06
1695 Words
เรียวนิ้วยาวปัดเกลี่ยไรผมสีอ่อนของหญิงสาวที่ตนเองพาติดไม้ติดมือขึ้นคอนโดหรูมาด้วยอย่างช่วยไม่ได้ ตอนที่ลงจากรถยนต์ไปช้อนอุ้มเอาคนที่เกือบจะโดนยานพาหนะเฉี่ยวก็เหมือนเฌอริลิณญ์จะยังมีสติอยู่บ้าง หากแต่พอขึ้นรถมากับพวกเขาได้ไม่เท่าไหร่เธอก็หลับไปทั้งที่ตัวยังเปียกโชก เห็นแบบนั้นนักแข่งหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาทันที เพราะจากอาการแล้วก็คงจะสามารถเดาได้ไม่ยาก
สิงไม่ได้แกล้งอีกฝ่าย แต่ในใจลึก ๆ ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีความอยากที่จะเอาคืนเธออยู่มากเหมือนกัน
แต่ก็อย่างที่สองมันเคยบอก คนหมดใจแล้วรั้งให้ตายอย่างไรเขาก็ไปจากเราอยู่ดี แล้วมันผิดที่ตรงไหน ผิดที่สิงห์คนนี้รักเฌอริลิณญ์มากเช่นนั้นหรือ หลังจากจบความสัมพันธ์ไปแน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้เปิดใจให้ใครที่อยากจะเข้ามาจริงจังด้วยอีกเลย
ถึงจะบ่นพี่ชายอย่างเสือไปว่าไม่ควรที่จะควงใครไปเรื่อย เหตุด้วยพอจะมีเป็นตัวเป็นตนแล้วมันจะลำบากมาตามหลัง ทว่าสุดท้ายแล้วก็เป็นตัวเองที่ทำตัวไม่ได้ต่างจากพี่ชายคนโตของบ้านเลย จะผิดก็แต่ตอนนี้เสือมีคนรักเป็นตัวเป็นตนแล้ว และอีกไม่นานก็คงจะมีงานมงคลหมั้นหมายของเจ้าตัวกับแฟนสาวเกิดขึ้นในไม่ช้า เสือได้เจอคนที่ใช่มันก็ดี ส่วนสิงห์คิดว่าตอนนี้สำหรับตัวเองมันยังไกลตัวเขามาก
ไม่อยากจะรักใคร ไม่อยากกลับไปเจ็บเจียนตายแบบนั้นอีก
ตอนที่รถล้มในสนามแข่งเขายังคิดว่ามันเจ็บปวดน้อยกว่าที่ผู้หญิงตรงหน้าทิ้งไปเสียอีก สิงห์ อคิรา คนนี้เกือบจะเป๋ไปเพราะความรักที่มีให้คนอื่นมากเกินไป เขายังจำวันที่ตัวเองฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นบิดามารดาร้องไห้แทบใจสลายซึ่งไม่ได้ต่างจากตนเองก่อนหน้าได้อยู่เลย นาทีนั้นที่คิดว่าไม่มีเธอแล้วตายไปเสียยังจะดีกว่ามันทำให้สิงห์พึงระลึกได้ว่าเขายังมีคนในครอบครัวที่รักและเฝ้ามองการเติบโตของตนเองอยู่อย่างไม่มีเงื่อนไข มีพ่อแม่ เสือ และเพียง หงส์หยก ที่รักตนมาอย่างดี ทำไมต้องไปโหยหาขอความรักจากคนที่หมดใจกันไปแล้วด้วย ต่อให้หญิงสาวจะมีเหตุผลให้กันเป็นร้อย ๆ ข้อ แต่คำตอบสุดท้ายก็คือการเลิกรักเขาไปแล้วอยู่ดี
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้สิงห์คนนี้ยังคงเดินหน้าต่อไปได้แม้จะไม่มีเธอแล้วก็ตาม
“สิงห์... เหรอ”
“นอนต่อเถอะครับ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้ว”
คนที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเม้มริมฝีปากสีระเรื่อจากพิษไข้เข้าหากัน ไม่ว่าจะเป็นตอนนั้นหรือตอนนี้เฌอริลิณญ์ก็ยังคงเป็นภาระของสิงห์เสมอ ขนาดที่ว่าทำกับเขาเอาไว้ขนาดนั้นหลานชายคนกลางเจ้าของคอนโดมิเนียมหรูแห่งนี้ก็ยังให้ที่พักอาศัยแก่เธอ พร้อมทั้งเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ไม่ปอดบวมตายไปเสียก่อน
สิงห์ไม่ผิด อีกทั้งเฌอริลิณญ์ก็ไม่ได้โกรธอะไรชายหนุ่มที่นั่งมองหน้ากันนิ่ง ๆ อยู่ในตอนนี้ ดีใจเสียอีกที่ได้เข้าใกล้เขาอีกครั้งมากขนาดนี้
เสียงหัวใจที่เต้นอยู่ขณะนี้ก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอยังรักเขามากมายขนาดไหน
“ขอบคุณมากเลยนะคะ เฌอขอบคุณสิงห์มากจริง ๆ”
“ผมแค่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน”
“อ่า เข้าใจแล้ว เฌอเข้าใจแล้วค่ะ งั้นไม่ขอรบกวนสิงห์ต่อแล้วแหละ”
“ถ้าคิดว่าตัวเองเก่งมากก็ออกไปจากห้องผมตอนนี้เลยยิ่งดี”
เฌอริลิณญ์ที่กำลังจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง นอนนิ่งลงตามเดิม เพราะฟังจากน้ำเสียงเจ้าของห้องก็สามารถรับรู้ได้แล้วว่าคงจะทำให้สิงห์ไม่ชอบใจขึ้นมา เช่นนั้นแสดงว่าเธออยู่ที่นี่ได้ต่องั้นหรือ แบบนั้นจะทำให้เขาลำบากมากเกินไปหรือไม่
“ขอโทษ...”
“พูดเป็นอยู่ประโยคเดียวจริง ๆ ไม่เก่งแบบวันนั้นที่เจอกันแล้ว?”
“เฌอป่วยอยู่นะ สิงห์อย่าดุกันนักสิ” ได้ผลเมื่ออีกฝ่ายทำเพียงแค่ถอนลมหายใจออกมาให้เห็น รู้ดีว่าลึก ๆ สิงห์เป็นคนจิตใจดีมากแค่ไหน ทว่าก็ไม่อาจจะใช้ลูกอ้อนตอนไม่สบายแบบนี้กับเขาได้ไปตลอดหรอก ขอแค่วันนี้ก็ยังดี ความเป็นห่วงเพื่อนมนุษย์ด้วยกันของเขามีความหมายกับเธอมากจริง ๆ
“จะทานอะไรครับ จะได้ทานยาต่อ”
“เหมือนเดิมเลย! สิงห์จะทำให้เฌอใช่ไหมคะ”
“ซื้อ”
“อ๋อ โอเค แต่ยังไงก็ขอบคุณมากเลยนะ”
ความหวังที่จะได้ทานข้าวฝีมือของเขาอีกสักครั้งมอดดับลงไปพร้อม ๆ กับไหล่เล็กที่ลู่ลง ได้แค่นี้มันก็ดีมากแล้วจริง ๆ เฌอริลิณญ์คนโลภมาก อีกทั้งยังเห็นแก่ตัว ไม่ควรจะหวังอะไรจากเขาไปมากกว่านี้แล้ว
“กดสั่งให้แล้ว เธอรอหน่อยแล้วกัน”
“ค่ะ แล้วสิงห์จะไปไหน”
“อาบน้ำ ผมเปียกไปกับเธอขนาดนี้ จะให้ป่วยตามกัน?”
“ไม่ใช่ ๆ เฌอแค่ถามเฉย ๆ น่ะ งั้นสิงห์ไปจัดการตัวเองเถอะ แต่ว่าเฌออยู่ที่นี่ได้จริง ๆ เหรอคะ...” คนป่วยรีบเบือนหน้าหนีทันทีหลังจากที่จบประโยค ไม่คิดว่าจู่ ๆ นักแข่งหนุ่มจะถอดเสื้อที่เปียกชุ่มออกต่อหน้าต่อตากันให้เห็นขนาดนี้ ทว่าอย่างไรที่นี่มันก็ห้องนอนส่วนตัวของเขา เธอเป็นแค่คนอาศัยชั่วคราว แต่ทำไมถึงไม่บอกกันให้เตรียมใจก่อน
สิงห์ดูโตขึ้นมากจริง ๆ หุ่นหรือพวกมัดกล้ามเนื้อก็สมส่วนไปหมด
“ได้ครับ ก็ติดต่อมาเองไม่ใช่เหรอว่ามีธุระจะคุยด้วย”
“อ่า ใช่ ๆ”
“ว่ามาได้เลยครับ”
“สิงห์ไม่ไปอาบน้ำก่อนเหรอ”
“ผมฟังอยู่ ทำไมต้องให้พูดซ้ำ”
“โอเค สิงห์บอกว่าช่วยเรื่องงานได้ พอดีเฌออยากได้งานเดินแบบล่าสุดของเครือบริษัทคุณย่าสิงห์น่ะ” ทราบดีว่ามันไม่ควร งานทุกอย่างควรจะได้มันมาด้วยความสามารถของตัวเอง ทว่างานนี้ที่มันถูกเสนอมาให้เธอแล้วตั้งแต่แรก หากแต่จู่ ๆ ก็โดนเปลี่ยนเป็นชื่อของเด็กคนอื่นในค่ายแทนเสียอย่างนั้น ซึ่งมันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย ไหน ๆ ก็จะเทกันขนาดนี้แล้ว ขอทำให้ทางนั้นเจ็บใจที่ทำกับเธอเอาไว้หลายเรื่องบ้างเถอะ การแบกหน้ามาของานกับแฟนเก่าเลยเป็นสิ่งที่ดาราสาวตกอับเลือกทำ
“เครื่องเพชรน่ะเหรอครับ”
“ค่ะ ได้หรือเปล่า ก่อนหน้ามันเป็นชื่อเฌอ แต่ว่าก็นั่นแหละ”
“มีอะไรมาแลกครับ”
“สิงห์...”
“ข่าวเธอฉาวขนาดนี้ ก็สมควรแล้วที่จะถูกถอดชื่อออก”
เจ้าของห้องกล่าวด้วยน้ำเสียงสุขุมนุ่มลึก หากแต่มันก็คงจะแทงใจดำหญิงสาวอยู่ไม่น้อย สิงห์เท้าเรียวแขนซึ่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อไปกับโต๊ะด้วยท่าทีสบาย ๆ มองคนที่คืนนี้เขาคงจะต้องยกเตียงของตัวเองให้ชั่วคราวด้วยใบหน้าเย้ยหยัน เฌอริลิณญ์เก่งแต่วันแรกที่เจอกันจริง ๆ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัวไปจัดการตัวเองนะครับ”
“ดะ...เดี๋ยวสิ แล้วสิงห์จะเอาอะไร เฌอไม่มีอะไรให้แล้วสิงห์ก็น่าจะรู้ดีที่สุด”
“อ่า ก็เป็นดาราที่เหลือแต่ตัวแล้วใช่ไหมครับ ถึงได้จนตรอกกลับมาหาผมแบบนี้”
“จะว่าแบบนั้นก็ได้ค่ะ” เฌอริลิณญ์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงของอีกฝ่ายบีบมือเข้าหากันแน่นขึ้นเรื่อย ๆ รวมถึงพยายามกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อไม่ให้ความร้อนผ่าวบริเวณกระบอกตานั้นไหลรินลงมาให้เขาสมเพชไปมากกว่านี้
“เข้าใจแล้วครับ ผมกำลังหาพาร์ทเนอร์อยู่ เธอสนใจไหม ได้งานนี้กับเงินต่อเดือน”
“หมายถึงจะให้เฌอขายให้สิงห์เหรอคะ”
“ไม่เชิง ก็บอกอยู่ว่าพาร์ทเนอร์ หรือตรง ๆ เลยแค่คนเอากันนั่นแหละ ทำมาเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ กับแฟนเก่าอย่างผมเธอรังเกียจ?”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ แต่หาอยู่ แสดงว่าก่อนหน้าสิงห์ก็มีเหรอคะ”
“ผมก็ผู้ชายไหม เรื่องปกติครับ”
“แล้วเธอไปไหนซะล่ะ ถึงได้มาเสนอกับเฌอแทนแบบนี้”
“รู้สึกกับผมเกินกว่าที่ให้ไปครับ”
“...ถ้าเฌอเองก็เป็นแบบนั้นล่ะคะ”
นักแข่งหนุ่มยอมขยับตัวออกโต๊ะกระจกที่ใช้พิงอยู่แล้วก้าวเดินไปหาบุคคลที่นั่งอยู่บนเตียงของตนเอง ก่อนมือหนาจะเชยคางดาราสาวให้ขึ้นมาสบตากัน แน่นอนว่าเราใกล้กันเกินความจำเป็นไปมากโข ชนิดที่ว่าลมหายใจแทบจะกลายเป็นหนึ่งเดียวอยู่แล้ว ดวงตากลมที่มีน้ำสีใสกำลังเอ่อคลอลงมาจากพิษไข้หรืออะไรก็ตามแต่ มันยิ่งทำให้สิงห์นั้นชอบใจอยู่ไม่น้อย
เฌอริลิณญ์ในตอนนี้มันดูน่ารังแกโดยที่ไม่ต้องถนอมอีกแล้วไปเสียหมด
ทว่าเขาก็เลือกทำเพียงแค่ใช้นิ้วหัวแม่มือกดคลึงเบา ๆ บริเวณริมฝีปากอวบอิ่มสีระเรื่อคล้ายต้องการแค่จะหยอกเย้า
“เธอก็แค่เป็นหมาแบบที่ผมเคยเป็น แค่นั้นเองครับคนสวย”
“ได้ เฌอตกลงค่ะ”
TBC.
- Writer
