Quarantined Affection

Ako'y isang baguhan, i will not expect you to praise my work. If i do not meet your expectations, It's fine. Please don't compare me to other authors huhu. This is my first work soooooooooo hahahahhaha THIS IS UNEDITED, PLEASE EXCUSE GRAMMATICAL AND TYPOGRAPHICAL ERRORS. FICTION! Votes, comments and critization is nice. hue hue  UULITIN KO, UNEDITED  I'LL EDIT THIS KAPAG MAY TIME NA AKO. Nag type lang ako ng nag type dito:) -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Sunod sunod ang pagpatak ng ulan kasabay ng pagdagundong ng nakakatakot na kulog at kidlat na animo'y ang kalangitan ay tumatangis ngayong gabi, rinig ko ang paghampas ng mga dahon ng puno habang yakap ng malamig na ihip ng hangin ang aking giniginaw na katawan. Tanging ang liwanag nalang ng buwan ang bumubuhay sa madilim kong gabi. Iginala ko ang aking mata sa loob ng aking kwarto. Purong puti, at tanging mga muwebles na walang laman ang siyang aking masisilayan. My life is too bland and plain. Napangiwi ako nang dumapo ang aking mga mata sa reflection ng aking mukha sa cellphone ko, namumugto ang mga mata, my nose turns red as if I was punched so hard. I cried. Again Naging hobby ko na ang pag iyak tuwing gabi, I was frustrated by the fact that no one appreciates me beyond doubt. I'm hopeless. Sanay na ako, sanay na sanay na pero hindi ko parin maiwasan ang maiyak dahil masyado kong kinakawawa ang sarili ko na hindi naman dapat, pero hindi ko maiwasan. I'm smart enough para malaman ang takbo ng utak ng tao, ramdam ko kung sino ang totoo at hindi. And for what I've observed, all of them are not real to me. I'm currently at my worst that's why I'm extinct in the eyes of the crowd. They say I'm different and hard to be with, I'm too lonely for this cruel world. Napapansin lang ako kapag kailangan na nila ang talino ko. People only come to my side when they needed an answer to those shits on papers. I have no choice, it's the only thing I have para lapitan ako ng tao. I let them abuse me by that kind of way para naman kahit papaano ay maramdaman kong kabilang ako sa mundo. The only thing I have is intelligence. I examine my card. All of my grades are almost on the highest peak. Almost perfect. I have good records and that's the only thing I admire about myself. Until my eyes dropped at my name. Matilda Francine Fontanilla I sigh, I smiled weakly My name is as beautiful as a rose yet my appearance is as ugly like a wilted plant. That's what I think... A tear escaped from my eyes again, a sob from me is heard by the dark. Unti unti na naman akong kinakain ng lungkot. Napaka baba ng self confidence ko Duwag ako Sa panahon kasi ngayon, mahal at rinerespeto ka lang ng tao kapag maganda ka. Kahit pa sabihin nila na hindi ito totoo, alam kong hindi iyon maikakaila dahil iyon naman ang ipinapadama nila. Hindi ako gaya ng ibang babae na pala ayos. Girls at my age already experienced the thing they called glow up. Habang ako napag iwanan na ng panahon. Konting lip tint nalang ang bumubuhay sa mapusyaw kong balat. Napatingin ako sa screen ng phone ko ng biglang may nag pop na notification sa aking sss. "It's Mylles Santiago's birthday today. Wish her the best!" Yawa Hay nako, bakit ba nag eexpect ako. Kung hindi birthday, o kaya naman minemention ako sa isang online pageant voting ay iniinvite naman nila ako sa mga sss page. Isinawalang bahala ko nalang ito at hindi na nag abala pang mag greet pa. I'll be ignored by the way. I smirked by that. I don't upload pictures of me, I'm ashamed. No matter how much I wanted to post pictures of mine, I just ended up cancelling it. What's the use? Alam ko namang pagtatawanan lang din nila ako. I've experienced it once that's why I don't have the guts to attempt on doing it again. Nag scroll nalang ako para naman kahit papano ay mawala ang lungkot na nararamdaman ko. Puro memes tungkol sa quarantine ang nakikita ko sa aking newsfeed. Quarantine, nakakabagot. We're currently fighting Covid19 which originated from China.  It sucks. "Huwag mong isipin Na pang Quarantine ka Lang, Oo totoo yun pero huwag mo nalang isipin" Napangiwi nalang ako dahil hindi ako makarelate. Wala kasi akong ka chat. I'm a loner. Marami akong post na nadaanan tulad ng memes tungkol sa away ni Buknoy at awra, issue tungkol sa paggamit ng purple hearts ng army, mga challenge sa t****k na it really hurts at kung ano ano pa.  People are too bored. Too dumb and naïve. They are blind by reality and eyes wide open on pure illusions. Kahit papano ay nabawasan naman ang lungkot na nararamdaman ko, nabawasan lang dahil sa nagdaang taon ay hindi ko na naramdaman pa ang tunay na kahuluhan ng salitang 'masaya. Napatigil ako sa pag scroll nang nakita ko ang isang shared post ng isang sss friend ko. He is a spazzer actually. "wandat. Sasabihin ko kung bet kita o di kita bet." I hesitated at first pero naisip kong wala namang mawawala. We are a complete stranger so why not give it a try. Bahala na si mimiyuh. I need a bit of change, I should explore things, I should be proud, I should be contented and I should be better. I'm sick of the situation I'm always into. Sana lang ay magawa ko ang sinasabi ko. I became numb when i saw what happen that night Nakakapanghina ng loob. Can I really overcome my Achilles' heel? Will I be able to escape from the door with invisible key? Will providence be on my side this time? I'm afraid ill saunter in a rough path. I'm nervous I might break down in the middle of my self-proclaimed fight. I was biting my lip habang pumunta ako sa comment section at nag comment ng dot. Pagkatapos ko itong ginawa ay ipinagpatuloy ko ang na pag scroll. Nang nakaramdam na ako ng antok ay inilagay ko na ang aking phone sa aking side table. Napatitig ako sa kisame at na realize ko kung gaano ako kawawa. People at my age go out with their friends and enjoying life habang ako naman ay lagi lang nakakulong sa kwarto at nanonood ng kdrama. I don't have friends to hang out with and I envy those who have.  At sa pagpikit ng aking mata isang butil na naman ng luha ang lumandas mula rito ngunit agad ko itong pinahid. I need to be strong from now on. I need to survive and fight my weakness because tomorrow is another day to fight. I should catch that bastard for me to live peacefully. Makalipas lang ng ilang sandali ay yinakap na ako ng dilim. ---------------------------------------------------------------------------------------------------