Unti unti kong iminulat ang aking mata ng masilayan ko ang liwanag na nagmula sa nakabukas kong bintana. Ibinaling ko ang aking ulo sa aking side table para abutin ang aking cellphone at nagbakasakaling may maayos na notification akong natanggap at hindi puro reminders na galing sa NDRRMC o di kaya naman ay mga walang kwentang notifs sa aking sss account.
Ngunit laking gulat ko at agaran akong napabalingkwas ng bangon ng makita kong may nag mention sa akin sa aking f*******: account, napangiwi ako at inakalang magpapavote na naman sa isang online pageant voting pero napagtanto kong ang nangmention pala saakin ay ang spazzer na kinomentan ko ng wandat.
Fck! sigurado akong "di bet" ang reply nun saakin.
i should not expect too much, and that's a rule to be obeyed!
i slowly clicked the notification and my eyes we're widely opened as i stare on what he responds.
"Bet kita"
i read it once again, hindi maproseso ng utak ko ang naging tugon niya sa comment ko. But then i sigh, maybe naawa lang ito saakin or he is just being polite to strangers like me because after all ay spazzer naman siya and he just did this thing for fun.
Well at least someone valued me even in just a small span of time. It made me smile a little which is kind of strange.
After doing my morning routine i immediately headed sa aming kitchen to cook breakfast at nadatnan ko sina mama, papa at bunso na naka upo sa dining table namin. I smirk sheepishly.
I open our fridge to get some egg and bacon to cook, I'm actually a good cook. I became independent ever since tumuntong ako ng Senior High School, i have my own condo unit which my dad gave me on my 16th birthday. And now I'm living with my parents again along with my little brother kasi nga may virus na kumakalat.
Before taking my first bite, i stare at my mothers eyes.
Awww, she's crying again. ganun niya na ba talaga ako ka miss. Tumayo ako upang hagkan siya sa pisngi, hmm malamig.
Konting pag galaw lang ng ulo ang nagin tugon niya saakin. i finished my food and headed to my room. As usual manonood na naman ako.
As I was watching the drama, a glimpse of memory crept on my mind when the actor of the said drama touches a gun. Nanumbalik sa akin muli ang lahat, I can still hear a woman's scream, the laugh of the man who creeps me out and the supplication from anguish.
The bloody scenery of the 28th of November still haunts me.
"To kill is a sin" pagbasa ko sa subtitle ng pinapanood ko, a creepy smile crept on my face that results to a sudden laugh and later on turns into sobs.
I think I'm crazy
Ibang virus ata ang kumapit saakin.
My loneliness is killing me
It makes my mind go insane.
Lumabas ako ng bahay at nag mask at dumiretso ako sa pinakamalapit na tindahan sa labas ng aming village para bumili ng softdrinks. The street was empty and the air was cold. There is no sun at all, para akong nasa ghost town. Habang pauwi ako ay may namataan akong lalaking nakaupo sa gilid ng punong mangga near our house. I stared at him and examine his looks. He is holding his phone, I guess he is playing. He is on his air pods kaya malamang sa malamang ay wala siyang kamuwang muwang na may nakamasid sa kanya.
Damn he's hot!
Kahit naka upo ay masasabi kong matangkad ito, he has a great body built accompanied with a cold eyes and jet black hair na halos tumakip na sa kanyang mga mata.Nakakunot ang noo nito at halatang seryosong seryoso sa paglalaro. Gigil na gigil siya sa pag pindot.
Mobile Legends?
I must say he have the looks kahit pa halos matabunan na ang kanyang mukha ng face mask. His cold aura send chills to my spines.
Hindi parin maalis ang tingin ko sakanya not until---
"Pvtangina! bobo" inis nitong sigaw.
Napasinghap ako dahil sa lutong ng kanyang pagmura.I saw disbelief in his eyes at halatang galit ito. He remove his mask in a rough way at iginala nito ang kanyang paningin hanggang sa dumapo ito saakin. His face soften as if I make him calm in the middle of his misery. I was stunned for a moment when a smirk escaped from his lips. Napamulagat ako at hindi parin nito inalis ang tingin nito saakin at dahan dahan pa itong sumandal sa punong kanyang kinaroroonan.
I can't understand myself why can't I move a single step kahit pa nakakaramdam na ako ng konting takot. Ngunit sa hindi malamang dahilan ay tila lumundag ang puso ko nang masilayan ko ang kanyang ngisi.
This is not great.
Nanghihina ako sa bawat titig niya . Napalunok ako nang unti unti siyang tumayo at lumakad papunta sa aking direksyon.
I was about to take a single step to escape and furiously run but then he held my wrist and let me face him. Hindi ko alam ang gagawin, he seems to have a bad motive but his overwhelming looks fades it all. Looks is really everything.
His eyes were cold as an ice.
He is creepy yet so handsome. I'm really getting insane
He look straight into my eyes like he is taking my soul away from me.I saw how his Adams apple moved when his eyes met my lips. Kahit pa makulimlim ang panahon ay butil butil ng pawis ang siyang lumalandas sa aking noo. He continued staring at me, I'm confused. What is his motive?
"Ikaw nga, I never expect that I'll meet you in person s-specially in this place" nakangisi nitong sabi bago ako linampasan at tuloy tuloy na naglakad papunta sa katapat ng bahay namin, his voice is husky. Liningon ko ito, he has a broad shoulder. Maski pag lakad niya ay nakaka akit. I was left dumbfounded after he uttered those words.
Ako? anong ako? i don't understand but somehow I felt fear.
Takot ngaba?
Mabilis akong tumakbo pabalik sa bahay at agarang isinarado ang pinto. Hingal na hingal akong napasandal sa pader habang inaalala ang nangyari kanina. Parang may pangambang panganib ang hatid niya but I don't understand why I felt butterflies on my stomach as I think of his raging but handsome face. My heart is pounding strangely.
Shit! malanding hindot.
Dala na naman ito ng kakapanood ko ng mga kdrama. Dumiretso ako sa aming kusina para uminom ng tubig para pakalmahin ang sarili ko, sumandal ako sa island counter at nadatnan ko na naman ang aking pamilya na naka upo sa dining table namin.
Nasanay na dapat ako.
Payak akong napangiti at napabuntong hininga na lamang dahil kakasimula pa lamang ng araw ay bigating pangyayari na ang naganap saakin. We lived in an abandoned village, few houses are seen on the vicinity karamihan kasi sa mga bahay dito ay nasira na o di kaya ay inabandona na ng may ari. There's a rumor na kumalat noon na sa village daw ito ay pinaninirahan ng isang serial killer. Hindi maiwanan nina mama at papa ang bahay na ito dahil they value it too much. This house was originally my grandparents. We just inherit it from them noong namatay na sila.
Our village is filled with Satan's accomplice.
Thieves, gangs, serial killers and many more.
"Hide for the meantime but return to take what's must. Show that you're weak to deceive those who should rot. But then in the end, Face them the hidden wolf behind the lambs cloth and grab your epic comeback" a smirk from my lips escaped as i touches the tip of the knife on my side.
I saw the blood of a Fontanilla