่คำเขาก็วางสายไป ส่วนฉันที่ได้ยินต้องรีบบอกตัวเองว่า...จบไป พี่ขุนมีแฟนแล้ว!

"พี่ขุนมีแฟนแล้วไม่เห็นพูดให้เพลงฟังบ้างเลย" เสียงไอ้เพลง มันนั่งอยู่ด้านหน้ากับพี่ขุน ส่วนฉันนั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังคนเดียว

"เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่เกี่ยว" ท่าทางของคนกำลังมีความรักก็นะ คงจะหวานแหววน่าดู ส่วนฉันยังไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกรักกับใครเลยสักครั้ง...เฮ่อ! และแล้วพี่ขุนก็เลี้ยวรถเข้าไปจอดในบ้านของฉัน

"ถึงแล้วครับ"

"ฟ้าต้องขอบคุณพี่ขุนมากๆนะคะ ที่อุตส่าห์มาส่ง"

"ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดี" พี่ขุนขับรถออกไป ฉันเดินคอตกเข้าบ้าน

"แม่กลับมาแล้ว..." น้ำเสียงดีใจของเด็กอ้วนดังขึ้นเมื่อฉันเปิดประตูเข้าไปด้านในห้องนอนส่วนตัว

"ยังไม่ไปที่ชอบๆ อีกเหรอ"

"ไม่ไป...หนูจะอยู่กับแม่"

"อีกไม่กี่เดือน ฉันก็จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศนานหลายปี ฉันว่านายไปหาแม่ใหม่เถอะ อย่ามารอฉันเลย"

"..........." เด็กอ้วนมีสีหน้าเศร้าลงทันทีอย่างเห็นได้ชัด

"เป็นอะไร...รู้แค่นี้ถึงกลับเศร้าเลยเหรอ"

"แม่หาพ่อกลับมาด้วยได้มั้ย...หนูอยากเกิด"

"เกิดเป็นมนุษย์ลำบากจะตาย ทำไมนายถึงอยากเกิดล่ะ"

"หนูอยากเกิดเพื่อสร้างกุศลให้ตัวเอง"

"..........." ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กก็ยังมีความคิดดีๆแบบนี้ได้

"ข้ออ้างหรือเปล่า...ไม่ใช่อยากเกิดมาเที่ยวเล่นผลาญเงิน..." ฉันยังพูดไม่ทันจบ

"ไม่ใช่นะ!!"

"ฉันไปหลายปี นายอย่ารอเลย ไปหาท้องอื่นเกิดเถอะ อีกอย่าง...ไหนพ่อ แล้วคนผิดปกติอย่างฉัน ใครจะเอา" ถ้าผู้ชายรู้ว่าฉันสามารถพูดคุยกับวิญญาณได้เขาจะรู้สึกยังไงนะ

"แม่ไม่ได้ผิดปกติสักหน่อย" ไอ้เด็กนี้มันรู้จักพูดเอาอกเอาใจคนเป็นด้วยแฮะ

"ในบางครั้ง...คุยกับผีก็สบายใจดี..."

"เรื่องพ่อ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก" แน่ะ!! เป็นเด็กจริงหรือเปล่าเนี่ย

"แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันมีคู่ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เห็นมีใครมาจีบฉันเลย"

"แม่ชอบใครก็คนนั้นแหละ จีบเลยหนูเอาใจช่วย" ห๊า...ไอ้เด็กนี่!

"แล้วทำไมนายไม่เลือกพ่อล่ะ"

"ถ้าไปเกิดท้องคนอื่นหนูจะได้เกิดมาสร้างบุญสร้างกุศลมั้ยล่ะ หนูรู้แม่ชอบทำบุญ คุณตากับคุณยายก็ชอบทำบุญ"

"ใครบอกว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ ไอ้ผีน้อยตัวนี้กำลังเลือกเกิดอยู่นี่ไง"

"การเกิดของหนูมีเงื่อนไข...ซึ่งข้อนี้แม่ก็น่าจะรู้ดี" ลูกของฉันที่เกิดมาจะต้องเห็นวิญญาณในแบบที่ฉันเห็น...อย่างนั้นเหรอ

"แล้วนายโอเคเหรอ สำหรับฉันไม่ชอบมันเลยสักนิด"

"มนุษย์เกิดมาใช้เวรใช้กรรม ต่อให้เกิดมาบนกองเงินกองทองก็ใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไป...เคยเป็นผีจะไปกลัวอะไรกับอีแค่เห็นผี จริงมั้ยครับ" สรุป...ไอ้เด็กนี้มันมาเกลี้ยกล่อมฉัน ให้ฉันยอมให้มันเกิดใช่มั้ยเนี่ย...แต่ขอโทษที ฉันไม่สามารถท้องกับลมได้

"แล้วแต่นายเลย แต่ฉันขอพูดอีกครั้งชัดๆนะ ฉันจะไม่อยู่ที่นี่นานหลายปี แล้วก็ไม่รู้ว่าเนื้อคู่ของฉันมีจริงหรือว่ายังไม่เกิด ทางที่ดีนายไปหาท้องอื่นอยู่เถอะ"

"ไม่เอาๆ หนูจะรอแม่กลับมา...แง่ๆๆ" เอ้าร้องไห้เฉยเลย...

"ก็ได้ๆ เอาอย่างนี้ อยากรอก็รอไป แต่ถ้ารอไม่ไหว นายก็สามารถไปได้เลยไม่ต้องรอบอกฉัน โอเคมั้ย" ฉันเชื่อว่าเดี๋ยวมันก็ไป

"โอเคครับ..." ยิ้มทั้งน้ำตา เด็กน้อยเอ๊ย...

"พูดรู้เรื่องนะเราน่ะ หิวมั้ย"

"คิดว่าจะไม่ถามซะแล้ว"

"แล้วทำไมไม่ขอล่ะ ดูๆแล้วนายก็ไม่ได้เป็นเด็กขี้เกรงใจสักเท่าไหร่นี่"

"ขอได้เหรอครับ"

"อยากกินอะไร..." ฉันถามอีกครั้ง

"หนูขอเป็นไก่ทอดกระเทียมพริกไทยกับข้าวสวยร้อนๆสักจานได้มั้ยครับ"

"ไม่ได้...มันยากเกินไป" ลืมไปว่าทำไม่เป็น แต่ถ้าฝืนทำก็ไม่รู้ว่ามันจะออกมาอร่อยหรือเปล่า

"อ้าว...แล้วไหนบอกว่าขอได้ไง...คนหรอกผีชัดๆ" ไม่เบา!

"ชื่ออะไรน่ะเรา จะได้เรียกถูก" คุยกันตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อกันเลย

"หนูก็ไม่รู้ แม่ตั้งชื่อให้หนูหน่อยสิ"

"อ้วนแล้วกัน ตัวกลมซะขนาดนี้" อันที่จริงซาลาเปาก็เหมานะ แก้มยุ้ยน่ากินดีจริงเชียว

"ไม่เอา...หนูอยากชื่อ คิริน" ฉันหันไปมองหน้ามันด้วยสีหน้าเซ็งๆ

"ไหนบอกว่าอยากให้ฉันตั้งชื่อให้ไง"

"เปลี่ยนใจแล้ว แม่ตั้งชื่อเชย" เอ้าไอ้นี่!

"ชื่ออะไรนะ อะไรขี้ขี้นะ"

"คิริน แม๊..." เสียงสูงเชียว...ดูมันทำหน้าดุใส่ฉันอีก

"มีความหมายมั้ย" ชื่อที่ดีควรจะมีความหมาย ฉันคิดแบบนี้

"คิรินแปลว่าภูเขาครับ" แม่เจ้า...สูงส่งสุดๆ

"แล้วทำไมไม่ชื่อภูเขาล่ะ จำง่ายกว่าคิรินตั้งเยอะ"

"แม่อย่าเชยน่า...ชื่ออ้วนน่ะต้องรุ่นปู่โน่น เอาเป็นว่าหนูชื่อนี้แหละ แล้วถ้าหนูได้เกิด แม่ต้องตั้งชื่อคิรินให้หนูด้วยนะ...อย่าลืมล่ะ" มีการย้ำด้วยแฮะ! แบบนี้เค้าเรียกสั่งเสียได้มั้ยนะ

"เค้ามีแต่เกิดมาให้พ่อแม่ตั้งชื่อให้จะได้เป็นศิริมงคล ไอ้เด็กนี่ขอตั้งชื่อเอง" ฉันบ่นพึมพำคนเดียว...ในขณะที่กำลังทำไข่เจียวให้คิรินไปด้วย

"แม่ยังไม่แก่สักหน่อย ทำไมขี่บ่นจัง" ไข่เจียวสุกหอมน่ากิน ฉันคดข้าวใส่จานแล้วตักไข่เจียวราดข้าวส่งให้คิริน

"เอ้า...ข้าวไข่เจียวกินซะ"

"ทีหลังถ้าทำเป็นแค่นี้ ไม่ต้องถามก็ได้นะว่าอยากกินอะไร"

"จะกินหรือไม่กิน เอาขี้เถ้ายัดปากก่อนจะได้เกิดเลยดีมั้ยเนี่ย" ดีนะที่ตอนนี้ฉันโสด...อย่าฝันว่าจะได้เกิดง่ายๆเลย ไอ้เด็กรู้มาก!

"แม่สวยขนาดนี้ หนูต้องเกิดมาหน้าตาดีมากแน่ๆเลย" แน่ะ! ไม่เบา...ถูกชมนิดชมหน่อยห้ามเคลิ้มเด็ดขาดเลยนะเฟื่องฟ้า...ฉันบอกกับตัวเองในใจ

"พ่อนายอาจจะขี้เหร่ก็ได้"

"ผู้ชายมีเป็นร้อยเป็นพันเลือกหน่อยก็ดีนะแม่" แต่ละคำของมัน...ฉันเพลีย!

"กินเข้าไป ฉันจะไปอาบน้ำ แล้วห้ามเข้าห้องฉันจนกว่าฉันจะอนุญาตเข้าใจมั้ย"

"ทำไม..."

"เผื่อว่าฉันโบ๊อยู่ เกิดเห็นอะไรๆขึ้นมา นอนไม่หลับฉันไม่รู้ด้วยนะ"

"โอเค...หนูจะนั่งรออยู่นอกห้อง ถ้าแม่เสร็จแล้วเรียกหนูด้วยนะ" ฉันพยักหน้าแล้วเดินกลับขึ้นชั้นบนไป