Love n' Dear

Chapter 42: Good

At last! Natapos rin ang ginagawa ko bago nakangiti ni-save iyon at pinatay na ang laptop ko. Katatapos ko lang gumawa ng homeworks and Luis and I have been calling each other for about two hours. Yes! I finally unblocked him. In-accept ko na rin siya sa lahat ng social media acccount ko.

Anyway, six pm iyong saktong tapos ng practice niya. Hindi pa nga siya nagpapalit ng damit kanina nang tumawag sa akin na animo'y pagod na pagod. Kung hindi ko lang tinakot na iba-blocked ko na naman siya kundi siya maliligo dahil masamang matuyuan ng pawis, hindi niya gagawin.

Ngayon, nakadapa na siya habang kanina pa nagrereklamo na masakit ang binti. Sinisi pa ako kaya siya na-late, eh siya itong gustong lumandi pa.

"Where is the confidence when you said you can run three laps of what they did?" Seryoso akong lumingon sa kaniya dahil kanina ay hindi ako pokus at may ginagawa.

"I can do it before," pag-de-defend niya sa sarili niya.

Walang gana akong sumang-ayon sa kaniya. Tho, it feels mocking him. Siya naman nagsimula, ang hilig manisi.

"I really can, it just your face--" nahihiya niyang tugon.

"What about my face?"

Nangunot ang noo ko nang hindi siguradong makarinig ng katok mula sa labas ng pinto ko.

"Nothing," he said. Inalis ko ang airpods sa kaliwang tenga bago tumayo para magpunta sa pintuan dahil hindi nga ako nagkakamali, totoo iyong katok. Hindi na ako nagulat na maid iyon at pinapaalam sa akin na kakain na kami.

"Have you eaten already?" tanong ko pagkapasok ng kwarto ko dahil kailangan kong magpalit ng tsinelas. Hindi maganda tingnan ang slippers ko sa hapagkainan.

"Not yet." He even shook his head while saying it.

"What do you want? I'll cook it for you tomorrow." Nabunutan ako ng tinik nang makita ang stilettos na babagay sa berdeng damit kong suot.

"You know how to cook?"

Hindi ako makapaniwalang lumingon sa kaniya dahil napaka-unexpected ng tanong niya. What is he asking? Mukha ba akong palamunin lang? Well, given nga iyon pero at least hindi lang pagkain ang ambag ko. I can cook.

"For your information Mr. Luis Saviddis, my dream is to become a Chef," pagpapakilala ko sa kaniya. Mukha talaga siyang gulat na marunong ako magluto. Sa lahat ba ng babae niya, ngayon lang siya nakatagpo ng babaeng maganda na nga tapos marunong pa sa gawain bahay? Teka lang, hindi ba sabi ng pinsan niya sa akin noon na first niya ako? Is that true? Pero iyong mga banat niya alam kong galing sa experience. I don't see any problem not being his first, hindi rin naman siya ang una ko. I just don't like lies.

Nakita kong napatango siya bago ngumiti. "A man's heart is throught his stomach," aniya. Ang kapal naman ng apog niyang sabihin sa aking pakakainin ko siya para lang mahulog siya sa akin.

"What's your dream?" tanong ko habang naglalakad pababa ng hagdan.

"I don't have?" patanong niyang sagot. Wala siyang pangarap? But he is surely amazing. Nakatapos siya ng isang taon sa course na hindi naman niya gusto.

"Think about the things that make you happy and say it to me."

"Louisse? Louisse..." paulit-ulit niyang sinambit ang pangalan ko. Talagang gantong banat? Sinong ewang maniniwala na first niya ako? I doubt talaga. But it's really an honor to be someone who makes him happy. Hindi ko alam kung landi niya lang or what but it makes me happy too. Kahit na alam kong may kaakibat na responsibilidad. Being able to maintain the happiness I give to him and not the opposite around.

"How about basketball? Aren't you happy just by thinking of running while dribbling a ball or when you shoot it in the basket?"

"Are you jealous to a basketball?"

Nangunot ang noo ko sa napakawalang kwenta niyang tanong. Paano napuntang nagseselos ako? At ako pa talaga? I don't feel that thing, kung alam lang niya.

Hindi ako nakasagot dahil nasa dining area na ako at nagbeso-beso sa kanila. Mukhang kaming tatlo lang ang sabay na kakain.

"You're talking to Zero? You can invite him over so we can eat together," Mom said after drinking a glass of water.

Umiling lang ako at in-off ang camera at microphone para hindi niya marinig ang mga sasabihin namin. It would be better that words will stay in that way and not outside of this four-corner room. Nagsimula na akong kumain while listening to his annoying conclusion na nagseselos nga ako at balak pang iwan iyong basketball para daw hindi na ako magduda.

"Eat your dinner," I simply said and quickly unmute my mic and jog a glass of orange juice. Few more scoops and I'm done.

"I'm good with your peanuts," he casually said that makes me vomit the orange juice I'm drinking. Nanlaki iyong mata kong napakabastos ko at walang manner na kumakain sa hapagkainan. Nagtatakang lumingon silang dalawa sa inaasta ko pero tumawag lang ako ng maid para humingi ng tissue at mapunasan ang kalat na nagawa ko. Even my plate, may sabaw na kulay orange kahit ang kanin ko.

"You choke, again?" I heard from the other line. Hindi nya ba talaga alam kung anong meaning ng sinabi niya kanina?

Nagpasalamat ako sa maid bago pinilit na mag-crossed leg at piliting kainan ang bago kong sandok na kanin at ulam.

"You should savor the food and not other way around," pangangaral niya habang kumakain na nga ng mani kasi bukas naman iyong camera niya at nakakunot ang noong nakaharap sa laptop kahit nakadapa pa rin.

Sumubo muna ako at nagpanggap na walang nangyari para hindi makiusyuso sina Mama at Tito na mukhang may sarili ring mundo.

"Why are you eating that? It's not even healthy?"

"I'm good, eating your peanuts make my grades higher. You should be proud."

Mas lalong kong kinipit ang dalawa kong binti dahil nararamdaman ko na ang pamamasa sa gitnang parte ng katawan ko. This man! Ano bang plano niya ngayon?

"What flavors do you like more?" panggagatong ko sa apoy na nagliliyab. I play with fire tutal he's giving me clues and as far as I remember, nakapagpapawis na sana ako noong isang araw kundi niya lang ako binilhan ng ice cream at naging boyfriend ko.

"Your mani? Spicy but I like both."

Tumango ako at mabilis na tinapos ang kinakain at nagpaalam na sa kanila. I even bid my goodnight kahit na maaga pa naman para matulog. Agad kong ni-lock ang kwarto ko because this is actually exciting.

Nagpalit ako ng tsinelas ko bago dumapa sa kama at in-open ang camera.

"What are you doing?" I asked him, busy na siyang nakaharap sa laptop habang ngumunguya ng mani.

"Reviewing while eating---"

"Do you know the meaning of what you've been saying all this time? Eating my peanuts?" Tumaas ang kanang kilay ko bago itinuloy ang sasabihin. "Anyway, you have quiz? Isn’t weekend tomorrow? You said we'll have a date," sabi ko na parang batang nagtatampo at baka hindi matuloy ang plano namin.

"Don't worry, we'll date," he said at mukhang naging busy dahil may tinipa siya sa keyboard na nakakunot ang noo.

"Luis, I have twenty thousand followers and there are half of it who viewed my story, so tell me, what's your account?" I asked him. It bothers me na may dummy siya. Ayoko namang magtingin sa message request dahil pare-pareho lang ang nakalagay.

Ipinakita niya lang sa screen ang kanang kamay niya hudyat na teka lang. "I translated what I've been saying so eating your peanuts means eating your private part." Humarap siya sa akin. "What's wrong eating yo--What?!"

Nakita ko kung paano mabilis na namula iyong tenga niya bago ibinaon ang mukha sa unan niya para hindi ko na makita and expression niya.

Bahagya akong natawa, that means he's innocent. Umasa pa naman ako.

"Basically, eating me means you get good grades?"

"Louisse," he called me while his face buried on the pillow.

"What? That's what you said," natatawa kong sabi. He should be feeling something right now, I don't care if ashamed or what because after what he did to me, making me wet while I'm peacefully eating my dinner. Panira talaga siya sa mga balak kong gawin.

"It's been half a month and you haven't finished all of that?"

Hindi siya sumagot at umiling lang. Napangisi ako dahil hindi niya pa rin ako matingnan-tingnan.

"Will you keep being like this? Not looking at me and settled on your pillow? You must offer your pillow to be your girlfriend and not me," pakunyari kong pagtatampo. I just want to see his face.

Unti-unti umangat ang mukha niya at nakita kong sobrang pula nito pero mas mapula iyong tenga niya.

"We'll continue our call after you finished your dinner."

Tumango siya bago pinatay ang tawag. I'm not planning to end the call pero I feel sticky inside me. I hate that I have to take a shower so this burning fire inside me will fade away. This man is really something, simpleng sabi lang iyon but it makes me want him more. Dati gusto ko lang ang labi niya ngayon, I want his tongue.

Napailing ako at nagmadaling tumayo at nagpunta sa banyo. Kung hindi niya pinatay ang tawag baka madala ko pa siya at ma-tour habang naliligo ako. Kalahating oras ang ginugol ko parang maging ayos ang pakiramdam.

Nagsuot lang ako ng pajamas ko na kulay pula bago nagpatuyo ng buhok. Napangiti ako nang mag-notif sa akin ang isang post ng kuya ko na may kasamang babae. Binata na talaga sila. Mag-co-comment pa sana ako nang mabilis na lumabas ang profile ni Luis na nagsasabing tumatawag siya.

Binunot ko muna ang saksak ng blower ko bago nahiga sa kama at tinanggap ang tawag. "You haven't answered my question about your account."

"It's Rez, he told me."

"No, I know he would not do it."

"You two are close?" Nagkamot pa siya ng ulo kaya natawa ako.

"Why? Jealous? Should I cut him out of my life?"

"Yeah, I won't play basketball because you're jealous and you need to do the same."

"So you're jealous?"

Hindi siya sumagot at nag-inat muna bago dumapa na naman.

"What time will I pick you up?" pag-iiba niya ng tanong.

"Ten? I'll go in the coffee place near our school, you can see me there. But what's your account?"

Seryoso na naman siyang tumingin na parang nananakot na tigilan ko na itong pangungulit ko dahil wala akong mapapala sa kaniya.

"I'm not jealous, play with your basketball all you want," pag-a-assure ko.

Umiling na lang siya at buong magdamag kaming nagtalo sa account niyang napakadamot sabihin.

--

"Ma'am, breakfast is ready."

I opened the door and saw a new face. "You must be new, fighting!" I cheered him and walk down the stairs. Kung kelan akala ko nagbabago na ang habit ni Tito na mabilis manawa, agad naman niyang pinaltan ang ilang bodyguard.

"I have group project, I already talked to you about this," I calmly said and put a piece of cloth to my lap. But they seem not buying it.

"Do you want them to come over here?" I suggested as matter of death and life because they will never do it. This house will always be hidden to everyone. Few people know the exact location. I don't know why this house must be kept in hidden. All I know it is for our safety purposes.

"Let's eat, shall we?" he said, broking the silence and we dig in.

"How about you being our nanny? We haven't used it." Kasi naman may okasyon ata sa side ng Mama nila kaya nawala sila ng ilang araw rito at hindi na natuloy ang pagiging alalay ko sa kanila.

"My studies before anything else."

"Well, we can ask you to buy foods in the cafet--"

"What do you mean food in school? We agreed not to use it outside." Ako pa gagawing katulong sa harap ng maraming tao?

"You have appointment today, unless you drop it."

Bwesit talaga magkapatid na 'to. Naamoy atang lalandi lang ako at nakikisabay pa sa oras ko. Syempre mas gusto ko maka-bonding ang boyfriend ko kumpara sa kanila. Okay, Iunok-laway na lang sa school if ever man. Huwag lang talaga mahirap ang ipaggawa nila.

"School, deal!"

Natatawang nag-apir sila sa isa't isa at nagtuloy na kaming busugin ang mga sarili.

Zero just dropped me to the coffee shop and I'm happy that he didn't pry because I thought he'll guard me for a day.

I smiled when I saw Luis approaching me. I waved my hands and stood up.

"Hi," I said. I want to hug him but I should wait. I want this private thing so I should bear with it. Stay low key and let them wonder.

"Hello," he replied.

"You'll order here? I'll wait you in the car."

"You don't want anything?"

I shook my head because he is enough now. Chariz! I already ate my breakfast so I'm full. Sino bang hindi mabubusog sa nakakalokong ngisi ng dalawang kasama ko sa hapagkainan?

"Alright, I'll be quick."

I nod and went to his car. Pagpasok pa lang nuot na nuot sa ilong ko ang pamango niya na animo'y mukhang pinaliguan ito. Napailing na lang ako and retouch my makeup.

I'm just relieved that his car is tinted. I don't know, maybe he's from a powerful family. Just like my mom's husband. But I don't want to meddle with his business or what. Wala akong pake kung anong status niya sa buhay, as long as he is my boyfriend and honest then we are good.

"Here, I bought you milk."

I smiled while acceptin it. I asked him a hug. Napapailing lang siyang niyakap ako. These days, mas naaadik ako sa yakap kumpara sa labi niya. I've read it somewhere that human needs eight hugs for maintenance. And it's no joke that hugging therapy is a powerful way of healing. I never considered healing myself but hugging him makes me feel that everything will be fine and that in no time, I will be healed.

"You said you want spicy garlic buttered mussels. Do you have ingredients in your house?"

Hindi siya sumagot at seryosong humigop lang ng kape habang ang isang kamay ay isinusuot ang seatbelt sa akin.

Mabilis kong inilapat ang labi sa pisnge niya. Nagpipigil na naman siya ng ngisi sa harapan at sa sobrang katangahan, napaso pa ang dila dahil walang pakundangang humigop ng mainit na kape.

Hindi ko alam kung matatawa akong makita ang mukha niyang medyo iba ang ekspresyon dahil mukhang mainit talaga iyon o maaawa kasi nasaktan siya. Tumawa na lang ako habang nagpapaawa pa siya sa aking daluhan ko o amuhin siya.

"Next time, be careful," I said, sipping the milk he gave to me.

"Said who choke twice just by eating," sagot niya na mukhang nahimasmasan na pero nakasimangot pa rin.