Mga Tula

Madalas ay nag iisip, Ano nga ba ang tunay na kulay na itim? Ito ba talaga ang makikita sa dilim? O may iba pa itong tinatagong lihim? Isang beses pa lamang kitang nasulyapan, Nakaramdam agad ng konting pagkahibang, Makisig na katawan, Malamlam na mga mata, Kakaiba ang presensya na iyong dala, Mga oras, araw, gabi at linggo ang nag daan, Palagi sayo nakamanman, Napangiti ng mapait, Habang nabulong, "Oo nga pala ako ay may sabit" Ngunit hindi madamot ang mundo, Ikaw sa akin ay nilapit, Gayong sasapit nanaman ang dilim, Alam ko ikaw ay makakapiling, Bagamat mali, Nais pa ring dugtungan, Ngayon ay malinaw na sa isipan, Hindi itim ang makikita sa dilim, Kundi ang mga taong may kinukubling lihim, At mga pagtangis sa likod ng matamis na ngiti. Ako nga ba ay makasalanan? Kung nais kang makamtam? Lumipas ang mga taon, ........ Ngunit nagpatuloy pa nga iyon, Tila isang mangmang, Dahil ako ay patuloy pa rin na nag darasal, Na sana ay matuldukan, Ang banal na sumpaan na aking ginawa, Sa unang kasintahan, Ako nga siguro ay tunay na makasalanan, Sa kagustuhang ikaw ay wag pakawalan, Masasayang araw nating dalawa, Hanggang sa pag uwi sa akin ay nakapinta, Ngunit, Sa tuwing sasapit ang oras ng pamamahinga, Iba ang aking kasama, Kapag pinipikit ang aking mata, Tayong dalawa, Nakakubli sa lihim na hatid dilim, Ang tanging nakikita, Ako ay isang dalagang, Alipin sa mahikang hatid ng pera, Kung kaya't kinasal ng maaga, Ngunit dumating ang araw, Ang araw na nag bunyag sa ating lihim, Tila nahahabag din ang kalangitan, Ito ay kumulimlim at di naglaon ay umiyak, Kasabay ng luhang aking pinakawalan, Hawak ang iyong kamay, Habang binibigkas ang salitang, "Patawad sya ang aking mahal" Kita ang gulat, habag, at puot Sa mata ng aking asawa, Habang ikaw ay pilit kumakawala, Sa mahigpit na hawak ng aking palad, Maharil ito ang parusa, Ang lungkot at bayad na hatid ng panandaliang saya, Sa akin ay walang natira, Hindi itim ang kulay ng dilim, Kundi ang hinagpis ng aking lihim na ikinubli sa dilim.