Ekip arabasına geçtik. Devriye için çıktık yola. Aklım hala şerefsizler şerefsizi Tamer ve babasınaydı. Hamile olduğu için şikayetini geri almıştı. Hala bebeğini o adamla güvenle büyütebileceğini düşünüyordu...
Derin bi nefes aldım. Önüme gelen saçlarımı arkaya ittim.
Hastanede ayarladığım hemşireyi aradım
''Nasıl durumu?''
''Normal odaya alını arkadaşları yanında'' diyip kapadı.
Bir şekilde herkes yaşıyordu, bu süreçte onun yanında olmalıydım. Devriyenin ardından hastaneye gitmeyi yazdım aklıma. Devriye ekibine Mahir yoktu ama onun mahallesi de mesken olacağı için evine bırakacaklardı ve gelmiştik
''Ben eve geçiyorum hadi kolay gelsin size''
diyerek Mahir indi arabadan
''lan acaba teşekkür etsem mi'' diye geçirdim içimden daha sonra da dışımdan geçirmeye karar verdim ardından b
