อย่ายุ่งกับเธอ… ปลายรุ้งคือสตรีต้องห้าม เธอยังเด็ก เธอเคารพเขาเหมือนคนในครอบครัวคนหนึ่ง เธอรักเขาเหมือนญาติผู้ใหญ่ จะทำอะไรต้องคิดถึงจิตใจของเธอก่อน อย่าหักหาญน้ำใจ อย่าเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว อย่าทำให้เธอเสียใจหรือเสียน้ำตา สารพัดข้อห้ามที่เขาสร้างขึ้นเพื่อเตือนสติตัวเอง เขาต้องต่อสู้กับแรงปรารถนาที่พร้อมปริแตกทุกเมื่อยามร่างเล็กเข้ามาชิดใกล้ แต่เธอกลับไม่รู้อะไรเลย ปลายรุ้งใสซื่อเกินกว่าจะเห็นดวงตาแห่งรักจากผู้ชายคนนี้ เธอมองข้ามเขาอย่างเลือดเย็น สายตาหวานปานน้ำผึ้งมีไว้มองผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขา มันเจ็บทุกครั้งที่รู้ว่าหัวใจดวงน้อยกำลังตกไปเป็นของคนอื่น เขากล้ำกลืนความเจ็บปวดเพียงลำพัง ไม่อยากให้เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังพ่ายแพ้
แพ้ให้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เป็นดั่งยอดดวงใจเสมอมา
“คุณทัพปล่อยรุ้งเถอะนะคะ รุ้งเจ็บ”
มือใหญ่บีบแก้มนุ่มไม่ยอมปล่อย จอมทัพเย็นชาเหลือเกิน เขากดแรงบีบซ
