Love n' Dear

Chapter 25: Endearment

Life is too sweet for meand it's been a month and my relationship with Luis is sailing smoothly. We're dating privately and car is always the place we had. We eat, watch movies, hug and kiss there. Sometimes we did too much but we never really dive into the i*********e. He seems adorable every time I remember that he respect me and he'll wait until we get married which it won't happen pero mapilit siya at malakas ang pananalig.

Every time we fought, we talk it while I'm sitting on his lap because he wants to make sure that he can see my face and eyes clearly if I'm lying or what. We fought over foods, small misunderstanding, lack of time but everything seems good. I'm trying to understand that he always had practice so sometimes we never really met each other for a day and I really understand it.

"Mama, it's your birth month!" I shouted and delighted that my Mom's birthday is coming. It's actually December 1, my semis passed like nothing or usual and it's Mom's birth month. Funny it may seem, but Mama born the same day that Jesus born and it's the start of the semi-finals of basketball for Luis. There are only five teams left so it's expected to finish the league before the year ends.

"What gift do you want? Say it and I'll give it you." Ang feeling ko lang talaga sa part na kaya kong bilhin kung anong i-wish niya na kung tutuusin hagya na nga ako makabayad sa tuition na galing din sa kaniya.

"My wish is for you and Zero to be together again and live happily ever after."

Umasim ang mukha ko sa hindi niya pa rin paglimot kay Zero kahit na naglaho na ito ng isang buwan.

"Any other wish? Bags? Dress? Don't be shy, name it."

She repeated what she really wanted but it just getting on my nerves.

"Seryoso naman! Once in a year na nga lang mag-birthday tapos ganyan pa." Anong maganda sa wish niya para sa amin ni Zero? Hindi naman kaming dalawa iyong may birthday so dapat tungkol sa kaniya.

"Anong masama sa wish ko? Magkabalikan lang kayo, masayang-masaya na ako."

"May boyfriend nga ako. Isa pa, masaya naman tayong dalawa, bakit kailangan kasama iyong taong wala rito?"

"You missed him?" I rolled my eyes with the absurd conclusion. Nawala na nga siya sa isip ko dahil busy ako makipagharutan kay Luis tapos may paganito pa si Mama.

"Good morning," Tito said, followed by his sons and Kerr kasi natulog siya katabi si Karan. Minsan nga nag-aalala akong baka mahawaan ng kung anong katangahan si Kerr. Masaya kaming kumain habang pinagpaplanuhan ang party para kay Mama na magaganap dito sa bahay.

--

Naglalakad pa lang ako papasok ng gate ay ramdam ko na ang maraming nakatingin sa akin na gaya ng dati. Nang ma-issue kami ni Luis dahil lang sa binuhat niya ako pero pasalamat na lang talaga at agad naman naming nalusutan dahil kung anong in-advice ko, ginawa niya. Ilang ulit pa niya akong tinanong noon kung ayos lang bang magbuhat ng ibang babae, wala namang kaso sa akin iyon, basta ako pa rin naman ang mahal niya.

Narinig ko na ang sigaw ni Elle at mukhang may kaaway at nakikipagsabunutan pa. Nakakagulat na makita siyang ganito kaya nagmamadali akong pumagitna kahit na ayaw ko sa away, mahal ko si Elle.

"What are you two doing?" tanong ni Troy na kadarating lang din at mukhang galit na galit kay Elle. Kung ito kapatid ko, nasapok ko na siya.

Kaaway kasi ni Elle si Tracy pero as usual, pipiliin niya ang girlfriend niya. Pero kapag sa akin ginawa ito ni Liam, magkalimutan na talaga kami. I won't fight for his gf kapag wala akong matibay na ebidensya kaya sino siya para kampihan iyon? Pero hindi iyon mangyayari dahil pakiramdam ko, nainggit sa akin si Liam at tatandang lalaki na rin.

"She first grabbed my hair," Elle said, trying to catch his brother's sympathy pero walang epek dahil dumalo na agad ito sa gf niya na nagpapanggap na umiiyak. Buti na lang talaga tapos na ang group project at nai-present namin kaya hindi ko na siya nakakasalamuha pati iyong circle of friends niya.

Nag-walk out si Elle at bilang loyal sa kaniya ay sumunod na lang ako. Nagdiretso kami sa comfort room at sa sobrang paranoid niya, binuksan niya lahat ng cubicle, masiguro lang na walang ibang tao kundi kaming dalawa.

"I won't cry, they are not worthy of my tears," she said to herself while facing the mirror, biting her lower lip with clenched fist. Tumabi ako sa kaniya at tinapik ang balikat niya, pinapahiwatig na nandito lang ako, na may kasama siya.

"Nauna naman talaga iyong gf niyang tukmol, wala naman akong ginagawa bigla na lang akong sinabunutan tapos kung ano-anong sinabi, na malandi ako. Kukulamin ko talaga 'yang Tracy na mukhang kulangot na 'yon."

Nagpipigil ako ng tawa habang hinahayaan siyang maglabas ng hinanaing. Ramdam ko hanggang buto ang pagka-bitter niya at pagkamuhi sa gf ng kuya niya. Napaisip tuloy ako at napalunok kung if ever sineryoso ko si Troy. Ako siguro ang magiging tukmol at mukhang kulangot.

"You should not be laughing now. You haven't seen the post in the bulletin? It's about you. I doubt if you can avoid it."

Nagtataka naman akong sinagot siya, "What about me?"

"About your existence, someone said you have a Sugar Daddy. I-refer mo nga ako, baka may kaibigan iyang mayaman mong karelasyon. Bilang magkaibigan tayo, dapat pareho tayong aangat, diba?" natatawa niyang saad.

"But seriously? People think that way but I know the truth. One day, they will find out of you being the daughter of a politician. I don't know who posted it but I'm sure she's waiting for your downfall because if she also found out that we're not in the same level, she'll hold onto that. Basta you need to be careful. Even walls have ears."

Pumasok ako sa klase na maraming tumitingin sa akin. Kahit malapit, rinig ko ang sinasabi nilang ganitong hitsura daw ang may mayamang banker. Hindi pa ba ako nasanay sa ganito? Noong bata nga ako, mas mahigpit pa, tungkol pa nga sa Mama ko.

I received a text from Luis asking me kung okay ba ako. I replied na hindi kasi ayoko namang magpakapeke pero wala naman kaming magagawa. Hindi naman malaking sekreto ang pagiging stepdaughter ko, iyong mga may posisyon sa bansa, alam nga nila at nakakasalamuha ko na. Kahit nga presidente, nakasama ko na sa ilang gatherings so ito pa kayang mga taong walang say at ambag sa lipunan.

Tumawag siya nang mabasa ang reply ko at sinagot ko naman agad ito.

"Do you want me to go with you?"

"No, I have class. Let's just meet later, I'll text you the details."

Hindi kami nagkausap ng maayos dahil dumating na ang instructor ko. After my class, tumambay muna ako sa office para makatulong if ever may need gawin. Naabutan ko si Troy na walang ginagawa at naglalaro lang sa phone niya kasama si Kyros. Oh? I always forgot na magkaibigan nga pala silang dalawa.

"There's nothing to work with?" I asked, confirming that everything is done and clean so I won't do anything for today.

"Still waiting," he replied.

"Why are you here?" tanong ko naman kay Kyros na naglalaro din. Itinaas niya lang ang balikat at seryoso na silang nagpokus sa mundo nilang dalawa.

Nagpaalam na lang akong uuwi na kasi wala naman na sigurong ipapagawa. Nag-text ako kay Luis sa old building kami magkita bago dumiretso na roon. It's actually funny na minsan nale-late siya at para bang nakakasanayan ko na. It's like sinasadya niya talaga hanggang I learned the value of waiting pero syempre hindi pa gaano. Kapag talaga wala pa siya ng sampung minuto, uuwi na ako.

Para siyang nag-mo-model habang naglalakad, dinadama pa ata ang hangin at feeling niya nasa run away siya. Sinungaban niya ako ng yakap at mabilis na hinalikan sa noo.

"You're late again." Nakailang date kami na late siya pero dahil mahal ko siya, natutunan ko talagang mag-antay. Nagkamot lang siya ng batok bago nagsalita, "You need to cheer me up, later."

"Of course, why would I not watch your game? But please put extra care to your health. I'm always praying for your safety."

Tumingkayad ako para magdikit ang mga labi namin dahil umaarangkada na naman ang kalandian ko. "You are already a winner; I just hope your game tomorrow will be safe. No more injuries, okay?"

Ayoko talagang nai-injury siya kasi ako iyong natatakot. I once watched his game pero nagka-injury siya kaya simula noon bihira na ako manood. Baka pagsisigawan at pagmumurahin ko lang kung sino mang maniniko o mananakit sa boyfriend ko.

"I'll try," he said but he lacks of sincerity and determination. Heto na naman tayo sa pipilitin niya pero ang ending injury na naman. Dalawang beses palang naman siyang na-injury pero kahit na, ayoko talaga. Iyong una, nagka-cast siya na tumagal ng isang linggo lang naman tapos sumunod iyong labi niyang pumutok kasi nasiko.
He kissed me again. Kung pwede nga lang maging magic ang halik ko na ang resulta nito kaligtasan niya, hahalikan ko talaga siya bawat minuto huwag lang siyang masaktan.

"How are you now?" he asked, giving me his full atention and smile, as an assurance that he is with me.

"I'm not fine," sabi ko at lalong ngumuso. "You must be my Sugar Daddy," natatawang biro ko bago naupo sa lamesa kasi nangangalay na ulit ako.

"Try calling me Daddy and I'll think about it," panunumbat niya sa biro ko.

"Lift the banned of no i*********e and I'll start calling you that." I crossed my legs and seriously look at him while putting my pointing finger to my lips. "Daddy?" I said in a most seductive tone I can be.

Natatawang ipinagdikit niya ang ilong namin sabay sabimg, "At the right time, we'll get that." Ako pa talaga ang may gusto, well, partly ako nga. Magpapasko at magbabagong taon ata akong walang dilig. Mas mahigpit pa ito sa panahong wala akong boyfriend.

"Can't say you're not happy with this," he paused, trying to show me his fingers. "Last time, you keep begging me for more. I even tast--"

Mabilis kong tinakpan ang labi niya gamit ang palad ko para hindi na masundan pa ang kababuyan na balak niyang sabihin. Inalis niya iyon at hinalikan na naman ang labi ko. Matapos ay inalok akong mag-date kami. Tatanggi sana ako pero sinabi niyang mamaya pa naman ang laro niya at para ganahan siya. Since alas-dos pa lang naman, pumayag na ako.

Mabilis niyang pinasibad ang sasakyan sa bahay na madalas naming tinatambayan which is bahay pala ng Daddy niya. I don't know the details basta iyon lang ang alam ko. Marami raw silang bahay at isa na ito.

Nag-away na naman kami sa balak gawin dahil nang makita ko kasi iyong sofa, nakaramdam ako ng pagod. Gusto ko na lang mahiga, matulog tsaka iyon naman talaga ang gawain ko kahiy noon pa pero sabi niya, mag-exercise kami, mag-yoga raw ako or maglaro ng paborito niyang basketball. However, we end up doing what we usually do and agreed together, that's eating.

"When is your next game?" I asked, baka napapasarap na ang pag-de-date namin. Ayaw ko nga sana kasi busog na ako pero mapilit siya. Sayang daw ang oras na magkasama kami. Nag-prepare lang kami ng table sa bahay niya tapos may kandila at petals para naman romantic iyong ambiance. Basta no to alcohol kasi may laro pa siya.

"I don't know the exact date," he answered at nakipagpalit ng plato sa akin. Iyong shrimp kasi inalis na niya iyong hindi dapat kainin. Imbes na mahirapan ako, pinapadali niya ang ang pagkain ko. Nakakahalata na talaga ako kasi puro lang kami pagkaing dalawa. Siya kaya kainin ko?

"Babe?" he said, nakataas ang glass wine sa ere habang inaantay akong makipag-cheers sa kaniya.

"When did I agree you to call me that?" I raised my glass and click it with him. Red wine iyong sa akin tapos tubig ang sa kaniya na feeling wine rin.

"What do you want to call you? I want a call sign." I'm not ready to call him something but if he really loves to do ir, then, I guess I have no choice.

"Fine, what do you want to hear from me? Baby? Babe?"

"You don't want that two, right? How about 'B' as in letter B?"

"Why B? What if I want A or C?"

"Short for baby or babe."

Bahagya akong natawa sa sobrang logic ng reason niya tungkol sa letter B. Gusto niya talagang tawagin ko siya na maalin sa dalawang iyon.

"Whatever you want," I paused and saw that tissue is near him. "Babe, give me that tissue."

Natigilan siya bago nakakunot ang noong nagsalit na parang namali lang ata ng rinig. "What did you say?"

"Can you please hand me the tissue, Baby?" I said, playfully but he quickly leaned forward and kissed my lips. After that, patago lang siyang ngumiti bago inabot sa akin iyong kanina ko pang hinihingi dahil malagkit ang kamay ko.

Alas-kwatro kami nagkahiwalay dahil kinailangan niyang magpunta sa location na gaganapin iyong game which is sa ibang school iyon, kailangan nilang ikondisyon ang sarili at maging pamilyar doon. Ako naman bumalik sa school dahil nag-text si Troy at hinahanap daw ako ni Ma'am. Akala ko naman aalisin na ako sa pagiging student assistant pero I didn't know na hihingi lang sila ng pansensiya dahil marami raw silang pinagawa at nahirapan pa ako. And I smell like they learned na anak ako ng isang politician pero sana inalam din nilang stepdad ko lang siya. Ako naman todo sabing ayos lang kahit noong una nahirapan pero ayos naman na talaga sa akin.

"I knew it, you're Kyro's sister."

"Step," I corrected Troy at naunang lumabas ng elevator kasi pauwi na kami. Nasaan na ba ang girlfriend niya? Dati naman para iyong aso na aali-aligid.

Seryoso kaming naglalakad palabas ng school habang ini-interview niya ako kung anong klaseng kuya si Kyros at Karan nang mapatigil ako when I saw a familiar face waiting for me.

Ano kayang ganap at nandito si Kuya Lauv? We're half siblings in mother side. Siya iyong panganay sa lahat ng kapatid ko at hindi kami close, hindi rin naman kami ganoon kalayo sa isa't isa pero we treat each other as family. Siya rin pala iyong katawagan ko na doctor noon.

Lumapit ako sa kaniya para yakapin man lang sana siya pero nagsalita ito agad, "Baby girl, how are you? You forgot to call me and I assumed you're better."

I grimace hearing his endearment for me, na parang may maasim akong natikman. "Jowa?" he asked, tinutukoy ang nasa likod ko.

"No! We're just schoolmates." Anong jowa? No way! Bumati si Troy bago nagpaalam din dahil sa wakas, dumating na si Tracy na kanina ko pang inaantay.

Nauna siyang maglakad kaya sumunod lang ako sa kaniya hanggang sa makapasok kami sa taxi at makapunta sa mall.

"Kelan ka pa nandito?" Mabilis kong nilagok ang tubig na hinain sa amin ng waitress.

"Kahapon lang."

"I'll take an absent if you want to tour you here." Kinuha ko ang phone at nagpaalam sa driver ko na wala na ako sa school, baka kasi hanapin ako noon.

"No need."

Natahimik naman ako kasi halos isang taon rin kaming di nagkita. Hindi ko rin alam kung bakit. Baka di niya pa rin matanggap na nag-asawa na ulit ng panibago ang mama namin. Sa lahat kasi ng anak ni mama, ako lang ang bitbit niya. Hindi naman sa gusto niya kasi ako talaga ang humahabol. Mahal ko si mama, kaya kung nasaan siya, naroon ako. Hindi ko naman sinasabing hindi nila mahal si mama, matatanda na rin kasi sila kaya mas may priority na sila kumpara sa pagsama sa iba't ibang mapapangasawa ni mama.

"How are you, Kuya?" pangangamusta ko sa kaniya.

"I'm good. Ikaw? Dalagang-dalaga ka na talaga, parang kelan lang umiihi ka pa sa ban--"

Nagpasalamat na lang ako at dumating na ang order kong pasta. Nagkwentuhan at nagkamustahan lang kaming dalawa tapos binilhan niya rin ako ng bagong damit at sapatos. Ayoko sanang tanggapin kaso mapilit siya.

"Ayaw mong makita si Mama?"

"Hindi na," sabi niya tapos ibinigay ang puting papel sa akin. What? Ikakasal na siya?

"I'm getting married next year, no pressure. You are still my family and I told you you'll be my flower girl but no need to fly to the Philippines, I understand our situation."

"No way! We need to be here and Mom will be happy to hear this."

"You think?"

Binuklay ko iyong papel para makita ang mga larawan nilang kuha at ang pangalan ko sa listahan ng flower girl kahit na matanda na ako at papasang bridesmaid. "Syempre, mahal ka kaya noon. You won't believe that you are his favorite over me, right?"

Bahagya lang siyang natawa bago naisipang bigla akong yakapin. "Don't pressure mom about this. Okay lang kahit hindi siya makarating."

"Pupunta 'yon, pipilitin ko kasi syempre kauna-unahang anak niya ikakasal, dapat a-attend siya basta akong bahala," sabi ko na tinapik-tapik ko ang balikat niya, basta umasa siya sa akin. "Ayaw mo ba talagang bumisita sa bahay? Kahit makita lang siya?"

"Hindi na, baka hindi rin ako papasukin."

Inilahad niya iyong maliit na paper bag na binili namin. Akala ko nga pasalubong niya sa asawa niya.

"It's her birthday and I won't be with her again but give this to her, my gift."

Tinanggap ko iyon habang nakangiti kasi napaka-sweet niya pa rin.

"Thanks," sabi niya bago pumara ng taxi at pumasok doon. Kumaway-kaway pa ako hanggang hindi ko na siya matanaw pa.

But why do I sense na halos lahat ng kapatid ko, makikipagkita sa akin these days since malapit na nga ang birthday ni Mama? Bakit kasi hindi na lang sila ang magbigay? Mukha ba akong messenger?