Dün gece iliklerine kadar hissettiği kaybetme korkusuyla belki de 36 yıllık ömründe ilk defa duygularını öne çıkarmış asla yapmayacağını sandığı şeyi yapmıştı Zemheri. Babası onun daima kanayan yarasıydı. İçten içe hiç kızamadığı hayatta olmasını nimet saydığı adama ilk defa böyle bırakmıştı kendini ama bu öyle bir bırakıştı ki omuzlarından tonlarca yükü yere bırakmış gibiydi şimdi Zemheri. İyiydi gerçekten artık çok daha iyiydi. Şimdi ise sağ salim aldığı babasını güvenli evine bırakmış yapanın peşine düşmüştü çoktan. Tabiki ateşi eliyle tutmamıştı David bir sürü maşası vardı ama karşısındaki adamın Zemheri olduğunu unutuyordu. O maşaların hepsini bir bir çıktığı deliğe sokardı elbette. Sabahı zor etmiş bir gram dahi uyumamıştı zihnindeki pus biraz daha dağılmaya başladığında ise yüreğini
