Savaş Albayrak
Bir hafta… tam bir hafta geçti.
Elif’i görmeyeli yedi gün oldu.
Yedi uzun, kafamın içinde yankılanan, dakikaları saat gibi geçen gün.
Görevden döndüğümden beri fiziksel olarak dinleniyorum, evet. Ama içim? İçim resmen yangın yeri. Yaralarım iyileşiyor, dikişler kapanıyor, doktorlar “yakında tamamen toparlanırsın” diyor ama ben her geçen gün daha fazla dağılmaya başlıyorum. Çünkü onun yüzünü görmüyorum.
Elif.
Lanet olsun içimde ki sevgi giderek büyürken ve bir kez onu görmeye bağımlı hale gelmişken ondan uzak kalmak çok ama çok zordu.
O çardağın orada son kez görmüştüm onu. Hani şu Alparslan denilen herifle göz göze geldiği an... Hani bana kardeşim imasında bulununca gözleri parlayan kız… Hani benim kalbimin kontrolünü kaybettiğim an...
O günden sonra Elif resmen kayb
