เขากดฉันลงกับเตียงใช้ริมฝีปากของเขาเม้มเม็ดยาออกไป จนความขมของยาที่ริมฝีปากค่อยๆ หายไป ฉันรู้สึกว่าเขากลืนมันลงและส่งลิ้นตวัดเขามาในโพรงปากฉันและถอดริมฝีปากออก
"น้ำละ"
ฉันรีบหยิบแก้วน้ำส่งให้เขา คุณเพชรพชรส่งสายตานิ่งนั่นมา ซึ่งฉันก็พอรู้ว่าเขาต้องการอะไร ฉันดื่มน้ำแก้วนั้นและป้อนน้ำเขาเหมือนที่ป้อนยา
"อืม.."
เขาร้องครางในลำคออย่างพอใจ ไม่นานก็ผละตัวออกจากฉันและล้มตัวนอนลง ส่วนฉันรีบก้าวลงจากเตียง
"ทานข้าวต้มนะคะ"
เมื่อมือหนาตวัดแขนฉันไว้ ฉันจึงรีบบอกและส่งสายตาไปยังถาดอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะปลายเตียง
และฉันนี่แหละ..เป็นคนป้อนข้าวให้เขา
หลังจากทานอาหารเสร็จ เขาก็ไม่ปล่อยให้ฉันได้ออกจากห้อง สั่งคนเอาอาหารมาเสิร์ฟฉันถึงที่ หมั่นสั่งฉันทำนู่นนี่นั่นจนฉันต้องยกธงขาว
"นายท่านคะ..แพง..เอ่อ..ดิฉันอยู่ที่นี่แหละค่ะ ค่อยรับคำสั่งตลอด หลับพักผ่อนนะคะ"
พอบอกไปแบบนั้น คล้อยหลังไปไม่กี่นาที เขา
