Yemeğimi utana sıkıla dikkatli bakışların altında yemeye başladığım anlarda her lokmam boğazımdan zar zor geçiyordu.
Farklı bir aroması olan sodadan bir yudum daha alıp İtalyan restoranından söylenen makarnanın yarısı yenilmiş kısmına baktım. Yediğim kadarıyla idare eder eve gittiğimde yine bir şeyler atıştırırdım fakat düşüncelerimi duymuş gibi konuşan adamla gözlerimi yemeğindem kaldırıp koyu mavi çevirdim. Her bir hareketimi pür dikkat izliyordu keskin bakışları ile.
"O yemeğin hepsi bitecek!" dedi otoriter ses tonunu kullanarak. Elimdeki soda şişesini sıktım. Yemek yerken bile bana patronluk taslıyordu.
"Doydum." dedim tek düze hiç bir tonun olmadığı sesimle. Benimle arasına koyacağın mesafenin farkına varmamış mıydı bu adam?
Burnundan derin bir nefes alınca laciverte dönen gözle
