Quarantined Affection

IV. WHEN I SEE YOU AGAIN

"Francine, come here anak may ipapakita si Daddy sayo"

Nakangiting lumapit ang masayahing batang si Francine sa kanyang Ama at umupo ito sa kandungan nito. Nag-iisang anak si Francine kaya lahat ng atensyon ay sakanya napupunta. Kahit hindi niya hilingin ang isang bagay ay ibinibigay parin ito ng kanyang mga magulang lalo na ang kanyang Ama.Daddy's girl ika nga.

"Ano po yon Dad, what will you give me this time ha Daddy. Will it be a human size teddy bear or a complete set of new released dolls or baka naman po you'll give na our company to me Char hahaha?" magiliw na sambit ng pitong gulang na bata dahil alam nitong may ibibigay na namang regalo si Eduardo, ang kanyang Daddy sa kanyang unica ija. Napahalakhak ito dahil sa mga itinuran ng bibo niyang anak.

"Gosh baby you really know me too well" nangigigil nitong pinisil ang pisngi ng anak at hinalikhalikan ito na siyang nagpahagikgik dito.

"So what is it nga po Daddy excited na po ako" the little girl adorably ask him at pumapalakpak pa ito gamit ang kanyang maliliit na kamay. At sumiksik pa ito sa bisig ng Ama. Malungkot na napangiti ito dahil sa ginawa ng anak. He'll sure miss this kind of bond they have. Dahan dahang iniabot ni Eduardo ang maliit na box sa batang babae. Lumaki ang mata ni Francine at namangha at inakalang baka mamahaling hikaw pambata ang nasa loob nito. Akmang bubuksan na sana nito ang kahon ngunit bago pa man nito magawa ay nagsalita na ang kanyang ama.

"Baby girl listen to me, I'm giving this to you at an early age kasi hindi alam ni Daddy kung maibibigay ko pa ito soon, you know naman baby na life is unpredictable diba." naguguluhang napatitig ang bata sa mata ng kanyang ama pero ganun pa man ay ngumiti parin ito. "Daddy ano ba nisasabi mo? Bakit daddy where will you go ba?" A glimpse of sadness was seen on Eduardo's face, nanghihinayang siya dahil alam niyang hindi magtatagal ay maiiwan na nito ang mahal niyang anak.

"I want you to open this on your 16th birthday anak, that will be daddy's gift for the rest of your life kaya wag mo itong iwawala ha, Will you do it for me hmm?" he exclaim in a fake jolly way. Sumilay ang ngiti sa labi ng bata matapos nitong marinig ang sambit ng kanyang ama. "Of course naman po, I'll do anything para sa pogi kong Dad hihihi" Magiliw nitong yinakap ang kanyang ama na siyang tinugunan naman ni Eduardo. Habang patagal na patagal ang kanilang yakap ay unti unti namang sinasakop ng dilim ang imahe ng kanyang ama.Nag laho ito na parang bula.

"Daddy! Daddy! Daddy where are you Daddy!" Naiiyak nitong turan dahil hindi na niya mahagilap kung saan naroong ang Ama niya.

Daglian akong napabangon mula sa aking higaan dahil muli ay napanaginipan ko na naman siyang napanaginipan, Daddy. I let out a silent sob, heto na naman umiiyak na naman ako sa parehong dahilan. Siya na naman ang laman ng panaginip ko at sa hindi maipaliwanag na dahilan ay iisang pangyayari ang siyang napapanaginipan ko, it's the same dream tha'ts been haunting me for years. A dream where my Dad and I are having a great time, Together. I'm sick seeing my Dad vanishing into thin air. Napahagulgol ako ng iyak habang inaalala nanaman ang kanyang mukha. Bakit ko ba siya napapanaginipan e nandito lang naman siya, He never leave. He stayed but never moved a single step.

He's watching me I know it. Kasabay ng pag tulo ng aking luha ay sumabay naman ang patak ng ulan. The rain is accompanying me again, ang ulan lang ang may lakas ng loob na samahan ako sa tuwing ako'y pinapatay ng lungkot.

'Cause there is no guarantee

That this life is easy

Yeah, when my world is falling apart

When there's no light to break up the dark

That's when I, I

I look at you~

Lumabas ako sa aking kwarto at nagtungo sa aming hapag kainan. See? My daddy is here. He didn't leave me. He stayed. Taimtim ko siyang tinignan ngunit hindi niya magawang tumitig pabalik saakin. Where's your eyes Dad?

Napatigil ako sa pagtingin sa aking Ama nang biglang may kumatok mula sa baba. Wala akong inaasahang bisitang dadalaw sa akin dahil sa pag kaka alala ko ay wala namang gustong kumaibigan sa kagaya ko. I slowly walk towards the door, I was hesitant kung bubuksan ko nga ba ito o hindi. Baka patayin ako nito at magnakaw sa loob ng bahay namin kaya naman ay kinuha ko ang bagay na pinakamalapit saakin, dahan dahan kong binuksan ang pinto at akmang ipupukpuk ko na sana ang hawak ko ngunit ng Makita ko kung sino ang nasa harapan ko at bigla akong natigilan. It's the guy with jet black eyes. Basa ito dahil sa ulan.

Damn he's wet, he's hot.

When the waves are flooding the shore and

I can't find my way home anymore

That's when I, I

I look at you~

Kita ko ang gulat sa kanyang mukha dahil sa naging aksyon ko, unti unti niyang ibinaba ang nakataas niyang maka kamay na pang sangga sana sa ipupukpuk ko. Napa buntong hininga siya at ngumiti saakin. He's currently wearing a plain black shirt at naka sweatpants na gray. Hmm cute.

"Chill I don't have bad intentions, Ganyan mo ba I welcome ang mga pogi Matilda? Ang please will you put down that vase." nakataas ang kamay at nakangisi nitong sambit saakin. Naka ramdam ako ng uneasiness ng sabihin niya ang pangalan ko. I don't understand why does it sound na parang kilala niya na ako for a long time well in fact ay ngayon ko lang naman siya nakita, sa pagkaka alam ko.

Natauhan ako at dahan dahang ibinaba ang hawak kong vase.

"Who are you and how do you know my name? Are you stalking me mister? At tsaka I don't have time chit chatting to stranger so get lost while I'm still being nice" Tuloy tuloy kong sabi sakanya, kita ko ang pag kadismaya sa kanyang mukha matapos kong sabihin sa kanya iyon.

I need to act tough, again.

"You don't remember me huh, and for you to know, kilalang kilala kita more than anyone else baby. Hindi ko na hahayaang ipagtabuyan mo pa ulit ako. I won't get lost anymore because this is my home, you're my home" he said straight with sincereness visible in his eyes. I was stunt on what he said, Baby? Mukha ba akong sanggol? Home? Mukha ba akong pinaglihi sa pader at bubong? Damn maderpaker I can't resist his cuteness, he look hot habang sinasabi niya iyon. But I don't have a choice kundi ipagtabuyan siya, I don't know him yet, I guess. At hindi ako sanay na may lumalapit sa akin. I'm done waiting for people to accompany me, he's late. Too late.

"Look---" bago ko pa man maituloy ang sasabihin ko ay sumapaw na siya.

"Bulok" sabi nito, what is he saying?

"Ha?" nagtataka kong tanong, may amats ba to?

"Hakdog" sagot niya sa akin at bigla itong tumawa ng pag kalakas lakas, s**t! Pogi nga mukhang may ubo naman ata sa utak.

"Ok stop, hindi ako nakikipagbiruan sayo kung sino ka man---"

"It's me Calvin, Calvin Klein"

Wow, brief.

"Hindi mo ba talaga ako naalala? Or you're just faking it again para iwasan ulit ako Matilda" seryoso na niyang sabi sa akin. Bigla akong natigilan sa mga tinuran niya, paano ko siya iiwasan ulit e hindi ko naman ito kilala in the first place but he seems familiar though, pero wala talaga maalala na nakilala or kilala ko siya. Naka drugs ba to?

I was about to close the door dahil naguguluhan na ako sa mga sinasabi but then he blocked it using his hands, nang tignan ko ang kamay niya ay napamulagat ako. Ohh maugat. Feisty I like!

"I'll regain you Matilda, di ko alam kung bakit hindi mo ako maalala but one thing for sure, I'll win you back" malungkot siyang napangiti bago siya lumakad paalis.

He sounds so sure about all the things that he uttered. Naguguluhan ako sa lahat ng mga sinabi niya sa akin. Isinawalang bahala ko na lamang ito dahil baka nahihibang lang iyon o di naman kaya walang magawa sa buhay at naisipang mang prank ng tao. Nagtungo na lang ako sa kwarto ko para matulog ulit mag hapon.