เช้าวันต่อมา
“ไปพร้อมกันสิ” เสียงพูดงัวเงียเอ่ยขึ้นขณะที่ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ไปพร้อมนายฉันก็สายพอดี” ฉันพูดขึ้นตามความจริง ตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่กับเขา ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์ของทิคเกอร์ดังเพราะเพื่อนโทรตามทุกวันในขณะที่เขายังคงนอนอยู่ ซึ่งเขาก็ไปเรียนสายกว่าฉันตลอด
“ฉันก็ไม่ได้สายขนาดนั้นไหม” ทิคเกอร์เถียงกลับมาอย่างไม่ยอมรับ
“เหอะ น้อยไปสิ” ฉันก็เบะปากทำเสียงตอบเขากลับไป จู่ๆ ทิคเกอร์ก็ลุกจากเตียงเดินเข้ามาหาฉัน
“ไปพร้อมกัน ถ้าฉันออกมาไม่เจอเธอคืนนี้ลุกไม่ขึ้นแน่” แล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป
“ดีแต่ขู่จริงๆ” ฉันส่ายหน้าออกมาให้กับเด็กน้อยที่ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็เอาแต่ขู่อยู่นั่นแหละ แล้วฉันก็เลิกสนใจร่างสูงหันมาแต่งตัวแต่งหน้าอย่างเร่งรีบทันที
“เฮ่อ บอกว่าอย่าทำรอยๆ” ฉันถอนหายใจก่อนจะพึมพำออกมาด้วยความหงุดหงิด เพราะเมื่อคืนฉันเตือนคนตัวสูงไปหลายรอบว่าห้ามทำรอยเพราะวันนี้มีเรียน แต่เข
