Hatırladığım gibiydi. Kar beyazı kartın kenarları yedilerle kaplıydı. Tam ortasını kıvrımlı, gözleri ateş saçan bir yılan süslüyordu. Dili çatallaşmış olan yılanın dilinden kanlar damlıyordu, sağ taraftaki yedi rakamının üzerine. Gözleri gözlerime bakıyordu. Sanki takip ediyor gibiydi.
Peki ya bu kart buraya nasıl gelmişti? Çantamın içinde ne zamandır buradaydı ya da bunun bir anlamı mı vardı? Sanırım falcıya sormam gerekecekti. Şu sıralar o kadar çok bilmediğim şey öğreniyordum ki, bir bilinmezlik korkutmuyordu beni.
"Nazlı eğer biraz daha gecikirsen bu kız sofrayı yiyecek."
"Elli kilo kızım ben!"
"Yok on kilo(!)" kızların kendi aralarında yine tartıştığını duydum. Pek şaşırılacak bir şey değildi. Zaten günün on saatini tartışarak geçiriyorlardı ama bundan mutsuz değillerdi. Bir nevi
