เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความสดใสกว่าเมื่อคืนหลังจากที่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ตลอดทั้งวัน ฉันบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำเพราะวันนี้มีเรียนเช้า
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินมาแต่งตัวแต่งหน้าและเมื่อส่องกระจกสีหน้ากังวลก็ฉายขึ้นมาทันที
“ไม่จางลงเลย แล้วจะหายเมื่อไหร่เนี่ย” ฉันพึมพำออกมา มือบางลูบรอยแดงตามคอและเนินอก รวมถึงแขนเต็มไปหมดอย่างชั่งใจว่าจะทำยังไงดี เพราะรอยที่ทิคเกอร์ทำเอาไว้มันเด่นชัดยิ่งกว่า3Dซะอีก และมันก็ยังไม่จางลงไปแม้แต่น้อย
“เฮ่อ” ฉันถอนหายใจออกมาอย่างหนักก่อนจะหยิบรองพื้นขึ้นมาทากลบปกปิดรอยแดงให้ได้มากที่สุด
“โอ๊ย! จะทำไว้ทำไมเยอะแยะ” ฉันบ่นออกมาอย่างหงุดหงิดที่ใช้ทั้งรองพื้น ทั้งคอนซีสเลอร์กลบจนจะหมดหลอดแล้วก็ยังปกปิดได้ไม่หมดสักที จนฉันหมดความพยายามจึงเลือกที่จะหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ปิดร่องรอยบริเวณแขนทั้งที่อากาศประเทศไทยตอนนี้โคตรร้อน คนต้องมอ
