CHAPTER 20
Flor
Hindi ko na napigilan ang sarili ko, kaya napahagulgol na ako sa sama ng loob kay Norwin.. Ramdam ko pa rin ang bigat sa dibdib ko habang nakatingin sa pader na parang doon ko gustong ibuhos lahat ng inis na nararamdaman ko. Hindi ko alam kung ilang minuto na akong gano’n, basta ang alam ko, ang mga luha ko, parang ayaw pa ring tumigil kahit ilang beses ko na silang pinunasan.
Narinig ko ang mahinang pagbuntongbhininga ni Norwin. Hindi siya nagsasalita, pero ramdam ko ang tensyon sa bawat paghinga niya. Hanggang sa maramdaman kong lumapit siya sa tabi ko. Tahimik. Pero mabigat ang bawat hinga.
“Tumigil ka na nga diyan, Flor,” malamig niyang sabi, halos pabulong pero puno ng inis. “Para kang bata, iyak ka nang iyak.”
Lalo akong napaiyak. Hindi dahil sa sinabi niya, kun
