When I Found You (When Series #3)

Chapter 5

"SIGURADO KA na ba talaga sa desisyon mo? Final na ba talaga 'yan?" tanong sa kaniya ni Aida na isa sa nalulungkot sa pag-file niya ng resignation.

Napayuko siya at kapagkuwa'y nagpatuloy sa ginagawa. "Oo, kailangan, e. At isa pa.. kailangan kong gawin 'to para sa ikabubuti ng lahat," makahulugang aniya.

Aida took a deep breath. And slowly facing her, suddenly, she has think about what Laarni told to her before. And a few seconds after when she finally out the words that runs in her mind. "Kung ganoon, ay may kailangan kang linawin sa akin, Laarni." Ma-obserba kasing tao si Aida at sa nakikita niya ay may kakaiba talaga sa pagkatao ni Laarni.

Bahagyang napakunot ang noo ni Laarni bago pa man magsalita, "Ano ba ang nais mong linawin ko sa'yo?"

At parang gumunaw ang mundo niya sa isinagot nito, "Sa itinatago mong sikreto. Laarni." Tiningnan niya ito ng nagtatakang tingin pero desidido talaga ito na sabihin ang mga salitang nais niyang sabihin. "Hindi mo lang alam pero minsan na kitang nakitang nahihilo at nagsusuka, at imposible namang mabuntis ka dahil wala ka namang boyfriend. Minsan ko na rin napansin ang ilang mga pasa mo no'ng naghubad ka minsan ng jacket dahil sa pamamawis mo. So, ngayon, sabihin mo sa akin kung ano ba talaga ang sakit mo?"

She was dazed around just to make sure that nobody was there. And the moment that she went back her eyes to Aida, ay hindi na niya napigilan pa ang luhang pumapatak mula sa kaniyang mata. "Aida.. promise me that you will take it a secret." Nagsusumamo ang kaniyang mga mata nang sabihin 'yon habang si Aida ay umaasa pa rin sa mga salitang bibitawan niya. "I have a chronic leukemia.." pagpapatuloy niya.

Napaawang ang labi ni Aida at doo'y hindi maiwasang maawa sa kaibigan. "Kailan pa? Laarni, hindi mo p'wedeng patagalin 'yan."

"Kailan ko lang din naman nalaman, and besides, hindi naman 'to ganoon kabilis na kumalat unlike acute leukemia--"

"Pero kahit na, cancer pa rin 'yan at traydor na sakit 'yan!" napataas na tonong sabi ni Aida. And a second after, it was a surprised to Laarni when Aida has begun to calm and say, "Kung kakailanganin mo ng blood donor, willing akong mag-donate, hah?" May halong awa na sabi nito.

Laarni just smiled. And slowly wipe her tears. "Thank you, Aida. Pero makakaasa ba ako na walang makakaalam nito bukod sa'yo?"

"Laarni kasi--"

"Mangako ka."

"Okay, fine. Pero paano si Sir Dave kapag umalis ka na rito? Hindi ba't sinabi mo sa akin na balak ka na niyang ligawan?" tanong nito na nagpatigil sa kaniya.

"Aida, kung talagang willing siyang gawin 'yon ay edi sa bahay niya ako puntahan. Pero hindi ko masisiguro na palagi niya ako ro'n maaabutan. At isa pa, alam niya naman na ang tungkol sa pagre-resign ko. Magiging madalang nga lang kaming magkita pero mas mabuti na 'yon kaysa naman malaman niya ang tungkol sa sakit ko."

"Pero bakit ba kasi kailangan mo pang lisanin ang Apollo at lumipat ng ibang company?"

"Aida, mahirap din naman sa akin ang magdesisyong lumipat, e. Pero mas malaki ang kikitain ko ro'n at siguradong makakaipon kaagad ako ng pangpa-chemo lalo na't mas mataas na position ang inaalok sa akin ni Mr. Lacsamana," aniya.

"Mr. Lacsamana? 'Yung dati nating chef?"

She slowly nod her head and say, "Oo."

"Kung ganoon ay nagtayo na pala siya ng sariling business. Masaya ako para sa kaniya." Sandali pa siyang tinitigan ni Aida matapos na sabihin 'yon. Kaya naman nagtaka siya.

"O, bakit?"

"Hindi ko lang maiwasang malungkot, Laarni. Alam mo naman na ikaw lang ang malapit kong kaibigan sa Apollo. Pero gano'n talaga, mas gugustuhin ko na lang na mapalayo sa'yo para gumaling ka na."

Laarni was smiled again. "Sana lang ay ganiyan din ang mindset ni Dave kung sakaling malaman niya ang tungkol sa sakit ko. Pero ayaw ko talagang malaman niya 'to, Aida, e."

"Bakit naman?"

"Isipin mo na lang na kay tagal ko siyang hinintay para lang mahalin niya rin ako pabalik. At baka kapag nalaman niya ang tungkol sa sakit ko ay maging rason pa 'yon para hindi niya na ako ligawan. Kaya please, Aida.. promise me na hinding-hindi mo ito sasabihin sa kaniya."

Nag-aalangan ma'y napatango si Aida. "Parang sa nakikita ko naman ay hindi ka susukuan ni Sir Dave kung sakaling malaman nga niya ang tungkol sa sakit mo. Pero hindi ba't sinabi mo rin na desperada kang magkaanak bago ka pa man mag-take ng chemo? Bakit hindi mo samantalahin ang oras para mangyari 'yon?"

Aida was surprised on what she has been said, "Exactly! Iyan din ang main reason kung bakit ayaw kong malaman niya, Aida. Dahil ngayong alam ko ng may feelings din siya sa akin ay ako na mismo ang gagawa ng first move para maging kami."

-

Dumating ang araw nang pakikipag-meet up niya kay Mr. Lacsamana para tuluyang tanggapin ang inaalok nitong trabaho. No one knew about it aside from Aida. At kahit may nalalaman si Dave tungkol dito ay hindi niya sinabi ang exact date nang pakikipagkita kay Mr. Lacsamana. Para sa kaniya ay masyadong confidential ang pag-uusapan nila.

Nadatnan na niyang nakaupo sa may ini-reserve na table sa isang prestihiyosong restaurant si Mr. Lacsamana. At nang makita siya nito ay ito pa ang unang bumati sa kaniya. "O, good evening, Ms. Alonte, please have a sit."

She smiled widely and say, "Thank you po." Sinigurado niya na kinapalan niya ang kaniyang lipstick at blush on para hindi nito mahalata ang pamumutla niya.

"Thank you for coming tonight, Ms. Alonte, hindi na ako magpapaliguy-ligoy pa, you already know what this all about, right?" She nodded. "And I'm sure that you would love the job that I am going to offer you." Saka may kung anong hinanap si Mr. Lacsamana na document sa attached case nito. While waiting she could not avoid to feel the excitement. Batid niyang mas mataas pa sa pagiging barista ang posisyon na i-aalok nito. At doon pa lang ay nakikita na niya ang pag-asa, na tuluyan siyang gagaling. Hanggang sa iharap na sa kaniya ni Mr. Lacsamana ang kontrata para pirmahan. "It's time for you to sign the contract for the assistant store manager position." She was shocked. And upon seeing the contract, she has also read the monthly salary with that position.

The salary range was twenty thousand two hundred sixty pesos per month plus monthly incentives.

Kaya sa labis na tuwa ay hindi niya maiwasang mapaluha. "Thank you for this, Mr. Lacsamana, labis itong makatutulong sa akin."

"You're always welcome, thank you also for accepting my offer. O, by the way, can you wait for a minute? I am going to meet someone here too. He was willing to make good food experience in our coffee shop. At sa tingin ko ay magkakasundo kayo lalo na at hindi nalalayo ang field ng trabaho mo sa kaniya."

Pagkarinig pa lamang no'n ay parang nagka-idea na siya sa nature of work ng ka-meet up ni Mr. Lacsamana. "Ahm, sino po ba siya?"

"O, he's already here." At sa kaniyang pagtanaw mula sa direksyon nang tinitingnan ni Mr. Lacsamana ay hindi niya inaasahan na makikita niya ang isang pamilyar na mukha sa kaniya.

At doo'y unti-unti siyang napatayo nang mapagtanto na ito nga ang tinutukoy ni Mr. Lacsamana. "Dave?" gulat niyang tanong dito.

"Of course, me, sino pa ba ang inaakala mo?"

Saka siya nagbalik ng tingin kay Mr. Lacsamana. "Mr. Lacsamana, what is this all about? You offered me a job that is connected again with Dave Chua?" Para siyang binuhusan ng malamig na yelo. 'Yung akala niyang makakaiwas na siya kay Dave dahil sa itinatagong sakit ay parang sinasadya ng pagkakataon para mas lalo silang paglapitin.

"O, let me explain about this. I didn't knew that the two of you have known each other," Mr. Lacsamana's explanation.

"Magkakilala nga kami," sabi ni Dave nang hindi inaalis ang tingin sa kaniya. "So I took this moment para ipaalam sa kaniya na kahit saan siya magpunta ay susundan ko siya."

"Dave.. you don't have to do this. Maganda na ang trabaho mo sa Apollo. Hindi naman sa sinasabi ko na hindi ka karapat-dapat na maging chef ng Coffee shop ni Mr. Lacsamana pero hindi ka ba nanghihinayang sa trabahong iniwan mo?"

"E, bakit ikaw? Nanghinayang ka ba sa trabaho mo?" Laarni just slap him and it was a surprised to him. But he remained quiet after getting it.

"Hindi mo alam ang pinagdadaanan ko, Dave. I have to take this job for the sake of my happiness, for the fulfilment of my monthly bills and expenses, and for the better." It was like a slap for Dave after hearing the words from Laarni. And it was hard to him to retract what he said.

"I'm sorry. Can you forgive me?"

"Excuse me, I think that is better for the two of you to forgive each other, hindi makatutulong sa business ko kung may alitan kayo."

"Ahm, Mr. Lacsamana, hindi naman po kami nag-aaway," giit agad ni Dave.

"Then, you should talk about it after the meeting. Let's have a sit." Napatango naman silang dalawa at hindi na nagawang mag-usap pa. Lalo na nang magsimula nang mag-discuss si Mr. Lacsamana tungkol sa magiging role nila sa isa't isa.

At pagkatapos ay pumirma na rin ng kontrata si Dave as a seasonal chef. Hindi batid 'yon ni Laarni.

Naiwan silang dalawa sa table na 'yon dahil kinakailangan na rin umuwi ni Mr. Lacsamana at lumalalim na rin ang gabi.

Samantala'y parang naging palaisipan pa rin kay Laarni kung paano siya nagawang sundan ni Dave na lumipat ng trabaho. Hindi niya lang kasi lubos akalain na kaya nitong talikuran ang dating trabaho para lang sa kaniya.

And a moment of silence has been break when he heard the voice of Dave. "Anong gusto mong kainin? Libre ko." Hindi siya nakapagsalita at ilang sandali pa ay nagsalita itong muli, I'm sorry kung hindi ko nasabi sa'yo na nag-apply akong seasonal chef kay Mr. Lacsamana."

Doon lang napataas ang tingin niya rito. "Seasonal?"

"Yes, dahil hindi naman talaga ako nag-resign kay Apollo. Naisip ko lang na kailangan ko ng extra income for future." Hindi niya maiwasang bumilib sa mindset ni Dave, hindi niya akalain na mas nag-matured na talaga ito ngayon.

"Masyado mo akong ginulat, e. Pero bakit ba naisip mong magkaroon ng sideline? Malaki naman na ang kita mo sa Apollo, 'di ba?"

"Oo, pero hindi kasi natin masasabi ang mga p'wedeng mangyari. At least kung ano man ang mangyari in the future ay may sapat na akong ipon." Hindi niya maintindihan kung bakit parang tinutugma ng kapalaran ang mga pangyayari. Alam niyang kahit hindi niya sabihin kay Dave ang tungkol sa kaniyang sakit ay kakailanganin niya pa rin ang tulong nito financially, lalo na't kailangan ng tuluy-tuloy na gamutan. And apparently, all of the loneliness she has been carrying for the mean time was gone when Dave has slowly hold her hand and say, "So, p'wede ko na bang ituloy ang aking panliligaw?"

Itutuloy..