หลังจากวันนั้น เหมือนความสัมพันธ์ของเราสองคนเหมือนจะดีขึ้นบ้างนิดหน่อย เช่นวันนี้
“ควีน”
“พี่ไคล์!” ฉันฉีกยิ้มกว้างส่งให้พี่ไคล์ที่กำลังเดินเข้ามารับฉันที่ใต้ตึกคณะ รูปร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาดุจพระเจ้าปั้นแน่นอนว่าเขากลายเป็นเป้าสายตาในทันทีแต่คนตรงหน้าก็ไม่เคยหันเหไปไหนมองตรงมาที่ฉันอย่างเดียว
“รอนานไหม พอดีพี่หาที่จอดรถไม่ได้”ร่างสูงเอ่ยบอก
“ไม่ค่ะต่อให้รอนานแค่ไหนก็รอได้ค่ะ”ฉันตอบกลับไปอย่างเขินอาย ทุกคนคงมึนงงใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากวันนั้นที่เขาเรียกชื่อฉันเป็นครั้งแรกความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ดีขึ้นอย่างน่าประหลาดแม้ว่าพี่ไคล์จะบอกว่าเขามารับมาส่งเพราะไม่อยากเห็นฉันไปอยู่กับพี่ทีมหรือไม่อยากให้พี่ทีมมายุ่งกับฉันก็ตามแต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรตอนนี้ฉันมีความสุขมากจริง ๆ
“หึ..”พี่ไคล์ยกยิ้มอย่างน่ารักจนฉันอดไม่ได้ที่จะเขิน
“น้องควีน” ฉันชะงักไปเล็กน้อยหันหลังไปตามเสียง
