Bakışlarım Efe'nin ve benim boynumdaki beyaz kürede gidip geliyordu. Ayelissa kahinlerine bu yüzden büyük bir teşekkür borçluyduk çünkü dünyaya gelmeden önce bu küreleri bize vermişlerdi. Bu sayede prens ya da herhangi bir doğa üstü gücü olan varlık düşüncelerimizi okuyamıyor ya da bizim üzerimizde herhangi bir güç uygulayamıyordu.
Eğer bu küreler olmasaydı prens çoktan düşüncelerimizi okumuş ve bizi deli sanarak etrafından kovmuştu.
"Bu ders işleri canımı sıkıyor Helen." Efe'nin sesi ile düşüncelerimden çıkıp bakışlarımı ona çevirdim. "Ayrıca herkes sürekli bize bakıyor ve bu da oldukça sinir bozucu."
Omuz silkerek kahvemden bir yudum aldım. "Buna alıştığını sanıyordum."
"Alışmıştım ama sen bugün niye böyle giyindin ki? Daha çok dikkat çekiyorsun." Efe, homurdanarak konuştuğunda bakış
