BAD PLAYBOY รักร้ายนายเพลย์บอย

BAD PLAYBOY 5 โลกสองใบ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

“อิด้า คืนนี้ไปตี้กับพวกกูไหม” เซฟเอ่ยถามขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งทำรายงานกันอยู่ที่ห้องของยัยลูกหว้า

“วันนี้ขอบายก่อนแล้วกัน”

“ทำไมวะ ปกติมึงไม่พลาด” ลูกหว้าถามขึ้นอย่างงุนงง เพราะปกติถ้ามีเวลาว่างฉันก็จะไปกับพวกมันเสมอ ไม่เคยปฏิเสธเพื่อนเลย

“กูว่าจะไปหาพี่คชาไม่ได้เจอกันหลายวันแล้ว” ฉันเอ่ยบอกเพื่อนไปน้ำเสียงอ่อยๆ

“ติดผัวเกินนะมึง” แล้วอิเซฟก็เบะปากตอบกลับมาอย่างหมั่นไส้

“ธรรมดาจ้ะ คนไม่มีใครเอาแบบมึงไม่ต้องอิจฉานะ” ฉันก็แสยะยิ้มตอบเพื่อนกลับไปอย่างหยอกล้อ

“แรงมากอีด้า” มันก็ผลักฉันเบาๆพร้อมกับทำหน้างอน แต่มันก็ไม่ได้งอนจริงหรอกนะ เราแซวกันเล่นแรงๆแบบนี้เป็นเรื่องปกติ

“หึ” ลูกหว้าก็ยิ้มให้กับเราทั้งคู่ ก่อนที่พวกเราจะช่วยกันทำรายงานไปจนเสร็จ

“เสร็จสักที จะบ้าตาย” เซฟพูดขึ้นก่อนจะบิดขี้เกียจสุดพลัง

“แหม่ ทำอย่างกับมึงทำเยอะ อิหว้าทำเยอะกว่ามึงยังไม่บ่น” ฉันทำเป็นแซวมันขึ้น

“มึงก็ทำน้อยเหมือนกูแหละอิด้า” เซฟเบะปากตอบกลับมา

“หึ พวกมึงนี่ตีกันตลอด” ลูกหว้าส่ายหัวอย่างเอือมๆ ซึ่งมันก็ควรจะชินกับพวกฉันได้แล้วแหละ เมื่อเรานั่งพักพูดคุยกันมาได้สักพัก ฉันก็มองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง

“เออ ไหนๆก็เสร็จแล้ว งั้นกูไปก่อนนะ” ก่อนจะเอ่ยบอกเพื่อนและเตรียมเก็บของทำท่าจะเดินออกไปทันที

“เรื่องผู้ชายนี่รีบจริงๆนะมึง” เสียงอิเซฟตะโกนตามหลังมา

“แน่นอน” ฉันก็หันไปตะโกนตอบมันก่อนจะเดินออกมาจากห้องลูกหว้าทันทีอย่างไม่ได้สนใจอะไรอีกเพื่อจะไปหาพี่คชาที่คอนโด

ที่ฉันเลือกจะปฏิเสธเพื่อนและไปหาพี่คชาเพราะว่าช่วงนี้พี่คชาค่อนข้างยุ่งกับโปรเจกต์จนเราไม่มีเวลาได้เจอกันเลย ซึ่งปกติเราไม่เจอกันนานสุดก็แค่สามสี่วัน แต่รอบนี้เป็นอาทิตย์มันก็ทำให้ฉันรู้สึกคิดถึงเขาเหมือนกันนะ และเนื่องจากวันนี้ฉันหยุดงานพอดีจึงถือโอกาสมาเซอร์ไพรส์เขาที่คอนโด

ระหว่างที่จะขึ้นไปบนห้องของเขาฉันก็แวะซื้อของมากมายไปฝากพี่คชาด้วย ก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่แฟนฉันอาศัยอยู่ทันที

ติ้ง เมื่อลิฟต์เปิดออกสองขาเรียวก็รีบเดินไปยังห้องหรูของร่างสูงทันที

ออด ออดดด

แอดด

ฉันกดออดอยู่สักพักก่อนจะมีคนมาเปิดประตู ซึ่งก็คือร่างสูงเจ้าของห้องนั่นเอง เขาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเพียงผืนเดียว

“อะ เอด้า” พี่คชาที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นฉันก็ทำหน้าตกใจขึ้นมาทันที

“เซอร์ไพรส์ค่ะ” ฉันก็พูดขึ้นเสียงดังด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับยิ้มให้พี่คชา แต่ฉันรู้สึกเหมือนเขาจะมีสีหน้าที่กังวลขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าฉัน

“พี่คชาไม่ดีใจเหรอคะที่ด้ามาเซอร์ไพรส์” ฉันรีบถามออกไปทันทีด้วยความสงสัย ทำไมเขาดูไม่ได้มีสีหน้าดีใจเลยล่ะ

“ดะ ดีใจสิครับ” แล้วพี่คชาก็ตอบกลับมาเสียงแผ่วเบา

“ดีใจแล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ” ฉันขมวดคิ้วถามออกไปทันที

“คือ…พี่ตกใจน่ะ ด้าจะมาทำไมไม่บอกพี่ก่อนล่ะคะ”

“ถ้าบอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ พี่คชาก็ถามแปลกๆ” ฉันทำหน้ายู่เอ่ยบอกร่างสูงออกไป

“แล้วนี่ไม่คิดจะให้ด้าเข้าห้องหน่อยเหรอคะ ยืนจนเมื่อยแล้วนะ” ฉันพูดขึ้นก่อนจะทำท่าจะเดินแทรกตัวเข้าไปในห้องของเขา แต่พี่คชาก็ผลักฉันออกมาและเดินออกมาหน้าห้องเพื่อขวางประตูไว้ไม่ให้ฉันเข้าไป ทำให้ฉันทำหน้างุนงงออกมาอย่างไม่เข้าใจเขา

“เอ่อ…คือว่าห้องพี่รกมากเลยด้า” พี่คชาเอ่ยบอกอย่างตะกุกตะกัก

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวด้าเข้าไปเก็บให้” แล้วฉันก็รีบผลักเขาออกให้หลบทางเพื่อเดินเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว

“ก็ไม่เห็นรกนี่คะ” แต่เมื่อเดินเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นจะรกเหมือนที่เขาบอกทำให้ฉันหันกลับไปถามเขาทันที

“ใครมาเหรอคะคชา” แต่ยังไม่ทันที่พี่คชาจะอ้าปากพูดอะไรออกมา เสียงแหลมของใครบางคนก็เอ่ยขึ้นทำให้ฉันรีบหันกลับไปมองตามเสียงทันที แล้วก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเช่นเดียวกับพี่คชา ทำให้ฉันหันไปมองพี่คชาด้วยใจที่สั่นชาไปทันที

“นี่ใครเหรอคะคชา” ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้างุนงงไม่แพ้กัน

“นั่นสิคะ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครแล้วมาอยู่ห้องพี่คชาได้ยังไง” ฉันถามพี่คชาไปอีกคน

“ฉันชื่อบีน่า เป็นแฟนของคชา” แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ตอบกลับมาแทนพี่คชาที่ยืนทำหน้าอึกอักอยู่

“บีน่า แฟน?” ฉันทวนคำนั้นออกอย่างแผ่วเบา คนที่โทรหาพี่คชาคืนนั้น ไหนเขาบอกฉันว่าเป็นเพื่อน

“แล้วเธอเป็นใคร?” เธอถามฉันกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“ฉันคือ…” แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะอ้าปากพูดอะไรไปมากกว่านี้ พี่คชาก็พูดแทรกขึ้นเสียงดัง

“น้องเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของคชาเอง สงสัยแม่จะให้เอาของมาให้น่ะ”

“ลูกพี่ลูกน้อง” ทั้งฉันและผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้นพร้อมกันด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกัน ฉันทั้งอึ้งทั้งไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องบอกเธอไปแบบนั้นในเมื่อเราเป็นแฟนกัน แฟนที่คบอย่างเปิดเผยมาปีกว่าๆ

“ใช่ครับ” เขาหันไปตอบเธอก่อนจะแย่งของออกจากมือฉันวางลงที่โต๊ะ

“เอามาให้เสร็จแล้วก็กลับไปก่อนนะด้า เดี๋ยวพี่ไปส่ง” พูดจบเขาก็ดึงฉันที่ยืนตัวแข็งทือด้วยความช็อกออกมาจากห้องทันที ก่อนที่เขาจะปิดประตูห้องลง

“เอด้า กลับไปก่อนนะ” พี่คชาเอ่ยบอกฉันแผ่วเบาด้วยท่าทีร้อนรน

“นี่มันอะไรกันคะ แล้วทำไมถึงบอกว่าด้าคือลูกพี่ลูกน้อง ทั้งๆที่ด้าเป็นแฟนของพี่” ฉันตะโกนถามออกไปด้วยความโมโหและไม่เข้าใจในสถานการณ์ตอนนี้สุดๆ

“คือเดี๋ยวพี่อธิบายให้ฟังทีหลังนะครับ ด้าเชื่อใจพี่นะ”

“ไม่ค่ะ จะให้ด้าเชื่อใจอะไรพี่ได้อีกคะ”

“…”

“ถ้าพี่ไม่อธิบายมาเดี๋ยวนี้ ด้าจะเข้าไปถามคนนั้นเองค่ะ” แล้วฉันก็ทำท่าจะผลักเขาเพื่อจะเปิดประตูเข้าไปในห้องอีกครั้ง

“โอเคๆ พี่กำลังคบกับบีน่าอยู่จริงๆ” แล้วพี่คชาก็ยอมพูดออกมา และคำพูดของเขาทำให้ตัวฉันยิ่งชาเข้าไปอีก ฉันหันกลับไปหาเขาด้วยใบหน้าที่โคตรผิดหวัง

“หมายความว่าไงคะ”

“คือพี่ต้องยอมคบกับบีน่าเพื่อให้พ่อของเธอช่วยเรื่องธุรกิจของที่บ้านพี่ ด้าเข้าใจพี่นะครับ”

“นานแค่ไหนแล้วคะ”

“หะ”

“คบกันลับหลังด้ามานานแค่ไหนแล้วคะ”

“ห้าเดือน” พี่คชาก้มหน้าตอบกลับมา

“พี่แม่งโคตรเลว” ฉันตวัดมือตบหน้าเขาอย่างแรง

“เหอะ นี่ด้าถูกพี่สวมเขามาห้าเดือนเลยเหรอคะเนี่ย” ฉันยิ้มเยาะให้กับความโง่ของตัวเอง

“พี่ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกด้านะ แต่ด้าเข้าใจพี่นะ พี่รักด้านะครับ” พี่คชาพยายามจะเข้ามากอดฉัน แต่ฉันก็ผลักเขาออก

“รักงั้นเหรอคะ”

“ใช่ครับ”

“งั้นพี่ก็เลือกมาสิคะระหว่างด้ากับเขา” ฉันแกล้งลองใจถามเขาออกไป แต่พี่คชาก็เงียบ

“เลือกสิคะพี่คชา” ฉันตะโกนบอกออกไปอีกครั้ง

แอดด แล้วเสียงประตูก็เปิดออก

“ฉันว่าแล้วเธอต้องไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องคชาแน่ๆ” บีน่าพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“บะ บีน่า” พี่คชาหันไปมองเธอด้วยความตกใจ

“ฉันเห็นคุณหายไปนานเลยออกมาตาม”

“ไหนๆแล้วก็ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะเลือกใคร ตอบมาสิคะ” แล้วเธอก็เอ่ยถามพี่คชาด้วยความกดดัน

“คะ คือผมต้องเลือก…บีน่าอยู่แล้วสิ” แล้วพี่คชาก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะมองมายังฉันด้วยสายตาอ้อนวอน จะมาอ้อนวอนอะไรฉันอีก

“ขอเหตุผลได้ไหมคะ ทำไมพี่ถึงเลือกผู้หญิงคนนี้มากกว่าฉันที่คบกันมาเป็นปี” ฉันถามออกไปเพราะอยากรู้เหตุผลจริงๆของเขา

“พี่ขอโทษนะครับเอด้า คือพี่ต้องเลือกบีน่าจริงๆ บีน่าสามารถซัพพอร์ตพี่ได้ทั้งฐานนะ หน้าตา และเธอสามารถให้ในสิ่งที่ด้าไม่เคยยอมให้พี่สักที”

“ให้ในสิ่งที่ด้าไม่ยอมให้” ฉันทวนคำนั้น ก่อนจะมองไปยังทั้งสองคนที่ยืนอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ก่อนจะเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด เขาหมายถึงการมีอะไรกับฉันงั้นเหรอ

“ไหนพี่บอกรอได้จะไม่บังคับด้าไงคะ”

“พี่ก็แค่พูดให้ด้ารู้สึกดีก็แค่นั้น ความจริงใครจะไปรอได้พี่ก็ผู้ชายนะด้า มีความต้องการเหมือนกัน” เมื่อได้ยินคำตอบชัดๆของเขา ฉันก็เริ่มเข้าใจทุกอย่างว่าที่ผ่านมาคำพูดการกระทำของผู้ชายคนนี้มันหลอกลวงทั้งหมด

“ได้ยินแล้วนะ” แล้วเธอก็ยิ้มเยาะเย้ยฉันขึ้นมาทันที

“ฉันเข้าใจแล้ว ขอให้โชคดีแล้วกันผีเน่ากับโลงผุ” พูดจบ ฉันก็เดินออกมาทันทีอย่างไม่คิดสนใจผู้ชายเลวๆแบบนั้นอีก

“นี่แกด่าฉันเหรอ” เสียงแหลมตะโกนตามหลังมา แต่ฉันก็ไม่หันไปมองและรีบเดินออกจากที่นี่ทันที

จบแล้วความรักหนึ่งปีที่ฉันคิดว่ามันดีมาตลอด มันก็แค่สิ่งจอมปลอมที่ผู้ชายคนนั้นสร้างขึ้นมา ที่แท้ก็เหี้ยดีๆนี่เอง ถึงมันจะเสียใจมาก แต่ฉันก็ไม่คิดเสียดายเลยสักนิดกับผู้ชายแบบนั้น โชคดีที่วันนี้ฉันจับได้ ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าต้องโง่ไปอีกนานแค่ไหน และโชคดีที่ฉันไม่หลงจนมอบทั้งตัวและหัวใจให้กับผู้ชายคนนั้นจนหมด มันคือความโชคดีของฉัน…