ตอนที่2รักจริงหวังแต่ง

1968 Words

“ดูท่าว่ายัยน้ำจะขายออกเป็นคนแรกหรือเปล่าแก” “พวกแกก็คิดไปไกลเลยนะ เขาจีบฉันจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ อีกอย่างพวกทหารเชื่อได้ที่ไหนล่ะ” เรื่องแบบนี้ก็ต้องดูกันไปนานๆและเธอกำลังสนุกกับงาน “คนเราคงไม่เหมือนกันทุกคนมั้งแก ทหารก็มีหลายประเภทหรือเปล่าล่ะแก” ลัคนาพูดขึ้นและเธอไม่ตัดสินใครก่อนถ้าไม่รู้จัก “เท่าที่เห็นก็ทั้งดื่มเหล้าเจ้าชู้ทั้งนั้นนะ ขนาดมีเมียแล้วบางคนยังมีกิ๊กอีก” ก็เธออยู่ใกล้สถานีเรือของเจ้าหน้าที่ทหารหรือ นรข.และรู้จักพวกภรรยาของนายทหารหลายคนที่เป็นลูกค้าร้อนกาแฟ ร้านอาหารของครอบครัว “งั้นที่เขาว่ากันว่า เป็นเมียทหารนับขวด เป็นเมียตำรวจนับแบงค์ เป็นเรื่องจริงงั้นสิแก” พัสวีพูดขำๆส่วนจะจริงหรือไม่นั้นเธอก็ไม่รู้เช่นกัน “ไม่รู้เหมือนกันแก แต่เห็นนายอ้นแล้วมันก็เหมือนๆกันป่ะ” ลัคนาพูดแล้วยิ้มเพราะเพื่อนของเธอก็ใช่ย่อยมีสาวๆตามไปถึงบ้านและที่รู้คือบ้านอยู่ติดกันนั่นเอง “มันก็จริงของแกนะหลิว” สี่สาวคุยกันไปเรื่อยเปื่อยและลืมเรื่องระเบิดกลางน้ำไปแล้วและเหตุการณ์ก็ปกติทุกคนก็ไม่มีใครสนใจอีกจนกระทั่งบ่ายก็แยกย้ายกันกลับบ้าน กลางแม่น้ำโขง ขณะที่ทุกคนต่างก็พากันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกลางแม่น้ำโขงพวกเจ้าหน้าที่ทหารเรือที่ดูแลปกป้องชายแดนแม่น้ำโขงก็ออกปฏิบัติหน้าที่อย่างเร่งด่วนเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยและสืบหาความจริงเกี่ยวกับเรือระบิดในครั้งนี้พอเกิดเหตุก็ออกเรือไปดูเหตุการณ์ทันที “ผู้กองครับ จ่าหนุ่ยวิทยุมาบอกว่าเจอถุงสีดำลอยกลางแม่น้ำไม่รู้ว่าจะมาจากเรือระเบิดหรือเปล่าครับ” จ่าดอมรายงานเจ้านายที่อยู่บนเรืออีกลำดูสถานที่เกิดเหตุ “ไปดูกัน เอาเรือยางไปนะจ่า ส่วนจ่าโทนดูแลที่นี่หากมีเบาะแสอะไรก็วิทยุไปบอกผมนะครับ” ผู้กองพลอทิปบอกลูกน้องแล้วลงเรือยางไปดูด้วยกัน พลอทิปหรือผู้กองนายเป็นลูกชายของรองผู้บัญชาการทหารเรือและมาประจำที่สถานีเรือนครพนม “ครับผู้กอง” จ่าดอมก็ลงเรือยางไปพร้อมกับหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานอีกสองคนขับไปตามลำน้ำโขงตามที่เพื่อนร่วมงานแจ้ง ส่วนเรือลาดตระเวรลำใหญ่ก็ยังอยู่จุดเดิมและตอนนี้เจ้าหน้าที่กำลังดำลงไปหาหลักฐานและแรงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วฝั่งไทยและฝั่งลาวขนาดนั้นคงไม่มีผู้รอดชีวิตเพราะขนาดเศษซากเรือยังไม่เหลือเลย แต่เจ้าหน้าที่ก็ไม่ย่อท้อที่จะค้นหาหลักฐานว่ามันเกิดอะไรขึ้น “เป็นไงจ่า ในถุงมีอะไร” “ผมว่าไอ้นี่มันคือต้นเหตุที่เรือระเบิดน่าจะเป็นการหักหลังกันครับ” จ่าดอมตอบเจ้านายแล้วยื่นห่อย***ายาอีย****์ให้หัวหน้าทีมดู “งั้นเรื่องนี้อย่าแพร่งพรายออกไปจนกว่าเราจะมีหลักฐานเพิ่ม เดี๋ยวผมจะรายงานนายก่อน ทุกคนค้นหาหลักฐานและเบาะแสกันต่อไป” พลอทิปสั่งลูกน้องแล้วหยิบถุงย****์มาดูก่อนจะให้ลูกน้องในทีมเก็บไว้เป็นหลักฐานว่ามันจะเกี่ยวข้องกับเรือระเบิดหรือเปล่า จากนั้นพลอทิปก็รายงานจ้านายและได้รับคำสั่งให้หาหลักฐานต่อและประสานงานกับฝั่งลาวจนกระทั่งสี่ทุ่มถึงได้เลิกค้นหาแต่แล้วลูกน้องของเขาก็เจอเศษซากเรือที่ไหลไปติดริมฝั่งห่างจากจุดเกิดเหตุประมาณหนึ่งกิโลเมตรถึงรู้ว่าเป็นเรือจากฝั่งไทนเพราะชื่อเรือเป็นภาษาไทยจึงไม่อยากที่จะสืบหาต่อ วันถัดมา หลังจากพาลูกน้องตามสืบหาหลักฐานของเรือระเบิดแล้วพลอธิปกับลูกน้องก็ไปดื่มกาแฟที่ร้านประจำกันเหมือนเดิมเพราะกาแฟอร่อยและลูกน้องของเขาก็จีบเจ้าของร้านด้วยเขาเป็นหัวหน้าก็เลยไปด้วย “สวัสดีครับคุณน้ำ” เรือเอกมงคล จิรปภาวรรณ หรือหมวดหมอกนายทหารเรือหนุ่มทายาทร้านทองชื่อดังของเมืองพิจิตรรุ่นน้องของพลอทิปทักทายสาวสวยร่างอวบที่เขาชอบและยิ้มให้เธอ “สวัสดีค่ะหมวด วันนี้จะดื่มอะไรดีคะ” สายชลถามนายทหารหนุ่มที่เดินมาทักทายเธอถึงหน้าเคาน์เตอร์คิดเงินที่เธอนั่งอยู่ “ขอลาเต้ร้อนหนึ่ง กาแฟดำสอง คาปูชิโนหนึ่งครับ” “ได้ค่ะ หมวดรอสักครู่นะคะ” “รอนานแค่ไหนก็ได้ครับ" "นายทหารปากหวานแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าคะ" สายชลยิ้มให้ผู้หมวดหนุ่มหล่อ "คนอื่นผมไม่รู้ครับ แต่ผมพูดออกมาจากใจจริงครับ" เขาเจอผู้หญิงมาก็มากแต่ไม่มีใครทำให้เขาอยากรู้จักสนิทสนมเหมือนกับสายชล “อ้อค่ะ เอ่อ หมวดคะเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นคะ” “พอดีมีเรือระเบิดครับ ตอนนี้เจ้าหน้าที่กำลังตรวจสอบอยู่ครับ” เขาบอกเธอได้แค่นี้ส่วนรายละเอียดเขาไม่สามารถบอกได้แต่อีกไม่นานก็คงจะรู้กันทั่วประเทศแน่เพราะเจ้าของเรือเป็นคนดังในเมืองนครพนมและมีอิทธิพลมีพ่อเป็นอดีตนักการเมืองชื่อดังหากทำอะไรบุ่มบ่ามก็อาจจะทำให้คนร้ายไหวตัวและถ้าไม่มีหลักฐานพวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ “เกี่ยวกับยาเสพติดมั้ยคะ แต่พักนี้เหมือนจะเงียบๆไปนะคะ” “ผมยังไม่แน่ใจครับ แต่ส่วนมากก็มียาเสพติดและค้าของเถื่อนและค้ามนุษย์ที่ตามจับไม่หมดสักทีครับ” เหตุการณืเมื่อวานยังไม่มีบทสรุปเขาต้องสืบหาข้อมูลก่อนและตอนนี้ก็ประสานงานกับหน่วยรบพิเศษมาช่วยสืบข่าวเพราะทำงานเร็วแม่นยำ “เพื่อนของน้ำบอกว่าเกี่ยวกับยาเสพติดและน่าจะเป็นการหักหลังกันค่ะ” สายชลพูดเบาแล้วมองซ้ายมองขวาเพราะเป็นความลับ “เพื่อนคุณน้ำรู้ได้ยังไงครับ” มงคลถามเจ้าของร้านสาวเบาๆ “นายอ้นเป็นตำรวจอยู่สถานีเมืองนครพนมค่ะ” “อ้อ วันหลังผมต้องมาทำความรู้จักเพื่อนคุณน้ำแล้วครับ” “ได้เลยค่ะ นายอ้นชอบมาทานอาหารเย็นที่ร้านค่ะ” สายชลบอกนายทหารหนุ่มหล่อที่แสดออกว่ามาจีบเธอและเธอยังรักษาท่าทีอยู่เพราะกลัวเขาจะจีบเธอเล่นๆ “ผมคงต้องมาทานอาหารเย็นที่ร้านคุณน้ำ แล้วผมจะรู้ได้ยังไงครับว่าเพื่อนคุณน้ำจะมาทาอาหารวันไหน” เขาอยากรู้จักเพื่อนของสายชลแล้วสิยิ่งเป็รคนพื้นที่จะรู้เรื่องดีที่สุดและบางทีจะรู้เรื่องตำรวจนอกรีตที่ร่วมมือกับพวกนายทุนได้เร็วขึ้น “เอายังไงดีล่ะคะ น้ำไม่มีเบอร์ติดต่อหมวดหมอกค่ะ” “งั้นแลกเบอร์แลกไลน์กันดีกว่าครับ จะได้ติดต่อกันง่ายครับ” ผู้หมวดหนุ่มรีบกดโทรศัพท์ให้เจ้าของร้านคนงามเพื่อแลกไลน์กัน สายชลยิ้มให้นายทหารหนุ่มหล่ออย่างรู้ทันแต่ก็ยอมแลกเบอร์โทรแลกไลน์ไอดีกับเขาเพราะเธอไม่ปิดโอกาสของตัวเองหากมีผู้ชายมาจีบก็ต้องดูก่อนว่าจะคบหากันได้แค่ไหนเพราะบางคนก็จีบเล่นๆบางคนก็เห็นว่าที่บ้านของเธอมีฐานะดีจึงมองข้าวร่างอวบของเธอและอยากรู้ว่าผู้หมวดหนุ่มจะจีบเธอจริงจังแค่ไหน “เรียบร้อยค่ะหมวด ถ้าวันไหนเพื่อนของน้ำมากินข้าวที่ร้านแล้วน้ำจะทักไลน์ไปบอกนะคะ” เจ้าของร้านสาวยกโทรศัพท์ที่มีไลน์ของเขาโชว์หน้าจอให้ดู “ขอบคุณครับ แล้ววันนี้ลูกค้าเยอะมั้ยครับ” มงคลหาเรื่องคุยกับสาวที่เขาชอบ “ก็มีเรื่อยๆค่ะ ช่วงนี้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวกันเยอะก็พลอยทำให้ร้านค้าคึกคักค่ะ” เจ้าของร้านสาวตอบทหารหนุ่ม “ขอให้ขายดีทุกวันนะครับ” นายทหารหนุ่มพูดแล้วยิ้มให้เจ้าของร้านก่อนจะเดินกลับไปที่โต้ะเพราะมีลูกค้าเข้ามาไม่ขาดสาย “มาจีบสาวแล้วเธอรู้มั้ยว่ามึงมาจีบ” พลอทิปถามรุ่นน้องที่มาดื่มกาแฟแล้วติดใจเจ้าของร้าน “โธ่พี่นาย ขอแบบนี้ก็ต้องดูท่าทีของเธอก่อนสิครับ ขืนไปจีบแล้วเธอด่ากลับมาก็หน้าแหกสิครับ แต่ที่รู้เธอยังไม่มีแฟนครับ” มงคลตอบนายทหารหนุ่มหล่อรุ่นพี่และยังเป็นลูกชายของท่านรองผู้บัญชาการทหารเรือแต่พลอทิปไม่เคยอวดเบ่งกับใครเหมือนกับรุ่นพี่อีกสองคนที่เป็นลูกชายอดีตผู้บัญชาการทหารเรือและผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติที่เพิ่งเกษียณไปเมื่อปีก่อนแต่ยังมีบารมีอำนาจอยู่ “ยังดีที่มึงไม่ตาถั่วเหมือนไอ้น่าน” ก็เพื่อนของเขาเคยคบหากับผู้หญิงคนเป็นลูกสาวนักธุรกิจคนดังเมืองระยองแต่สุดท้ายก็หนีไปแต่งงานกับคนที่รวยกว่าและเป็นลูกชายของนักการเมืองคนดังเพราะเพื่อนของเขาเป็นแค่ทหารเรือจนๆแต่ที่คบหาก็เพราะหล่อถูกใจเท่านั้น และอีกคนก็ผู้หญิงหลอกว่าโสดแล้วหวดเหลือแต่ชื่อเพราะดันไปหิ้วเด็กเสี่ยใหญ่เมืองพัทยา “ก็ผู้กองน่านหล่อขนาดนั้นสาวๆก็รุมตอมเป็นธรรดาและคงไม่มีใครบอกว่ามีแฟนแล้วใช่มั้ยครับ” จ่าหนุ่ยพูดถึงเพื่อนของหัวหน้าทีมที่เจอกันบ่อยและยังเคยฝึกหนักมาด้วยกันหลายครั้งและร่วมปฏิบัติภารกิจด้วยกันหลายครั้งจึงสนิทกัน “ทำยังกับพี่นายดีกว่าพี่น่านงั้นแหละ” “ไอ้นี่ กูพูดถึงไอ้น่านอยู่นะ นี่มันบอกว่าจะมาถึงวันนี้ด้วยแต่ไม่บอกเวลา ไอ้นี่ชักเอาใหญ่แล้วสิ” พลอทิปว่าเพื่อนที่ถูกเรียกตัวมาช่วยงานเพราะที่นี่ไม่มีใครรู้จักน่านฟ้า “มากี่คนครับ” “สองคนกับไอ้หมอ..” “เจ๋งเลยครับผู้กอง” จ่าดอมพูดขึ้นเพราะถ้าหน่วยจู่โจมพิเศษรวมตัวกันเมื่อไหร่ภารกิจนั้นจะสำเร็จ “เดี๋ยวเราไปสืบข่าวแถวท่าเรือกันดีกว่า ถ้าไอ้น่านกับไอ้หมอมาแล้วค่อยนัดประชุมกันคืนนี้” พลอทิปพูดเป็นการเป็นงานเพราะตอนนี้เขาต้องไปสืบข่าวหาเจ้าของเรือที่ระเบิดว่าเป็นของบริษัทไหน “กาแฟมาแล้วค่ะ” เจ้าของร้านสาวยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟด้วยตัวเอง “ขอบคุณครับคุณน้ำ สงสัยกาแฟแก้วนี้จะต้องหวานเป็นพิเศษแน่เพราะเจ้าของร้านมาเสิร์ฟเอง จริงมั้ยครับหมวด” จ่าดอมแซวเจ้าของร้านที่ยกกาแฟมาเสิร์ฟ “ครับพี่จ่า” “น้ำรับรองว่าเครื่องดื่มของร้านเราอร่อยทุกแก้วค่ะ เชิญตามสบายค่ะ น้ำขอตัวก่อนต้องการอะไรเพิ่งก็เรียกน้ำได้นะคะ” สายชลยิ้มให้ทุกคนก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ “ถ้ามึงคิดจะจีบเล่นๆก็ถอนตัวนะไอ้หมอก คุณน้ำไม่ใช่ผู้หญิงที่มึงจะมาทำเล่นด้วยได้” พลอทิปเตือนรุ่นน้องเพราะสายชลวางตัวดีไม่ได้อ่อยหรือให้ท่าใครทั้งที่เขาก็โปรไฟล์ไม่น้อยหน้าใคร

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more